Fransızlar bu işi biliyorlar! İyi huylu ve sabırlı bebekler yetiştiriyor, onları kolayca uyutup düzen sağlıyorlar! Peki bunu nasıl yapıyorlar? Gelin, birlikte öğrenelim…
NOT: Bu içerik, Amerikalı gazeteci ve yazar Pamela Druckerman’ın Bebeğinize Fransız Kalın kitabından derlenmiştir.
Bu doğrultuda, siz de bebeğinizin beklentilerini anlamak ve verdikleri ipuçlarını anlamlandırmak için onları gözlemleyin. Fransızlar bu şekilde derin bir hassasiyet geliştirilebileceğini ve bunun da bebek bakımını çok değiştirdiğini düşünüyor.
Ve ona karşı kibar olun ve rol model oluşturun. Küçümseyici bir ses tonu ve kelimeler kullanmak yerine, kendinizi tuhaf bile hissetseniz “Lütfen, teşekkürler” gibi kelimeler kullanın.
Yazar Pamela Druckerman'a göre, bebeğiniz uyku arasında ağlayarak uyandığında, ona beş dakikalık bekleme süresi tanımalısınız. Böylelikle bebeğinizin sizin yardımınız olmadan uykuya geri dönme şansı olur.
Anlasa da, anlamasa da bebeğinizle ilk günden itibaren konuşun ve gece uykusunun neden gerekli olduğunu anlatın. En sonunda haklı olduğunuzu anlayacaktır.
Biz Türk anneleri çok yakından biliriz ki, çocuklarımıza sebze yedirmek çok zordur. Yazar Pamela Druckerman, Fransız çocuklarının yemek yeme düzenlerinin de anne-babalarla aynı olduğunu söylüyor ve böylece çocuklar sebzeleri uzaylı yiyeceğiymiş gibi görmüyor. Günde üç ana ve öğleden sonra bir ara öğünle beslenen çocuklar, paket gıdalardan da uzak durdukları için daha sağlıklı yetişiyor.
Bebeklerini her istediklerinde değil, aile yemek saatlerine uygun olacak şekilde besleyen Fransızlara göre, öğleden sonraki tek öğün sabretmeyi ve kişisel kontrolü öğretiyor ve akşam yemeğine daha aç başlamalarını sağlıyor.
Daha önce de dediğimiz gibi, bebeklerine özel öğün hazırlamıyor; onlarla aynı şeyleri yiyorlar. Yazar Pamela Druckerman'a göre, işin sırrı her şeyin tadına baktırmakta...
Dolayısıyla, bebeğinizin/çocuğunuzun masadaki her şeyin tadına bakması için ısrar edin. Sevmediği şeyi bir sonraki sefer, yanında başka bir yiyecekle, daha farklı hazırlayarak sunun.
Yazar Pamela Druckerman'a göre, yemeği keyifli kılmanın yolu kısa tutmaktan geçiyor. Dolayısıyla, yirmi dakika boyunca yemeğine hiç dokunmayan bebeğinizi/çocuğunuzu anlayışla karşılayın ve masadan kalkmasına izin verin.
Fransızlara göre, sabır insanın kendisinin beslediği bir sakinlik ise çocuklar da kendilerinden bunun beklendiğini anlayabilirler.
Demiştik ya anlamasalar bile bebekleriyle/çocuklarıyla mutlaka konuşuyorlar diye; işte Pamela Druckerman'a göre onlara işiniz olduğunu, yemek pişirmeniz, mail göndermeniz, dişlerinizi fırçalamanız gerektiğini anlatmalısınız.
İşinizi bitirdikten sonra onlarla ilgilenmelisiniz elbette ama aynı şeyi siz de bebeğinize/çocuğunuza yapmalısınız.
Yazar Pamela Druckerman'a göre, odanın altını üstüne getirmeden en sevdiği oyuncağı nasıl alabileceğini ona öğretmeli ve ona duyduğunuz güveni hissettirmelisiniz.
Fransızların çocuk yetiştirme tarzına hayran kaldım evet tam bi batı hayranıyım o ayrı.. Ama Türkiye'de anne babalarına rağmen kendilerini var etmeye çalışan çocuklar var! O çocukların şansı da, sabrı da bol olsun..
Günde 12-13 saat çalışan bir türk babası ve evle alakalı her şeyle artı çocukla tek başına ilgelenmek zorunda kalan bir türk kadını için sabretmek pek kolay olmuyor.
Bizim milletimizde bunun olamayacağını düşünen insanlar var. Ama ben %100 Türk üm ve bu şekilde yetiştirildim. Annem de bizi böyle büyüttü. Aslında her ne kadar kültüre göre değişiklik gösterse de anne baba olan bireyin karekterinde bitiyor iş bence. En sevdiğim kısım ise kibar olmak... Yoldan biriyle İNSAN gibi aslında normal olması gerekir şekilde konuştuğunuzda gösterilen tepki '' sen ne kadar da kibarsın öyle'' oluyor. İşin içler acısı olan tarafı ise aslında zaten normal olan o. Siz siz olun kibar olun. Söyleyeceklerim bu kadar efenim