Yıllardır güzellik standartları değişiyor ve neredeyse her yıl farklı bir özellik standart kabul ediliyor. Ancak bu topluluklar güzellik standartlarını farklı boyutlara taşımışlar. Dünya üzerindeki çeşitli güzellik algılarına gelin birlikte bakalım. 👇
Myanmar'daki Kayan Kabilesinin kadınları boyunlarını uzatmak için pirinç halkalar takmalarıyla biliniyor. İlk olarak 6 yaşında takmaya başladıkları halkaları hayatlarının sonuna kadar çıkarmıyorlar. Bunu yapmalarındaki sebep bir kadının boynu ne kadar uzunsa o kadar çekici olduğuna inanmaları. Geleneğin kökeni ise kadınları daha az çekici hale getirerek kaçırılmalarını önlemeye dayanıyor. Bir kadını çekici yapan şeyin uzun boynu olduğuna inandıkları düşünülürse bu durum oldukça ironik değil mi?
Halkaların bu kadar uzun süre kullanılması omuz kaslarında körelmeye neden oluyor. Halkalar tam olarak 20 kg ağırlığında ve sürekli olarak köprücük kemiğini aşağı doğru iterek takan kişinin omurgasına ciddi şekilde zarar veriyor. Neyse ki, genç nesil bu kültürel mirası reddediyor ve bugünlerde pek çoğu halka takmıyor. Günümüzde artık kültürel olarak daha az önemli hale gelen bu yöntem daha çok bölgeye turist gelmesini sağlıyor.
Etiyopya'daki Mursi kabilesi, Afrika'da alt dudaklarına büyük tahta plakalar takan kadınların olduğu birkaç kabileden biridir. Mursiler arasında bu plakalar gurur ve doğurganlığın sembolü olarak kabul ediliyor.16 yaşındaki bir kız dahi dudak plakası takmayı tercih edebilir. Plaka takılması konusunda herhangi bir zorunluluk bulunmuyor ve tamamen kişinin kendi tercihine bağlı bir durum.
Yara iyileştikten sonra acı gitgide hafifliyor ve kadın günlük hayatına devam edebiliyor. Dudak plakasının bazı telaffuzları biraz değiştirmenin dışında günlük yaşama pek etki etmediği düşünülüyor. Kabiledeki birçok kadın evlilik ve doğumdan sonra dudak plakası taktırmayı tercih ediyor.
İran son yıllarda dünyanın en yüksek estetik cerrahi oranına sahip ülkeleri arasında yer alıyor. Estetik operasyon geçirmek, diş çektirmek kadar olağan bir durum İran'da. Esasında sık sık cerrahi operasyon geçirmek zenginliğin ve sosyal sınıfın sembolü olarak kabul ediliyor. Bu nedenle İranlı kadınlar halk arasında ameliyat olduklarını göstermek için burun bandajı takıyorlar. Hiç burun estetiği yaptırmamış olsalar bile güzel ve zengin oldukları izlenimini vermek için burun bandajı kullananlar dahi var!
Ancak bu ameliyat çılgınlığının tek nedeni dini baskı olmayabilir. İranlılar kültürlerine her zaman büyük saygı duyuyor ve Avrupalılarla olan tarihleri nedeniyle iki kültürü birleştirmeyi oldukça seviyorlar. Bu yüzden İranlı kadınlar, ortak tarihi olan Avrupalılara benzemek için de burun estetiği geçiriyorlar.
Çin'deki Longhorn Miao kabilesi kültürel köklerine büyük önem veren kabilelerden bir tanesi. Kabilenin kadınları, atalarının saçlarını hayvan boynuzlarının etrafına sararak yapılmış perukları giyiyorlar. Ataların saçı ise yüz yıl öncesine ait.
Geçmişte kabilenin kadınları bu perukları her gün takıyordu. Şimdilerde sadece özel günler ve şenliklerde kullanılıyor. Kadınlar hayatları boyunca dökülen tüm saçlarını saklıyorlar ve bu şekilde sonraki nesillere aktarıyorlar.
Ne yazık kii kabilenin genç üyeleri daha iyi yaşam koşulları için şehirlere taşındığından bu uygulama artık tehlike altında.
Genellikle hepimizin hayali inci gibi dizili dişlerdir. Bu durum Japon kadınlar için biraz daha farklı. Onlar tam aksine dişlerini daha çarpık hale getirmek için ameliyat oluyorlar! Japonya'da bu eğilim 'yaeba' olarak biliniyor. Yaygın inanışa göre, erkeklerin çarpık dişleri olan kadınları daha çekici bulduğu düşünülüyor.
Japonya'nın buna benzer pek çok kültürel tuhaflıkları ve güzellik standardı bulunuyor ancak özellikle de genç kadınlara ve genç görünmeye olan hayranlıkları bazen ürkütücü boyutlara ulaşabiliyor.
Japon Edo döneminde, siyah dişler aristokratlar ve evli kadınlar arasında oldukça popülerdi. Kararmış dişler bir güzellik işareti olarak kabul ediliyor ve dişlerin yaşlılığa kadar korunmasına da yardımcı oluyordu aslında. Japonya hükümeti 1870 yılında bu uygulamayı yasakladı. Bazı insanlar ise bugün hâlâ bunu uyguluyor.
Apatani kabilesi, Ziro vadisindeki küçük bir köyde yaşıyor. Tani olarak da bilinen Apatani kabilesinin kadınların burunlarını tıkama ve yüzlerine dövme yapma ritüeli, 1970'den beri uygulanmayan, ölmekte olan bir gelenek. Bu tuhaf uygulamanın, kabile saldırıya uğradığında kadınların kaçırılmasını engellemek için yapıldığına inanılıyor. Araştırmalara göre, kabile her saldırıya uğradığında kadınları kaçırılır ve bir daha asla geri gelmezdi. Apatani lideri, en güzel kadının burnunun kenarlarına büyük yuvarlak burun tıkaçları (yaping hurlo olarak da bilinir) takması gerektiğine karar verdi.
Çizgiler, alnının tepesinden alt çenesine kadar yüzlerine dikey olarak inecek şekilde yapılırdı. Her iki uygulama da, kadınları kaçırmaya niyetlenen kişilerin bir kez bakıp Apatani kadınlarını çalmamaya karar vermeleri umuduyla kadınların yüzlerini daha az güzel göstermeye çalışmak için kasıtlı olarak uygulanırdı.
Bazı kadınlar köklerine duydukları saygı nedeniyle hâlâ bu geleneği devam ettirirken, yeni nesil bu geleneği çoktan bırakmış durumda.
Maasai halkının hem erkekleri hem de kadınları güzel görünmeleri gerektiğine inanıyor ve b sebeple güzelliği hayatlarının büyük bir parçası haline getirmiş durumdalar. Vücutlarında yaptıkları bu değişikliğin de onları güzelleştirdiklerine inanıyorlar. Delikleri açmak için hayvan boynuzu, fil dişi veya bir yığın çer çöp gibi birçok farklı malzeme kullanılıyor.
Özellikle erkekler bu uygulamayı yapmayı bıraksa da tamamen bitmiş değil. Bugün hâlâ kabilede bunu uygulayanlar mevcut.
Ayakları küçültmek için ayağı kıvırarak kumaşlarla sarma geleneği 10. yüzyıldan 1912'ye kadar Çin'in bir geleneğiydi. Bir inanışa göre, bir imparatorun favori cariyesi bir nilüfer çiçeğinin üzerinde ayakları bağlı dans etmişi ve bu da imparatorun beğenisini kazanmıştı. Sonrasında diğer cariyeler de bu durumu taklit etti ve uygulama popüler hale geldi ve kraliyet sarayından tüm ülkeye yayılmış oldu. Küçük ayakların güzelliğin bir işareti olduğu düşünülüyordu.
Ayak bağlama ayrıca bir kızın hangi sosyal sınıftan olduğunu da gösteriyordu. Ayakları bağlı kadınlar, orta sınıfın kadınlarından daha yüksek bir statüye sahipti ve prestijli bir erkekle evlenme olasılıkları daha yüksekti. Yoksul ailelerde doğan birçok kız çocuğu da koca bulmak ve daha iyi bir hayat yaşamak için ayaklarını bağlıyordu.
Ayak bağlandıktan sonra yürümek mümkündü, ancak uzun mesafe yürümek mümkün değildi. Ayakların fonksiyonel yapısı bozulup değiştiği için yürümek çok zorlaşıyor ve bir süre sonra desteğe ihtiyaç duyuluyordu.
O ayakların nerdsi güzel duruyor yaa, at nalı gibi duruyor iğrenç
Kendimce en garip bulduğum 3. (estetik ameliyat oldum bandajı) oldu. Digerleri yaşamlarını özümsemiş ve bir sekilde uygun olduğuna inandıkları şeyleri yapıyorlar. 21.yüzyılda estetik ameliyatı statü göstergesi yada havalı olduğunu zannetmek diğerlerinden daha ilkel bir sey.