Doğru zamanda ağızdan çıkmayan kelimelerin, sonradan içimizi kemirmekle kalmayıp, bilumum sindirim sistemimizi altüst etmesi durumunu hepimiz biliyor ve hala o cümleleri ağzımızdan taze taze dökemiyoruz.
Söylesen dil yarası, söylemesen karın ağrısı... Bu da bizim hikayemiz işte...🙄
Yani insan ayırmayan, hümanist bir durumdur kendisi. Çelişkinin böylesi.😒
Hani şu yavru kedi bakışımızın yüzümüze oturduğu zamanlar.😳
Bir susmuyor ki konuşalım.😬
Ne oldu ki şimdi bana.😶
Nasıl aklımızı bir şey gelmez ya, nasıl!😫
Ne yani, bitti mi şimdi.😳
Arkana baka baka gidersin yani, açık konuşalım.😅
Ve işte aydınlanma yükleniyor.😐
Yanlış zaman, doğru kelimeler.😭
Yürüyüüüün. Bi' saniye? Bu saatte nereye?😟
Elbette aynı etkiyi almak imkansız.😔
Teknoloji dileniyoruz sayın bilim insanları, lütfen. Mağduruz.🤗
Bir çaresi olmalı.🤔
O insan bu lafı yiyecek.net.😈
Bu edebiyat bir harika dostum. Şimdi uyuyabiliriz.😌
Kitap okumak, çok beceremeseniz de yazmaya çalışmak. Kendi kendinize özlü sözler üretmek. Ve hatta dilekçe yazmak. Sözlük okumak. Fırsat buldukça bi duruşmayı ya da tartışma programlarını izlemek. Hazırcevaplık seviyenizi hiç tahmin etmeyeceğiniz şekilde yükseltip ani tartışmalarda altta kalmamanızı sağlıyor. Ancak bazı durumlarda dilinizin beyninizden daha hızlı çalışıp geri dönüşü olmayan laflar sarf etmenize sebep olabilir. Öyle ki artık o tartıştığınız kişiyle birbirinizin yüzüne bakamayacak hale gelirsiniz. Ama her lafa verecek bi cevabınızın olması muhteşem bi duygu azizim :) İçinizde kalmasın. Sonra şişiyo, ur yapıyo.