Tarihsel olarak bir Kore düğününde gelin ve damat birbirlerini ilk kez görücü usulü görürlerdi. İlk olarak törene yardımcı olmak üzere ikişer refakatçisi olan gelin ve damat nikah masasının iki ucuna doğru yürür ve refakatçiler gelin ve damat için birer kilim sererler. Görevliler gelin ve damadın ellerini yıkayarak tören için temizlendiklerini sembolize ederler. Gelin ve damat birbirlerine bakarak eğilirler. Gelin damadın önünde iki kez eğilir, damat gelinin önünde bir kez eğilir, gelin iki kez daha eğilir ve ardından damat bir kez daha eğilir. Ardından diz çökerler ve birbirlerine bakarlar.
Ham, damat ailesinin gelin ailesine hitaben bir minnettarlık göstergesi olarak gönderdiği özel bir sandıktır. Bu kıymetli sandığın içerisinde, bu minnettarlığın bir simgesi olan bir teşekkür mektubu bulunmaktadır. Ayrıca bu sandığın içerisine mavi ve kırmızı renkte ipek kumaş veya geleneksel Kore kıyafeti olan hanbok, gelin için seçilmiş hediyeler ve kötülükleri uzaklaştırmak amacıyla bir para kesesi eklenir. Bu özel sandık geleneksel olarak sedef ağacından yapılırken modern zamanlarda bazı çiftler bu geleneği balayı için seyahat çantası göndererek sürdürmeyi tercih ediyor.
Damadın bir arkadaşı, Ham’ı sırtına alarak yüzünde kurutulmuş kalamardan yapılmış bir maske ile mahalleyi dolaşır. Bu arkadaş, yüksek sesle “Sandığı alın!” diye bağırarak bu özel anı tüm mahalleyle paylaşır. Bu, gelin ve damadın birlikte olduğunun ilanıdır. Sandığın alındığı evde, gelinin ailesi bu özel sandığı bekler. Damadın arkadaşları geldiğinde, onlara minnettarlık olarak içerisinde para bulunan bir zarf verilir. Sandığı taşıyan kişiye de 'hamcinabi' adı verilir. Bu özel buluşmanın sonunda, gelinin ailesi damadın arkadaşlarına yemek ikram eder ve tüm konuklar neşe içinde evlerine dönerler.
Bohça, genç kızların kendi elleriyle seçtikleri çeşitli renk ve desenlerdeki kumaşlarla hazırladığı, içi alınan hediyelerle doldurulan bir pakettir.
Düğün gününde çift, geleneğe uygun olarak geleneksel kıyafetlerini giyerler. Gelin, kendi zevkine göre renkli bir hanbok seçer. Üst kısmı wonsam, alt kısmı chima ile tamamlanır. Geleneksel bir gelin ise daha kısa bir üst olan jeogori giyer. Ayaklarına, pamuk ya da ipekten özel hazırlanmış ayakkabılar giyilir. Gelinin yanaklarına yapılan kırmızı noktalar, onun bekar olduğunu simgeler. Tören, gelinin evinde yapılır ve gelin bu süre zarfında saçını chingong şeklinde örer.
Damat, Chosun Hanedanlığı'nın saray kıyafeti olan samogwandae giyer. Kıyafeti, pantolon ve ceketin üzerine giyilen uzun, özenle hazırlanmış cübbe benzeri bir giysi ile bir kemer ve samo adı verilen, yanlarında kanatları olan siyah bir başlıktan oluşur. Daha az resmi bir damat ise sadece baji adı verilen bir pantolon ve jeogori adı verilen bir ceket giymeyi tercih edebilir.
Gelin ve damadın giydiği renkler 'taeguk' veya 'yin ve yang”ın simgesidir. Gelin kırmızı bir hanbok giyerken damat mavi giyer; bu iki renk, Kore bayrağının ortasındaki daire gibi birbirini tamamlayan varlıkların dengesini temsil eder. Geleneksel olarak evlilik, aydınlık ve karanlık arasındaki dengeyi de temsil eden alacakaranlıkta gerçekleşir. Gelinin annesi pembe, mor veya turuncu gibi sıcak tonlar giyerken damadın annesi mavi, gri veya yeşil gibi soğuk tonlar giyer.
Renkli zarflar içindeki nakit hediyeler Kore düğünlerinde en yaygın hediyedir. Düğün gününden önce, gelinin ailesi damadın ailesine para hediyesi getirir.
Seçilen çocuklar, geleneksel kıyafetleriyle gelin ve damada eşlik ederler.
Gelin, eski zamanlarda prenseslerin taşındığı “gama” adlı süslü sandukalar içerisinde taşınır. Bu, gelinin prenses gibi hissetmesini sağlar.
Tören, geleneksel olarak süslenmiş bir odada gerçekleştirilir. Oda özellikle bu an için hazırlanmıştır ve duvarlara çeşitli desenlerde resimler asılır. Gelin ve damada özel yemekler ve içecekler sunulur. Tatlı yiyeceklerin sunulduğu bu özel anın en dikkat çeken yönlerinden biri, gelin ve damadın birlikte yemek yemesidir. Bu, birlikte geçirecekleri hayatın ilk adımıdır.
Geçit töreninde geleneksel Kore müziği çalar. Eskiden damat bir at üzerinde gelinin evine giderdi ancak şimdi bir nikah memuru geçit törenine girerek düğünü anlatmaya başlar. Sonrasında gelin ve damadın annesi kendi mumlarıyla törene girerler. Gelinin annesi kırmızı bir mum, damadın annesi ise mavi bir mum taşır. Tıpkı kırmızı ve mavi giysiler gibi bu iki renk de doğada meydana gelen kozmik güçlerin dengesini sembolize eder. Anneler tören alayının sonuna ulaştıklarında, geleneksel Kore düğününün başlangıcını simgeleyen tek bir mum yakarlar.
Nikah memuru daha sonra masada bulunan Mandarin tarzı tahta ördekler, çam kozalakları, bambu, hurma, kestane, kırmızı fasulye, su kabağı kapları ve bakır bir kaseden oluşan malzemeleri açıklamaya başlar. Bakır kase, çiftin birbirleri için temizlenmelerini ve saflıklarını sembolize etmek üzere ellerini yıkamaları içindir. Çam kozalakları ve bambu ömür boyu sadakati temsil ederken hurma ve kestane doğurganlığı ve çiftin sahip olacağı çocuk sayısını temsil eder.
Jeonanyrye, 'yaban kazı sunumu' anlamına gelmektedir. Tarihsel olarak damat yeni eşine olan bağlılığını sembolize etmek için kayınvalidesine bir yaban kazı hediye eder ve tıpkı ömür boyu çiftleşen kazlar gibi ona ömür boyu sadık kalacağını gösterirdi. Modern zamanlarda ise damadın ailesi gelinin ailesine tahta ördek hediye eder.
Hapgeunrye, gelin ve damadın aynı bakır bardaktan içmeleridir. Çift ya bir iplikle birbirine bağlanmış bir su kabağının iki ayrı yarısından ya aynı kaptan ya da her ikisinin birleşiminden içer. Su kabağının iki yarısı çiftin bir bütün haline geldiğini sembolize eder.
Düğünden birkaç gün sonra yalnızca aile üyelerinin katılmasıyla yapılan törene Paebaek adı verilir. Geçmişte paebaek için sadece damadın ebeveynleri, gelin ve damadın yanında olurdu ancak artık her iki ebeveyn grubu da davet edilmektedir. Önceleri sadece bu aile üyeleri için özel bir tören olan paebaek, artık pek çok modern çift tarafından kokteyl saatinde düzenlenmekte, böylece tüm konuklar paebaek'i izleyebilmektedir.
Her iki ebeveyn grubu da orijinal düğün töreni masasındaki yiyeceklerle dolu alçak bir masanın arkasında oturur. Paebaek yemekleri genellikle plastiktir ve sadece fotoğraf içindir. Günümüzde aileler masanın daha gösterişli görünmesi için mümkün olduğunca çok yiyecek koymaya çalışsa da geleneksel olarak sadece üç tabak yemek bulunur: kestane ile hurma kulesi, yassı kurutulmuş dana eti ve anju adı verilen sekiz küçük mezeden oluşan üçüncü bir tabak.
Çift içeri girer, selam verir ve çay doldurur. Ailelerinden kutsama ve parasal hediyeler alırlar. Gelin ve damat büyük bir selam verdikten sonra yarım selam verir ve otururlar. Çiçek işlemeli beyaz bir kumaş tutarak iki ebeveyn grubunun attığı hurma ve kestaneleri yakalarlar. Mutlu çiftin kumaşta yakaladığı hurma ve kestane sayısı, sahip olacakları çocuk sayısını temsil eder; hurmalar oğulları, kestaneler ise kızları temsil eder. Daha sonra fotoğraflar çekilir ve damat gelini isterse sırtına alabilir. Eğer damat kendine güveniyorsa annesini veya kayınvalidesini de masanın etrafında taşıyabilir.
Okurken yoruldum ama neyse ki bizde ki gibi havadan sandalla inme alışkanlıkları yokmuş.:)
Şimdi böyle değil ama. Klasik düğün oluyor.
Makyaj da olmasa acaba bu unlulerin kamera karsisina cikacak yuzleri olur muydu?