O günü şöyle anlatıyor: 'Ben kadın doğum stajındayken bir gün bir hanım doğum yapıyordu. Ağrısından, acısından benim ellerime sarılmıştı, çok duygulanmıştım. Kadın doğum yapıyor, ağlıyor, ben de onun yanında ağladım. İnsanların size teşekkür etmesi çok çok güzel bir duygu. Hiç tanımayan insanların acıları bittiğinde sarılması çok güzel duygu. Ufak tefek aksaklıklar olmuyor mu hasta ile hekim arasında, oluyor tabii ama kişiler daha özverili, daha rahat olursa bunların yaşanmayacağı inancındayım.'
ercument abi , engelli kardesımız ıcın guzergah değiştiren dolmuscu abi ve leylekler için taslardan kule yapan abi.... bu adamlar güzel adamlar.
TUS a girmeyi düşünmeme sebebin.. Ah, Ercüment abi ah.. Güzelliğini ışıl ışıl yapmışsın. Azminden, insanlığından öperim.
Ben de bugün "29 yaş tiyatro kursu için çok mu geç?" diye kara kara düşünüp, internette hunharca araştırma yaparken bu içerik çıktı karşıma, ilaç niyetine... Benim gözler KALP ;))