Gizemler ve muhteşem yapılar ile dolu evren, birçok sırrı arkasında saklıyor. Bugün evrenin en muhteşem 15 oluşumuna bakacağız. Büyülenmeye hazır olun.
Gizemler ve muhteşem yapılar ile dolu evren, birçok sırrı arkasında saklıyor. Bugün evrenin en muhteşem 15 oluşumuna bakacağız. Büyülenmeye hazır olun.
Bugün evrendeki en muhteşem 15 doğa harikasına bakacağız.
Utopia Planitia, Mars'ta bulunan ve Güneş Sistemi'nin en büyük etki havzası olarak kabul edilen bir kraterdir. Krater, Mars'ın kuzey ova bölgelerinde bulunur ve yaklaşık 3 bin 300 kilometre genişliğindedir. Utopia'nın, Mars'ın erken dönemlerde meydana geldiği düşünülmekte olup, bu nedenle buranın bir zamanlar eski bir okyanusa ev sahipliği yapmış olabileceği düşünülmektedir.
NASA'nın Mars Keşif Uydusu'ndaki bir alet, 2016 yılında etki havzasının altında büyük miktarda su buz tabakası bulunduğunu tespit etmiştir. Göl Superior'un hacminde suyun yüzeyin 1 ila 10 metre altında bulunabileceği tahmin edilmektedir.
Vesta'nın çapı yaklaşık 530 km olmasına rağmen, Güneş Sistemi'nin en yüksek dağına ev sahipliği yapmaktadır. Rheasilvia adlı bir etki kraterinin merkezinde bulunan bu 23 km yüksekliğindeki adlandırılmamış zirve, iki adet Everest Dağı'nı rahatlıkla sığdırabilir. Bu devasa dağın, en az 48 km genişliğindeki bir cisimle çarpışma sonucu 1 milyar yıl önce oluştuğu düşünülmektedir.
Mars'ın Valles Marineris kanyon sistemi, gezegenin yüzeyinde 4.000 km boyunca uzanmaktadır. Bu devasa kanyon, Güneş Sistemi'ndeki en büyük kanyon olup, Mars'ın yüzeyine 7 bin metre kadar derinlemesine dalan bir yapıya sahiptir.
Satürn'ün ikinci en büyük uydusu olan Enceladus, kalın buzla kaplı jeolojik olarak aktif bir gezegen olup, yaklaşık 10 km derinliğinde büyük bir yeraltı okyanusuna ev sahipliği yapmaktadır. Ancak, en dikkat çekici özellikleri arasında yüzeyindeki çatlaklardan fışkıran ve uzaya muhteşem sütunlar gönderen yüzden fazla gayzer bulundurmasıdır.
Ay'daki 'Ebedi Işık Zirveleri', hemen hemen sürekli olarak güneş ışığına maruz kalan belirli noktalara denir. NASA'nın Ay Keşif Uydusu'nun topladığı ayrıntılı ay topografisi, ışığın kesintisiz olarak parladığı herhangi bir nokta keşfetmemiş olsa da, ışığın yüzde 80 ila 90 oranında mevcut olduğu dört zirve bulmuştur.
Jüpiter'in Büyük Kırmızı Leke adlı fırtınası, Dünya'nın 1,3 katı genişliğindedir. Fırtınanın neden olduğuna dair kesin bir cevap olmasa da, küçüldüğünü biliyoruz. 1800'lerde kaydedilen gözlemlerde fırtına, Dünya'nın çapının dört katı olarak yaklaşık 56 bin km olarak ölçüldü. Daha sonra 1979 yılında ise neredeyse iki katı boyutundaydı. Yakında ise tamamiyle yok olacak.
Güneş Sistemi'nde tam güneş tutulmaları, yalnızca Dünya'da bu kadar mükemmel bir şekilde deneyimlenebilir. Ağustos 2017'de Kuzey Amerika'da gözlemlendiği gibi, bu olay ayın Dünya ile güneş arasından geçmesi ile meydana gelir.
Jüpiter'in ikinci en büyük uydusu olan Callisto, Güneş Sistemi'nin en eski ve en çok kraterli yüzeyine sahiptir. Uzun bir süre boyunca astronomlar, gezegenin jeolojik olarak ölü olduğunu düşünmekteydi. Ancak 2001 yılında, NASA'nın Galileo uzay aracı Callisto'nun yüzeyine sadece 137 km yaklaştığında bir şeylerin tuhaf olduğunu fark etti: yüzeyden yüksekliği 100 metre kadar olan buzla kaplı sivri kayalar vardı!
Satürn'ün halkaları, tahmini olarak 386 bin km genişliğindedir ve yüzde 99,9'u su, taş ve tozdan oluşmaktadır. Ancak, kalınlıkları 100 metre ila 1 kilometre arasında değişmektedir. Halkalar, ince buz parçalarından ve kaya parçalarından oluşur ve birçok astronom tarafından Güneş Sistemi'nin en güzel özelliklerinden biri olarak kabul edilir.
Uranüs'ün en küçük uydusu olan Miranda Ay'ında, güneş sisteminde bilinen en büyük uçurum bulunmaktadır. Verona Rupes adlı bu uçurum, 1986 yılında Voyager 2'nin geçişi sırasında görüntülenmiş ve dikey düşüşünün yaklaşık olarak 19 km olduğu bir uçurumdur.
Ayrıca Miranda'nın düşük yerçekimi nedeniyle, bir astronotun Verona Rupes'in tepesinden atlaması durumunda yaklaşık olarak 12 dakika boyunca serbest düşüşte olacağını keşfetti. Dahası? Hikayeyi anlatmak için hayatta kalabilirsiniz!
Milky Way gibi galaksiler içerisinde, dev gaz ve toz bulutları yerçekiminin etkisi altında bir araya gelir ve yeni yıldızlar doğar. IRAC hem sıcak tozu ölçebilir hem de içine derinlemesine bakarak işleyen süreçleri inceleyebilir.
Bu dev bulutta, tozlu 'yaratılış dağlarının' uçlarında hala bulunan ve yıldızların doğduğu alanlar görülebilir. Bu görüntü, Perseus takımyıldızının yakınında bulunan ve W5 olarak bilinen bir bölgenin doğu kenarını gösterir ve 7 bin ışık yılı uzaklıktadır.
Çarpışmalar, galaksilerin evriminde önemli bir rol oynar. Bu iki galaksi - Girdap ve onun eşlikçisi - Dünya'dan sadece 23 milyon ışık yılı uzaklıkta ve nispeten yakındır.
Neptün'ün en büyük uydusu olan Triton'u ziyaret edenler, muhtemelen azot ve koyu organik bileşiklerden oluşan bir dizi kriyogayzerle karşılaşacaklar. Dumanlı görünümlü bu gayzerler, tepeleri hakim rüzgarlar tarafından savrulmadan önce ince atmosfere 8 bin metreden fazla yayılarak kilometrelerce uzaklıktan görülebilir. Bu dünyayı metan ve azot buzuyla kaplar ve yüzey sıcaklığı ise neredeyse -200 dereceye düşer.
Satürn'ün uydusu Mimas'taki Herschel kraterinin merkezindeki zirveye tırmanan maceraperest dağcılar kendilerini, havzanın zemininden 6 bin metreden fazla yüksekte bulacaklar. Krater duvarları tarafından çevrili olan bu dağcılar, duvarların neredeyse 5 bin metreye yükseldiğini ve Satürn'ün arka planda batarken gördüklerini göreceklerdir.
Merkür'de gün doğumu ve gün batımı, seyredilmesi gereken manzaralardır. Dünya'da görüldüğünden iki buçuk kat daha büyük olan güneş, Merkür'de bir günde iki kez doğar ve batar. Güneş doğar, gökyüzünde bir yay çizer, durur, doğuş ufkuna geri hareket eder, tekrar durur ve sonunda batış ufkuna doğru yolculuğuna yeniden başlar.