Görme Engelli Bir Ressam, Eşref Armağan: Bu röportajımda sizlerle görmeyen ressam Eşref Armağan’la yaptığım bir röportajı aktarıyorum. Ben dokuz yaşındayken onun Küçükçekmece’deki atölyesine gitmiştim. Röportajda söz ettiği lastikle bir iki şey çizmeye çalışmıştım. Muhteşem bir deneyimdi benim için. Kültür-sanatla ilgili yazmak hakkında bir plan yapınca da bir şansımı deneyip kendisiyle röportaj yapmak istediğimi bildiren bir eposta yazdım. Skype üzerinde yaptığım bu röportajı sizlerle de paylaşmaktan mutluluk duyuyorum.
Eylem Yurtsever
@EylemYurtsever
info@dagmedya.com
Eylem Yurtsever: Ressamlığa nasıl başladınız?
Eşref Armağan: Ben dört yaşındayken göremediğimi idrak ettim. Altı-yedi yaşlarına gelince durumumu kabullenip uyum sağlamaya başladım. Doğallıkla yaşadığım dünyayı tanımak istedim… Nasıl tanıyacağım? Oyuncak gibi ellerime sığabilen şeylerin ne olduğunu detaylarıyla, tepeden tırnağa soruşturmaya başladım.
Sonra çevremdeki arabalar, binalar, gemiler… gibi şeylere geldi sıra. Onları ellerimle kavrayamıyorum, ne yapabilirim? Bir gün kelebeği merak etmiştim. Babam “ona dokunamazsın ölür, dağılır gider,” demişti ve bir boyama kitabı almıştı. Kitaptaki şekilleri kesip tahtanın üzerine koyarak kenarlarını oydu çiviyle.
İlk kelebek resmini o zaman yapmıştım. Yani o tip şeylerle, kabartma çizgilerle ya da bulduğum kabartma albüm kapakları vardı. Bakır dövmeler falan, onlardan model olarak kullanıp çizmeye çalıştım; ama aylar yıllarca, bir-iki gün değil.
Devamlı çizdiklerimi görenlere göstermek zorundaydım olup olmadığını sormak için. Böyle böyle elli iki senedir çalışıyorum. Hala soruyorum. Ne kadar öğrenirsem kardır diye.
Devamını okumak için:http://www.dagmedya.net/2014/01/14/ozel-roportaj-gormez-ressam-esref-armagan-benim-kafamda-goruntu-olarak-hicbir-renk-yok/
