Baba olmanın psikolojik bir baskı yarattığını biliyoruz ve size iyi bir baba olabilmeniz için minik bir rehber sunuyoruz!
Baba olmanın psikolojik bir baskı yarattığını biliyoruz ve size iyi bir baba olabilmeniz için minik bir rehber sunuyoruz!
Bunun tabii ki hormonlar ve toplumsal hafızayla da doğrudan ilgisi var. Kutsallıkla eşleştirdiğimiz annelik her anneyi mükemmel olmaya koşulluyor ama bugünkü yazımızın konusu bu değil.
Çocuğunun ihtiyaçlarını anlayan, yaşına ve gelişimine göre hareket eden, kahraman olan bir baba olmak kolay değil. Bu nedenle minik bir rehber hazırladık ve iyi bir baba olmanın 11 yolunu anlattık.
Toplumsal olarak baba figürünü maalesef korkutucu görüyoruz. Disiplinli, bir sözüyle can yakan, kızan, bağıran, hatta döven... Ama öyle olmamalı. Çocuğunuzla doğru iletişim kanallarını bulmalı ve ilişkinizi korku temellerine kurmamalısınız.
Ebeveyn-çocuk ilişkisinde en zoru çocuğa davranış biçimi... Hepimiz çocukları 'küçük' olarak gördüğümüzden söylediklerini dinlemiyoruz ve önemsizmiş gibi davranıyoruz. İşte bu davranışı kırın ve çocuğunuzu dinleyerek işe girişin. Söylediklerinin önemsendiğini hisseden çocuk sevgiyle büyür.
Yine toplumsal olarak açmazda bir konu elbette çocukların babayla vakit geçirmesi... Çünkü baba yoğun biçimde çalışıyor ve çocukların tüm sorumluluğu 'çalışıyor' olsa bile anneye kalıyor. Bu zamanın bir daha gelmeyeceğini aklınızdan çıkarmayın. Yoğun, tempolu, yorgun günlerinizin akşamlarında bile çocuklarınızla vakit geçirin; hafta sonlarını iyi değerlendirin.
Tabii ki hepimizin isteği uzun zaman çocuklarımızın yanında olmak, ihtiyaçlarını karşılamak, her isteklerine koşmak... Ama hayat maalesef böyle değil. Bu nedenle çocuğunuzu çözüm odaklı yetiştirin ve kriz anlarında serinkanlı olabilmesi için eğitin.
Babaların korku figürü olarak değerlendirildiğini söylemiştik. Otoriteyle bağlantılı olduğu sanılan bu korku salma zaman zaman şiddete dönüşebilir. Bundan uzak durun ve yalnızca sevginizi gösterin.
Çocuğunuzun hayattan zevk almasını, elindekilerle mutlu olmasını istiyorsanız her istediğini yapmaktan uzak durun.
Çocuklar en yakınları olan anne ve babalarını taklit ederler. Şiddet uygularsanız, o da kendinden küçüklere şiddet uygular; kitap okursanız, o da sizinle birlikte kitap okur.
Evinizde kurallar varsa ve katı bir şekilde uygulamaya çalışıyorsanız bu konuda tutarlı olun. Bir gün evet, bir gün hayır dediğinizde çocuğunuzun kafası karışabilir.
Bu, muhtemelen yapacağınız en büyük kötülük olur. Başkalarıyla, hatta abisi/ablası/kardeşiyle bile karşılaştırmayın.
Bir insan yetiştirdiğinizi aklınızdan çıkarmayın. Sürekli hatasını yüzüne vurduğunuz, aşağıladığınız, uygunsuz şekillerde davrandığınız bir insanla gerçekten yaşayabilir misiniz?
En önemlisi de bu!
bu içeriğe benden bir örnek küçükken kekemeydim bizimkiler evde iyileşiyim bana kitap felan okutuyorlardı. Birgün babam bana bağırdı yeter bi düzelemedin konuşamadın yapamayacaksın diye bağırdı ondan sonra daha çok ilerlemişti birine günaydın demek bile bana işkence gibi olmuştu. O olaydan sonra okulda rehber hocası beni fark edip yardım etmişti belki o kadın olmasaydı hala kekemeydim. özellikler babalar bence dikkat etmeli bende çok kötü bir etki bırakmıştı
Şimdiki ebeveynlerde bunları uygulamak bayağı zor. Veriyorlar çocuğun eline tablet veya telefon. Bütün gün ye beynine radyasyonu çocuğum yaratıcılığın da sıfır olsun zeka gelişimin sağlıklı ilerlemesin umrumda değil yeter ki git başımdan.
bu yazdıkların niye sadece babaları ilgilendirsin ki hepsi anneler için de geçerli. babalık hormonsal birşeyden ziyade duygusal birşey. kimisinde bebek olduğunu öğrenince başlıyor kimisinde çocuğu görünce kimisinde çocuk anlamlı bakmaya başlayınca başlıyor. babalık erkekler için gerçekten zor sınav. erkek yapısal olarak kadına göre hep daha bir başına buyruk daha bir özgür özellikle bizim ülkemizde. bu nedenle o özgürlükten sonra önce evlilik ardından çocuk sorumluluğu erkeği sizin tahmin ettiğinizden daha fazla yıpratıyor. o nedenle evet annelerin desteğe ihtiyacı var ama babaların da en az onlar kadar psikolojik desteğe ihtiyacı var.