Son zamanlarda, başarının geleneksel ölçüsü olan ev, araba vs. artık böyle görülmüyor. Tüm dünyada genç yaşlardaki neredeyse kimse bunları satın almak istemiyor. Araştırmalar, şu anda 30-35 yaşlarında olan yeni milenyum jenerasyonunun çok nadir ev aldıklarını, hatta neredeyse hiç araba almadıklarını açıkladı. Bright Side'da rastladığımız sonuçlara göre genç yaştakiler, asla ama asla çok pahalı şeyler almıyorlar.
Bazı sosyologlar, gençlerin ekonomik krizden sıkıntı çektiklerini söylüyor. Bu yüzden insanlar 'ciddi' kredilerden kaçınıyor.
Bugünkü gençlik, başarı kavramını değişik inceliyor.
Başarılı insanlar satın almaz, kiralar.
Eğer başarılı olarak kabul edilmek istiyorsanız, tecrübelerinize yatırım yaparsınız. Mesela seyahat etmek, ekstrem sporlar yapmak, startup'lar başlatmak gibi.
Taksiye binebilecekken neden araba alasın ki? Özel şoförden farksız ve kendi arabana sahip olmaktan daha ucuz. Airbnb'den gezegenin neredeyse her yerinde kalabilecek muazzam bir yer bulabilecekken neden güzel bir yerden ev alıp öyle tatile gidesin ki? Sevdiğin bir ülkede kiraya ya da mülke yüklü miktar ödemek zorunda değilsin.
Yaşadığınız yerde daha ne kadar kalacağınızı bilmiyorsunuz.
40 yıl boyunca ev kredisi ödeyebilirsiniz veya hayatınız boyunca kiralık bir yerlerde kalmayı kabul edebilirsiniz.
Gelecekte büyük ihtimal işinizi değiştireceksiniz. Sizi daha yakına taşınmaktan alıkoyan hiçbir şey olmayacak.
Son 10 yılda, psikologların yaptığı onlarca araştırmada ortaya çıkan sonuçlara göre, esenlik ve mutluluk açısından, yeni tecrübelere para harcamak yeni şeyler satın almaktan çok daha kârlı. Deneyimler, insanlar için neşe kaynağı bile denebilir.
Sosyalleşmek hepimizi iyi etkiler. İnsanlarla konuşmak, birçok arkadaşa sahip olmak sizi daha mutlu bir insan yapar. Ancak insanlar kaç evinizin olduğunu mu öğrenmek ister yoksa geçen yaz gittiğiniz Avrupa gezisinde neler yaptığınızı mı?
Unutmayın, en kötü anınızdan bile güzel bir hikaye olabilir, maddi şeylerden olmaz.
Sahip olduklarımız, özellikle pahalılarsa, durumları hakkında endişelenmemize sebep oluyor. Mesela yeni bir araba aldınız, dışarıda her alarm sesi duyduğunuzda kafanızdaki tek soru 'Benimki mi?' olacaktır. Eğer bir ev aldıysanız ve pahalı eşyalarla döşediyseniz, soyulmaktan korkacaksınız. Arabanın bakım veya kazalarından bahsetmiyorum bile veya çok para verip aldığınız televizyonun kısa bir süre sonra bozulmasından. Ancak kimse, tecrübelerinizi sizden alamaz.
Ebeveynlerimiz, bizim kadar seyahat etme şansına sahip olamadı. Bu kadar çeşitli eğlence kaynakları olmadı. Yeni bir işe başlama fırsatları azdı. Bu yüzden ev ve arabalara yatırım yaptılar, bizim ilgimizi çekmiyor. Nihayetinde, ev veya apartman değilse, aldığımız her şey zamanla değersizleşecek. Aslında emlak fiyatlarının da ekonomik krizlerde ne kadar düştüğüne bakarsak, taşlar yerine oturuyor.
Unutmayın; sizi siz yapan şeyler tecrübeler ve anılar, onlar asla değerini kaybetmeyecek. 😌
Yatırım yapmak sosyalleşmek ve tatile gitmeye engelmiş öyle mi ? Yatırım yaptıkça güçlenip kendini daha güvende hissetmek varken neden gün bulup gün yemeye teşvik bu kadar cazipmiş gibi lanse ediliyor gençlere bi anlatsana ?
"Artık kimse maddiyatla ilgilenmiyor." vay be Mars da gerçekden hayat varmış demek ki.
onemli olan nokta sahip oldugun seylere senmi sahipsin, yoksa onlar mi sana sahip? o mulkler sanami hizmet ediyor, yoksa sen onlar icin mi yasiyorsun? eger bir mulkun varligi benim yasam kaliteme katki saglamazken, ben onlarin varligi icin agir kredilerin altina girip, mutlulugumdan feragat ediyorsam, sevmedigim bir iste kolelik yapmak zorunda kaliyorsam ben o esyanin sahibi degilimdir, o benim sahibimdir.