Yapmak zorunda olduğumuz şeyleri yapıyoruz, ancak aslında hiçbirini yapmaya hâlimizin kalmadığını hissediyoruz. Peki nedir bu yorgunluğumuzun sebebi? Acaba bu his modern yaşamla mı ortaya çıktı, yoksa eski zamanlarda da insanlar bu şekilde mi hissediyordu?
Kendini sürekli bitkin hissetmenin günümüzde artış gösteren bir problem olduğuna şüphe yok; bu durum, özellikle belirli sektörlerde çalışan insanlarda daha belirgin şekilde gözlemlenebiliyor. Örneğin Almanya'da yürütülen bir araştırma, tıp doktorlarının %50'sinin kendilerini günün her saatinde bitkin hissettiğini ortaya koyuyor.
Finlandiya'da yürütülen bir başka çalışma, kendini sürekli yorgun hisseden erkek çalışanların, aynı durumdan muzdarip kadın meslektaşlarına göre çalıştıkları yerden daha uzun süreli hastalık izni aldığını gösteriyor. Bu durum, yaşamın her anına yayılan yorgunluk hissiyle baş etmek konusunda erkeklerin daha çok zorlandığını ortaya koyuyor.
Araştırmacılara göre durumun depresyon olarak nitelendirilmemesinin sebebi, depresyonun zihinsel bir rahatsızlığa işaret etmesi; diğer yandan yorgunluğun kulağa daha normal gelmesi. Çünkü kültürümüz, depresyon ve diğer zihinsel rahatsızlıkları zayıflık olarak görme eğiliminde.
Çünkü depresyon, özgüven eksikliği, kişinin kendisine yönelttiği küçümseme ve öfke gibi durumları içerirken, sürekli hâle gelen yorgunlukta kişinin benlik bilinciyle alakalı bir değişime rastlanmıyor. Öfke, yorgunluk durumunda genellikle kişinin kendisine değil, dışarıya, örneğin çalıştığı şirkete, müşterilere ya da topluma yöneliyor.
Günümüzde yaşam daha önce hiç olmadığı kadar hızlı akıyor ve beyinlerimiz değişen yaşama uyum sağlamaya çalışıyor. Üretkenliğin önemine yapılan aşırı vurgu, kendi değerimizi sahip olduğumuz iş ile kanıtlama çabamız, bizleri daimi bir 'savaş ya da kaç' durumunun içine sokuyor. Bu durumun ortaya çıkmasının sebebi ise kendimizi devamlı tehlike altında hissediyor olmamız. Gündelik yaşamda sürekli salgıladığımız stres hormonları, bizi gündelik yaşantımızda sonu gelmeyen bir savaş hissinin içine sokuyor.
Şehir yaşamı ve teknolojinin de yorgunluğumuzu daimi kılan etmenlerden olduğu düşünülüyor. Çünkü yaşamın şehirde ve sanal ortamda durmaksızın akış içerisinde olması, insanlar için günün herhangi bir saatini dinlenmeye ayırmayı daha önce hiç olmadığı kadar zor hâle geliyor.
Schaffner'ın konuya ilgi duyması tesadüf değil, çünkü kendisi de kronik yorgunluk yaşayan milyonlarca insandan bir tanesi. Yaptığı araştırmalar Schaffner'e yaşamın geneline yayılan yorgunluk hissinin modern yaşamla birlikte ortaya çıkmadığını gösterdi.
Galen, tıpkı Hipokrat gibi tüm fiziksel ve zihinsel hastalıkların dört farklı ruh hâlinin birbiriyle kurduğu dengenin bozulmasından kaynaklandığını düşünür. Burada yola çıkan Galen, vücuttaki kan dolaşımını yavaşlatıp beyne giden yolları tıkayan ve kişinin kendini bitkin ve tükenmiş hissetmesine sebep olan ruh hâlinin melankoli olduğu sonucuna varır. Elbette bu teorinin bugünün anlayışında bilimsel bir dayanağı yok, ancak Galen'in görüşleri yorgunluğun depresyon ile ilişkisine dair destekleyici veriler sunuyor.
Görünen o ki tarih boyunca pek çok insan tıpkı bizler gibi yorgunluk hissini tecrübe etmiş. Ancak gelişen şehir yaşamı ve teknoloji, yorgunluğu toplumun tüm bireyleri için kaçınılmaz ve rahatsız edici bir durum hâline getirmiş. Schaffner, hayatın geneline yayılan yorgunluğun çözümünün kişiden kişiye değişiklik göstereceğini söylüyor ve ekliyor: 'Enerjinizi harcayan şeyin ne olduğunu bilmeniz gerekiyor.'
çözüm önerileri adına geniş bir bilgi paylaşabilirsiniz.Sorunu anladık,çözüm?
İnsanın kendine ayırabileceği bir zaman olmuyor ki, gerçekten modern köleyiz. Sürekli bir yarış içindeyiz. Biri de durup demiyor ki lan amk biz ne bok yiyoz!..
Yorgunluğu, bitkinliği bilmem ama bir kaç gün süren ağırlık hissini kan vererek aşabiliyorum, ne kadar bilimseldir bilmem ama en az bir ay hafiflemiş oluyorum. Ağırlık hissi bende baki.