Büyük acılardan sonra buluştuk, büyük sabır direnişlerinden sonra. Henüz yüreğimizde koca bir alev topuyken kayıplarımız ve bizi ayakta dimdik tutan yine oyken. Kadın bedenleri toprakla bütünleşti ve insan olanlar bir devrim başlattı sonra içlerinden. Bir devrim ki kadına uzanan ele karşı, bir devrim ki arkasına sığınılan hormonlara, bir anlık dedikleri o ömürlük hatalara karşı. Bu adeta sessiz bir devrim! Ama burada da olduğu gibi yazılı. Söz uçsa da yazı kalır.
Hani doktorum, hani onca bebek geliyor vesilemle dünyaya, hani yumurtalıkları izliyor, kadını sağlık için yokluyorum ya, nene gerek diyorlar cinsel terapi. Ve hiç bıkmadan anlatıyorum onlara; bebekleri leylekler getirmiyor diyoruz ya hani, acıları da düşmanlar getirmiyor. Yine içimizden birileri yaşatıyor onları bize. Kadının memelerini içimizden birileri avuçluyor ağzını kapatıp ve çocukları apartman boşluğuna içimizden biri sürüklüyor. Toplu taşıma araçlarında vücudumuzu yoklayanlar içimizden, çocukları tecavüz sonrası yakan ve parmak izi alınmasın diye elleri kesen koparan içimizden. Artık dışımıza çıkan içimizden.
Birinin amcası, birinin bakkal amcası, birinin şoförü, birinin komşusu bu insanlar, birinin yabancısı aynı sokakta bulunma şanssızlığına düşülen. Her ne olursa olsun bu insanlar bizden, koca bir maalesef yükseliyor biliyorum kalplerinizden ama öyle işte, biliyorsunuz.
Bu yüzden varım ben, bu yüzden bu yolu seçtim. Dürtüleri kontrol etmeyi bilen insanlar, özgürlükle suç arasındaki çizgiden haberdar bireyler, kendini korumayı öğrenmiş çocuklar, hakkını aramayı hak sayan kadınlar, kurtarılabilir ilişkiler, empati dolu evlilikler, öldürmeyen sevgiler için bu yolu seçtim.
Bir insan bedeninin mahremiyetine saygı duymayı öğretmekte eksik kaldık biz, yanlış yaptık asırlardır. Tacize uğrayan kadını kuyruk sallayan, tacize uğrayan çocuğu hayal gücü geniş, taciz eden insanı idamlık bulduk. Hislerimizi bir kenara bırakalım; değiştiremez miyiz yazgıyı? Siz ben el ele verirsek! Elbette değiştirebiliriz.
Çocuğu, cinselliğini doğru anlayan ve yaşayan bir birey olarak meydana getirip kendini koruma konusunda güçlü kılabiliriz. Kadının utanmasına, sinmesine ve cinselliği adeta görev bilmesine mani olabiliriz.
İki çocuk annesiyim, şükürler olsun. Her anne gibi kaygıyla koyuyorum başımı bazı geceler yastığa. Onları uykuda izlerken birden nedensiz bir sızı doluyor içime. Huzurlu uykularının acıyla bölündüğünü, yaralarından habersiz büyüme ihtimallerini, insanlardan nefret ettirecek tecrübelerle büyüdüklerini hayal ediyorum ve resmen kan doluyor ağzıma. Metalik bir tat, acı yoğuruyor dudaklarımın dişlerimin arasında.
Çünkü onları korumak için üzerime düşen her şeyi yapıyorum, onlara kendilerini korumayı öğretiyorum, insanları, kötü emellerini onlardan uzak tutmak için ne lazımsa yapıyorum. İnsanları eğitiyorum, sağlıklı cinsel yaşam için yazıyorum, çiziyorum, sesleniyorum. Ama işin şansa kalan yanından korkuyorum. İşin, ulaşamadığım insanları kapsayan kısmından korkuyorum. Annelik, bir yetersizlik halidir, ne yapsan eksik bulduğun. Uzmanlığımı belki de eşliğimi, anneliğimi, insanlığımı tamamlamak için bu kadar ciddiye alıyorum. Size de yetmek yetişmek için istiyorum bunu.
Bir bebek bedenine sperm akıtan, istediğini aldıktan sonra el kadar bedeni parçalara ayıran, küçük bir aklı korkuyla dolduran, bebek bir kalbi umutsuzluğa sürükleyenler olacaktır. Azaltsak da bitmedikleri için belki yıllarca daha kahredeceğiz. Ama azaltma çabamızdan vaz mı geçelim, insanlığımızı yaşatma, çocuklarımızı mutlu ve sağlıklı büyütme sevdamızı bir kenara mı koyalım! Yenilelim mi kirli fikre, bilinçsiz şuura yenilelim mi! Asla!
Cinsel eğitim, kurbanlar, mağdurlar için de potansiyel suçlular için de olmazsa olmazdır! Tutun elimden, sonra başkasının elinden, sonra bir başkasının... Çoğalalım ki yarınlarımız umutla dolsun. Çoğalalım ki insanlık nöbetimiz ilelebet sürsün! Dünya mutlulukla titresin. Çocuklarımız çocuk kalabilsin! İşte bu yüzden, hep bu yüzden, çocuk mutluluğu onurumuzdur!