Gözleriniz Dolmadan Bitiremeyeceğiniz 12 Parça

Hani bazı şarkılar vardır, daha ilk notasıyla kalbinizin orta yerine oturur, boğazınız düğümlenir, gözünüz dolmakla kalmaz, geçmişiniz gözlerinizin önünden geçer... İşte bu liste tam da onlardan oluşuyor. Gözyaşlarınıza hakim olabileceğinize güveniyorsanız, buyurun!Yeniden başlamak isteyen ama geçmişin yükünü hala sırtında taşıyan herkes için bir marş bu. Güçlü vokaliyle Şebnem Ferah, insanın en yalnız anında bile yanında gibi. Sil baştan demek kolay ama yaşamak zor. Bu şarkı tam da o zorluğun tarifini yapıyor. Duygularınızı bastıramazsınız bu şarkı sizi bırakmaz.Florence Welch’in vokali sizi okyanusun en derin noktasına indiriyor, sonra da orada bırakıyor. Never Let Me Go sanki bir teslimiyet ritüeli. Hayatta hiçbir şey yolunda gitmezken, bir şeye tutunma isteğinin müzikal karşılığı. Piyano ve vokalin birleşimiyle içsel bir yükseliş yaşatıyor insana. Özellikle karanlık bir odada tek başına dinlendiğinde bu şarkı terapi yerine kullanabilirsiniz.Yapamadıklarımız, yapmadıklarımız... Keşkelerle geçen ve yitip giden bir ömür. Gözyaşlarınız da Çoban Yıldızı ile birlikte yapamadıklarınıza akıyor aslında. Teoman, o buğulu sesiyle söylüyor, biz inci gibi döküyoruz yaşları.Bu bir pişmanlıklarım yok manifestosu. II. Dünya Savaşı sonrası Fransa’nın duygusal yaralarını temsil eden şarkı, güçlü kalmak isteyen herkesin marşı gibi. Piaf’ın sesi, her kelimenin altını kazıyor, kalbe kazıyor. Dinlerken ağlamak değil dimdik ağlamak isteği yaratıyor. Hayat yıksa bile dirayetli kalma halini bu kadar asil anlatan başka bir eser zor bulunur.Aslında Nine Inch Nails’e ait olan bu parça, Johnny Cash’in elinde bir veda mektubuna dönüşüyor. Yaşlanmış bir efsanenin geçmişe bakışı, pişmanlık ve içsel çöküşü de ifade ediliyor diyebiliriz. Ölümle yüzleşmek gibi bir şey bu şarkı. Duygusal müzik tarihinde unutulmaz bir yer tutuyor.Orijinali Dolly Parton’a ait ama Whitney bunu dünyaya kazıdı resmen. Aşkı bırakmanın ama sevmeye devam etmenin en epik anlatımı. Houston’ın vokaliyle zirveye çıkan bu parça, müzik tarihinin en dramatik çıkışlarından biri. Hangimiz söylemedik ki bu parçayı hem?Zeki Müren'in sesi zaten gözyaşını sanatla harmanlar. Ama bu şarkı birini kaybetme korkusunun şiir gibi işlendiği bir destan. Klasik Türk musikisinin en zirve örneklerinden biri. Bu şarkıyı dinleyip duygulanmayan kişi muhtemelen hala kalp atışı testindedir.Şarkı yayınladığı dönem ülkede çok ses getirmişti. Ölümün kaçınılmaz bir son olduğunu adeta zihinlerimize kazıdı.Sözleri neredeyse bir tiyatro oyunu gibi dramatik: “There were nights of endless pleasure, it was more than any laws allow...” diyen Celine, bir anda seni geçmişteki o yasaklı, yoğun, delice aşkın ortasına fırlatır. Müzikal yapısı da bir film gibi ilerliyor şarkının. Kalp kırıklığı, pişmanlık, hala süren tutku… Hepsi içinde. Dinlerken sanki biri eski mesajları okuyor, eski dokunuşları hatırlatıyor.Yalnızlık daha nasıl anlatır ki? Kimsenin seni anlayamayışı, çareyi o uzaklarda gördüğün kuşlarda aramak. Son yılların en popüler isimlerinden biri olan Kadebostany, dinleyen herkesin gözlerini hızlıca dolduruyor.Paul McCartney’nin bir rüyasında yazdığı şarkı, aşkın ve pişmanlığın evrensel özeti. Sadece aşk değil zamanın geri alınamaz oluşuna dair de bir ağıt gibi. Beatles diskografisinin en duygusal parçalarından biri. Herkesin kendi dünü vardır ve bu şarkı onları hep yeniden çağırır.Sanki bir bakışta tüm geçmiş yeniden yükleniyor gibi. Adrian’ın sesi bıçak gibi keskin; Tezer ise o yarayı sarıyor ama sarmalarken kanatıyor. Bu şarkı dinlenmez, yaşanır. Hem de gözlerini kapatıp, geçmişe bir tren yolculuğuna çıkar gibi…