Bugün sizlerle Metin Erkan Kafkas'ı tanıştırmaktan mutluluk duyuyorum. Kendine has sanat dili, geleneksel alanı bugünün diliyle yorumlayışı bana çok iyi hissettiriyor.
Bugün sizlerle Metin Erkan Kafkas'ı tanıştırmaktan mutluluk duyuyorum. Kendine has sanat dili, geleneksel alanı bugünün diliyle yorumlayışı bana çok iyi hissettiriyor.
Metin Hocam eserleriyle bize, öğrencilerine yollar açıyor. Böylesine öncü iken tevazu gösterip bizle başlangıç zamanını paylaştı. O kadar kıymetli buluyorum ki bu yazdıklarını Metin Hocam. Çok teşekkür ederim sana.
Aynı zamanda akademik hayatta da yaşadıklarınızı çok derinden anlıyor ve hissediyorum. Durmadan yolumuza devam etme hevesiniz, hevesimiz daim olsun.
Şimdi kalemi sana bırakıyorum hocam.
“Sene 1999, Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Geleneksel Türk El Sanatları Bölümünde Araştırma Görevlisiydim. Askerlik meselem vardı, Yüksek Lisans ardından Sanatta Yeterlik mücadelemin yanında, Askerlik Bakaya işleri ve mahkemeleri gibi uğraşılarım da vardı.
Biliyor musunuz, henüz birinci yaşını doldurmamış bir kızım vardı ben askere giderken.
Maaşım kesildi!
34 yaşımda Erzincan da birliğime teslim oldum, bölük komutanı, hatta tabur komutanı yaşça benden küçük, yapacak bir şey yok. 8 ay askerim!
O korkunç depremin haberlerini oradayken aldım, ailemin sağlık durumu konusunda günlerce haber alamadım. Yaşadığım çaresizliği anlatabilmem imkansız!
Uzun bir süre adaptasyonumu yakalamam zor oldu. Fakültedeki görevime dönmem gerekiyordu ve bana iyi gelecekti bu dönüş.
Dekanımız, Bölümümüzün Kurucusu Prof. Dr. Erol ETİ’nin asistanıydım, bana Türk Tekstil Vakfı’nın ilk kez düzenlediği Tasarım Yarışmasının broşürlerini verdi, tüm broşürleri, özellikle son sınıf öğrencilerine dağıtmamı istedi.
11 broşür kaldı elimde, Erol hocama geri götürdüm, ‘oğlum sende katıl’ dedi bana. Ben de yalnız öğrenciler için olduğunu düşündüğümü söyledim, ‘hayır katılabilirsin dedi hocam’.
Eserimi tasarladım ve bitirdim. Akaretlerdeki Türk Tekstil Vakfının merkezine götürüp teslim ettim.
İlk büyük çaplı yarışma deneyimim ve sonrasında yaşadıklarım böyle gelişti; kendiliğinden...
15 gün sonra bir telefon geldi, ödül kazandığımı, ancak ödül sıralaması konusunda açıklama yapamayacaklarını, ödül töreninin Marmaris Martı Resort Otel’de olacağı, Açık Hava Tiyatrosu önünden Varan Turizm araçlarıyla gidileceği bilgisi verildi…
Eşimle birlikte katıldık.
Otel muhteşemdi de esas muhteşem olan, askerden henüz dönmüşken, kendimi böylesine bir ortamda bulmuş olmamdı. Plansız, zahmetsiz demeyeyim de (eserim için epey emek vermiştim çünkü), beklenmedik ve o günkü koşullarım dahilinde zor ihtimal görünen bir hediye gibi; kendiliğinden...
Ben ikinci olmuşum!
Birinci olan kişi kırkyama(patchwork) yapmıştı.
Ben kaligrafi çıkışlı bir tasarım yapmıştım.
Eserim büyük ilgi çekti; görenlerin çoğu birinciliğin benim hakkım olduğunu söyledi. Yaptığım çalışmanın çok iyi olduğunu biliyordum. Eserin fikri kendiliğinden oluşsa da doku ve emek görülebiliyordu. Bakınca anlaşıldığı üzere alt yapısındaki birikim kendini belli ediyordu. Bu konuda tevazu gösteremeyeceğim; eşsizdi...Sonradan da pek çok çalışmama öncülük etti.
Ardından, orada hazır bulunan jüri üyeleri ve yönetim kurulu üyelerine dönerek; Affedin! dedi
Vatani görevim sonrasında hem böylesine keyifli bir tatili hem de ödülü eşim de ben de fazlasıyla hak etmiştik.
Bugün ne zaman sıkıntılı ve zorlu bir süreç yaşasam bu anımı hatırlayarak her zorluğun güzelliklerle de sonuçlanabileceğine olan inancım pekişiyor.
Kendiliğinden olan güzellikler de böyle ömür boyu kalıcı oluyor.
Sevgiyle kalın, sanata, tasarıma yüreğini vermiş her bir can!!!”