Şubat 2014 verilerine göre %18 seviyelerinde olan genç işsiz oranının ilk etapta tek hanelere inmesi gençliğin en büyük isteklerinden. Okulu bitirdikten sonra iş bulma kaygılarının asgariye indirilmesi, kendilerini ilgilendikleri iş, bilim, sanat dalına verebilmeleri. En verimli çağlarını iş arayarak değil üreterek, ülke ve aile ekonomisine katkıda bulunarak geçirmeleri. Yaptıkları iş ile cüzdanları arasına sıkışıp kalmamaları. İşin özü gençler sadece karınlarını değil ruhlarını da doyurabilmek için çalışmak istiyorlar. Atanamayan öğretmenlerden işsiz mühendislere, 3 kuruş paraya çalışan yeni mezunlara kadar gençlerin en büyük istekleri arasında işsizlik sorununu çözülmesi 1. sırada.
Gençler dünya çapınsa söz sahibi, yayınladığı makaleler ve araştırmalar ile adından söz ettiren üniversitelerde eğitim almak istiyorlar. Tabi bu eğitimi yıllık 40 bin liraya değil, ücretsiz olarak ya da daha makul seviyelerde almak istiyorlar. Dersine girdikleri hocanın tüm dünyada saygı gören, çalışmaları ile gündemde olan biri olmasını istiyorlar. İlk 500 hatta ilk 100 üniversite içerisinde en az 10 Türk üniversitesi görmek istiyorlar. Aldıkları eğitimin tüm dünyada geçerli olmasını istiyorlar, okulu bitirdikten sonra yurt dışına kapağı atmanın hesaplarını yapmak istemiyorlar.
Ülkemizdeki bilim ve teknoloji tesislerinin, çalışma ortamlarının artmasını, burada çalışan insanların dış dünya ile yarışır halde bilim üretmesini istiyorlar. Bu alandaki yetişmiş beyin gücünün böyle ortamları bulabildiği gelişmiş ülkelere gitmesini istemiyorlar. Günümüz bilişim çağının hakkını veren, onu yakalayan ve daha ileri götürmek için çalışmalar yapan tesisler, şirketler, çalışma alanları istiyorlar. Bilişim teknolojisinin dışarıdan ithal edilen bir şey olmasını değil, ihraç ettiğimiz bir kalem olmasını istiyorlar.
İnternet yasakları ile sürekli gündemde olan bir ülkede yaşamak gençlerin başka bir sıkıntısı. Muktedirlerin sürekli olarak internet üzerinde güç gösterisinde bulunmaları, kendi çıkarları doğrultusunda interneti, sosyal medyayı yönlendirme çabaları gençleri rahatsız ediyor. Sürekli olarak ne okuyacaklarına, nerelere gireceklerine, neleri izleyeceklerine müdahale edilmek istenmesi, 'gençlerin önünü açtık' nidaları arasında doğrusu pek komik kaçıyor.
Hal böyleyken gençler yetişmiş insan gücünün coşkun bir ırmak gibi yurt dışına akmasından son derece rahatsız. Ancak kendileri de fırsat bulduklarında böyle bir teklifi değerlendirme eğilimindeler. Çünkü Avrupa'nın ve Amerika'nın sunduğu çalışma şartları ve gelir seviyesi maalesef Türkiye'nin sunduklarından fersah fersah ileride. Eğitim aldığı ülkesi için bir şey yapmak isteyenler de itinayla canından bezdiriliyor. Maalesef ülkemizde bilim yapmak, sanat yapmak, bilişim teknolojisi ile alakadar olmak ciddi bir emek ve çaba gerektiriyor. Bu çabanın karşılığını alamamak da başka bir konu
Bununla ilişkili olarak gençlerin yaşam tarzlarına yapılan sık ve özel hayatı etkileyen baskılar da gençleri canından bezdiren başka bir husus. En son kızlı erkekli evler tartışmasıyla gündeme gelen ve polise yakalanmamak için evin balkonundan kaçarken düşüp ölen genç hala unutulmamışken bu tür baskıların tarihin hiçbir döneminde başarılı olamadığının altını çizmek de sanırım fayda var.
Eğer gençler yukarıda sıraladığımız sorunları atlatırlarsa önlerinde boş zamanlarını değerlendirebilmek için çeşitli aktivitelere yönelme fırsatı var. Ancak gençlerin sosyalleştiği, yeni insanlarla tanışma fırsatı bulduğu aktivitelerin önü de gençleri korumak adına kesiliyor. 18 yaşında oy kullanma hakkı verdiğiniz gençlere bahar şenliklerinde alkol alabilmeniz için 24 yaşında olmanız gerek dediğiniz de samimiyetiniz sorgulanıyor haliyle. Kimse sizden gençleri alkole özendirmenizi beklemiyor ama en azından onların tercihlerine saygı duyabilmelisiniz. Kaldı ki 18 yaşında size oy verenin aklı kadar 24 yaşında alkol alanın da aklı var.
Gençlerin en büyük sıkıntılarından bir diğeri ise isteklerine kulak tıkanmış olması. Her dertlerini anlatmak için yollara dökülmek, dayak yemek, sakat kalmak, ıslanmak zorunda kalıyorlar. Neticede aldıkları yine kocaman bir hiç oluyor. Ülkenizin genç nüfusu ile övünürken, o genç nüfusun isteklerine arada bir göz atmanız da sizin ve ülkemizin hayrına olabilir.
Gençlere 'yurt dışında yaşamak ister misiniz?' diye soran hiçbir anket yok ki sonucu %50 evet çıkmamış olsun. Yani ülkenin gençlerinin yarısı yurt dışında yaşamak istiyor. Bunun sebepleri aşağı yukarı belli ama tepedekiler bunu görmezden gelmeyi yeğliyor. Gençlerin neden yurt dışında yaşamak istedikleri incelenip, bu durumu ortadan kaldıracak önlemlerin alınması da sağlıklı bir gençlik için elzem.
Gençlere oy verdirmekle değil de onları siyasetin içine katmakla övünmek daha mantıklı bir yol. Gençlere kendinizi seçtirmekle, onları seçtirmek arasında büyük bir fark var. Gençler siyasette daha etkin ve aktif olmak istiyorlar bunun yolu oy verme yaşını 18'e indirmek değil 'genç kotası' koyarak daha çok genci siyasete sokmaktır.
Yemek, barınma, ulaşım, harç, vb. sorunlarla uğraşan gençlerin üniversite hayatlarını bir öğrenci gibi yaşayabilmeleri, kendilerini tamamen eğitimlerine ve işlerine vermeleri son derece zor. Öğrencilerin temel ihtiyaçlarının etkili bir şekilde karşılanması onlardan istifade edebilmemizi de büyük oranda arttıracaktır.
Son olarak gençler, tabii olarak saygı görmek istiyorlar. Söylediklerine, isteklerine kulak verilmesini, dikkate alınmasını istiyorlar. Şu görüş bu görüş denmeden taleplerinin dinlenmesini ve orta bir yolda buluşulmasını istiyorlar. Saygı görmek istiyorsan saygı göstereceksin düsturu ile onları tokatlamak yerine, ne istediğinin sorulması daha mantıklı bir yol gibi duruyor.