Ahmed Arif'in tek kitabı olan 'Hasretinden Prangalar Eskittim' şiirinin son mısraları ;
'Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini..'
Sadece bu şiir değil bir çok şiire ilham olan kadın ünlü yazar Leyla Erbil.
////
Leylâ, Canım,
Kayb, berbat ve sessizim... Sessiz ve dolu: Allahtan ki sen varsın. Yoksa halim korkunçtu.
Burası bir köy! Yakınlarımın bütün ısrar ve gayretine rağmen, hemen anneme gideceğim. Pazartesiye trendeyim. Eve gidince senin mektubunu bulmalıyım. Anneme ilk sorum o olacak zaten.
Sen nasılsın ömrüm? Son telefonda canını sıktım mı? Ben artık annenden korkmuyorum. Aksine onu, kendi annemmiş gibi seviyorum. Buna ne dersin?
Hınca hınç mısra doluyum. Kara ve yeşil fon, hepsinde hâkim. Biraz kendime geleyim, mendillerine, bluzlarına, yastığına mısralar serpeyim. Ha?
Fotoğrafındaki “halbuki...”yi hâlâ anlayabilmiş değilim. Anlatır mısın?
Bütün bunlar, beyhude biliyorum. Şaheser olan, benim uçakla oraya gelebilmemdir. Allah kahretsin, bu hastalık, bu rezaletler ve bu aile mecburiyetleri... Ne yapsam?
Gözlerinden öperim canım. En çok da burnundan. Gülme, ciddi söylüyorum.
Yarı parçan /// 15 Mayıs 1954 - Ankara
Mektuplaşmaların başladığı zamanlar Ahmed Arif 27, Leyla Erbil ise 23 yaşındadır, başından kısa süren bir evlilik geçer.
Şiirleri yayımladığı dergilerde büyük bir ilgiyle karşılanır.İlk mektup 5 Mayıs 1954 yılında Bismil'den gönderilmiş, 'Leyla Zalım Leyla' diye başlar ve 'Senin' diye bitirir Ahmed Arif.İlk mektuplarda Leyla Erbil ya da 'Leyli' sevgilidir. Ahmed Arif ise kör kütük aşık. Aşkına karşılık bulma umuduyla ya da hayata tutunabilme güdüsüyle yazılmıştır..Leyla Erbil ise bu mektuplarda dostluk sınırlarını çizmiş ve bu sınırı gün geçtikçe derinleştirmişti.Ahmed Arif’in de bu konumu kabullendiği mektuplardan anlaşılıyor. “İlk sen mağlûp ettin beni” diyerek yenilgiyi kabullenmiştir şair ve Leyli’sine şöyle seslenmektedir: “Sen ister dostum ol ister sevgilim, yeter ki hayatımda ol. Sen bana geldikçe sana ihtiyacım olacak. Senden başka hiçbir isteğim yok.”
//
'Gözlerinden, gözlerinden öperim - Bir umudum sende- Anlıyor musun?'
Bir kadın ve bir erkek..
Veysel büyümüş köyünde sevilen bir delikanlı olmuştur, babası Veysel'in evlenme çağının geldiğini düşünmüş ve akrabası olan Esma ile evledirmişler.
8 yıl boyunca evli kalmışlar ve bu zaman zarfı içerisinde iki de evlatları olmuş.Veysel karısını çok severmiş, ancak bu sevgi sonu gelmeyen kıskançlıklara da yol açmaktadır, Esma'da bu kıskançlıklardan bıkmış usanmıştır.Veysel Esma'sını kaybedeceği düşüncesini bir türlü aklından çıkaramıyor ve bu kıskançlıkları onun hata yapmasına sebep olur.
Esma bu duruma daha fazla dayanamaz ve köyünden Hüseyin adında bir delikanlı ile kaçmaya karar verir, uygun zamanı beklerler.
Veysel durumun farkındadır fakat sevdiğinden bir şey söyleyemez Esma'sına.Bir gün gizlice buluşurlar ve o günün gecesinde kaçmaya karar verirler. Gece herkesin uykuda olduğu saatte yatağından çıkar ve önceden hazırladığı bohçasını da alıp gider. Ancak koşarken ayakkabısının içinde bir şey olduğunu hisseder fakat duracak vakit olmadığından kaçmaya devam ederler.Köyden hayli uzaklaştıktan sonra bir yerde soluklanırlar bu arada Esma ayakkabısına bakar ve kendilerine en az bir ay yetecek kadar para bulur.
Veysel Esma ile evlilikleri boyunca ona baktığı ve emek verdiği için, yaban ellerde biricik karısının zorluk çekmemesi için ayakkabısına para koyar.
'Güzelliğin on para etmez
Bu bendeki aşk olmasa.'
Seni görünce dünyayı dolaşıyor insan sanki
Hani Etiler’den Hisar’a insek bile
Bir küçük yaşındasın, boyanmış taranmışsın
Çok yaşında her zamanki çocuksun gene
Ben seni uzun bir yolda yürürken görmedim ki hiç.
Mart ayında patlıcan, ağustosta karnabahar
Mutfağın mutfak olalı böyle
Bir adın vardı senin, Tomris Uyar’dı
Adını yenile bu yıl, ama bak Tomris Uyar olsun gene
Ben bu kış öyle üşüdüm ki sorma
Oysa güneş pek batmadı senin evinde
Söyle
Ben seni uzun bir yolda yürürken gördüm müydü hiç.
Cansever’in bir peçeteye yazdığı dize ise dilden dile dolaştı:
“Tomris rakıyı çok severdi, bense onu…”
Tomris Uyar; Cemal Süreyya’nın sevgilisi, Turgut Uyar’ın karısı, Edip Cansever’in yarasıdır. Sevdiği kadınla bir şey yaşayamadığı için fazla şiirden ölmüştür Edip Cansever..
Tomris Uyar ne güzel bir kadın..
Mektuplaştığı dört kadın arasında en ciddi ve önemli olanın Milena Jesenska olduğu söylenmekte.
*Kafka'ya göre 'Milena' adı Latincedir. Oysa Milena'nın kısaltışmış şekli olan'Milenka' yüzdeyüz Çekçedir ve 'Sevgili' anlamına gelir.
Milena'yla mektuplaşmaları önce bir arkadaşlık gibi başladı, daha sonra tutkulu bir aşka dönüştü. Fakat Milena evli olduğundan bu mutsuz ve imkânsız aşk Kafka’yı derin acılara sürükledi. Mektuplaştıkları üç yıl boyunca sadece iki üç kez görüşebildiler ve bu görüşmeler Kafka’yı üzmekten başka bir işe yaramadı, yine de onun yaratıcılığını olumlu yönde etkilediği rahatlıkla söylenebilir. Daha sonraları edebiyat tarihinin güzide eserlerinden biri sayılacak olan 'Milena'ya Mektupları”nda Kafka şöyle dile getirir durumunu;
'En çok seni seviyorum diyorum ama gerçek sevgi bu değil sanırım, sen bir bıçaksın, ben de durmadan içimi deşiyorum o bıçakla dersem, gerçek sevgiyi anlatmış olurum belki...'
'Bu dünyada olduğun için teşekkürler; baştan ona bakıp da senin, içinde bulunabileceğini düşünemezdim'
'Benim için dünya binlerce 'belki' ile dolu Milena'
21. YY EN BÜYÜK ŞAİRİ onur sezgin dir .1. Perde 2. kısım “ Küskünüm benim! ” Küskünüm benim! Ben ona böyle derdim çünkü Kabul ediyorum biraz hassas ve kırılgandı Küstürmüşüm onu… Ve bir gün… Kopardılar onu benden Makasın bileşen uçları, Kesip ayırdı kutsal saçı bedenimden Sonsuza kadar… Ve o zaman, onun (Seval’imin) Gözbebeklerinden şimşekler çaktı Ve karanlık gökyüzünden yağmurlar boşaldı Hiç bitmeyen… Varsın bu hava, bu su, Bu yeryüzü kargaşalığa düşsün İnsanlar, hayvanlar, kurtlar, kuşlar mahvolsun! Sonsuza değin lanetli olsun, Bu nefret edilesi gün En güzel, en çok sevdiğim varlığı Kapıp gittiği için Onur Sezgin 30.11.2008
asik veysel'in aski icimi acitti :(