Gülşah Elikbank Yazio: Sıradanlığın Zulmü Var Bu Topraklarda

Patronun köle gibi çalışmanı ister. Ailen, onların istediği gibi biri olmanı. Sevgilin ise sürekli değişmeni ister. Kimse olduğun gibi görmek istemez seni. Herkes kendi icat ettiği gibi bakar sana. Sonuç olarak bambaşka bir insan olursun, demişti Aziz Nesin.

Ne kadar haklı değil mi? Hepimiz biricik özelliklere sahipken sıradanlığın zulmüne uğruyoruz. Peki ama neden kendimiz olamıyoruz? Neden dünya buna izin vermiyor? Yönetilmesi kolay olan, aynı olandır çünkü. Tek tip, tahmin edilebilir, parlak, gösterişli ama içi boş. İçi doldukça alıp bir yerden bir yere koymak zor olur ne de olsa.

Kendi olmayı göze alan insan, yalnız kalmayı da göze almalıdır. Hatta arkasından deli denmesini de. Bizde sevilmez böyle insanlar, sürünün dışına çıkarsanız, sizi takip edenler olabilir ve bu tehlikelidir. Edebiyat yapmak, küçümsenir. Birine yalancı denmek istenirse, tiyatro oynuyor, diye ötelenir. Felsefe yapmak; bu hepten beter bir şeydir. Deli ile filozof bu memlekette eş anlamlıdır.

Lakin globalleşen dünya değişmek zorunda. Şimdi bir yol ayrımındayız. Korona günleri bu ayrımı keskinleştirdi. Birileri sizden evlerinize kapanmanızı ve dört duvar arasında çılgınlar gibi tüketmenizi istiyor. Dünyanın kontrolü zorlaştı… Nasıl ki ebeveynler başa çıkamadıkları çocuklarını odalarına kapatıp çözüm ararlarsa, dünya da bunu yapıyor. İmajlar evreni başımıza çökmüşe benziyor. Şimdi yeni bir söylem, yeni araçlar ve inanışlar gerek bize. Çok yakında bunlar bize servis edilecektir elbette. Asıl soru şu: Siz bu servis edileni yiyecek misiniz?

Instagram

Twitter