Yaşadığımız felaketin ardından geriye birçok acı hikaye kaldı. Çocukları için aldığı bisküvileri çocuklarına veremeyen babadan, umarım acı çekmeden ölmüşlerdir diyen ailelere kadar aklımızın almayacağı, yüreğimizi paramparça eden acılara tanıklık ettik. Kızının enkaz altından yardım istemek için göndermeye çalıştığı ama şebeke problemi nedeniyle ulaştıramadığı ses kayıtlarını dinleyen baba da hepimizin içini yaktı.
İşte bu bizi insan yapan etkenler, canımız fiziksel olarak acımasa da o babanın acısını içimizde hissedebiliyoruz, gözlerimizden akan istemsizce yaşı durduramayışımız, biz böylesine üzülürken kızını kaybetmiş bir babanın acısı tarif edilemez... Allah sabır versin
Allah düşmanımın başına vermesin böyle bi durumu.