15. İstanbul Bienali ile eşzamanlı olarak, Abdulmecid Efendi Köşkü’ndeki Kapı Çalana Açılır Sergisi’ne yapılan saldırılar sonrası medyanın iki sivri dilli ismi karşı karşıya geldi. Ahmet Hakan’ın köşe yazısına Fatih Altaylı kendi köşesinden tepki gösterdi, Ahmet Hakan’dan ise yanıt gecikmedi.
“Nişantaşı’na taşınınca ‘rafine’, üç beş aydınla tanışınca ‘entel’, patronla tavla oynayınca ‘zengin’ olduğunu zanneden biri, Abdulmecid Köşkü’nde sergilenen eserler için ‘Üryanlığın yalın ve müstekreh vurgusu’, ‘Sevimsiz, irrite edici, rahatsız edici, kusturucu, anlamsız, bağlamsız, amaçsız’, ‘Bir gazete köşesinde yayınlanmayacak kadar berbat’ diye yazma ‘HADSİZLİĞİNİ’ gösterdi.”
“SANAT eseri kime sesleniyor? Sana, bana... Yani hepimize. Modern sanat eserleriyle ilgili görüş bildirmek için... Modern sanat tarihini yalayıp yutmak, modern sanat uzmanı olmak gibi bir zorunluluk yok yani. Modern sanatın şoke edici atılımlarının anlamından hiç çakmayan biri, bir sergiyi izledikten sonra... ‘Hiç beğenmedim... Midem bulandı... Müstekreh buldum... Yuh yani... Tükürürüm böyle sanata... Yerim böyle sanatı’ diyemeyecek mi?
Al birini vur diğerine. İki yanar-döner, fingirderk, dönemin getirdiklerini savunan tip karşı karşıya gelmiş.
Ahmet Hakan diye yazılır rüzgar gülü diye okunur.
Sanat eserlerini beğenmeyebilirsiniz. Sanat eserlerini olumlu veya olumsuz şekilde eleştirebilirsiniz. Ama bu eserlere saldırmaya hakkınız yoktur! Onları yok etmeye yeltenemezsiniz. Onları yok etmeye çalışanları savunamazsınız. Sanat eserlerinin yok edilmesini haklı bulamazsınız. Sanat eserlerini ancak yaratıcısı kendi isteğiyle yok eder, ortadan kaldırır, bozup yeniden yapar. Sanat eserlerinin bi izleyicisi olarak sizin buna hakkınız yoktur. Ahmet Hakan bu konuda haklı. Yok etmeye çalışmadığı ve yok etmeye çalışanları savunmadığı, kimseyi yok etmeye yönlendirmediği sürece isterse en ağır şekilde eleştirir hatta küfreder.