Artık Safiye ağlamasın yahu!
Artık Safiye ağlamasın yahu!
Kendilerine ihanet ettiğini düşündü Safiye hatta hain falan dedi bebeye. Han ne kadar konuşalım falan dese de yemedi tabii. Han'ın da işi çok zor ya kendi psikopatlığıyla mı uğraşsın yoksa evdeki 2 sıyırıkla mı uğraşsın? Ne yapsın bu çocuk? Ben bile izlerken laf anlattığı için yoruluyorum.
Tabii Safiye sadece Han'la uğraşsa iyi. Gitti bir de kavgalı olduğu, harptan çıktığı Gülben'i Han'a karşı doldurdu bir güzel 'Senin için kendimi siper ettim, seni rezil etmeye kalktı' diyerek. Kızcağız zaten hem aşkına hem de kitaplarının gitmesine yanarken bir de Han'ın bu davranışı karşısında eridi bitti resmen. Yine Gülben'e kalan gözyaşı oldu. Acısını bir yandan yaşarken diğer yandan da Safiye karşı isyan bayrağını da çekti Gülben. Savaş ilan ettiler birbirlerine. :)
Bu arada Han'la İnci yine eskisi gibi. İnci zaten bunları gördükten sonra tavır alacak bir kadın değil tam tersi daha çok sahiplendi Han'ı. Bu saatten sonra ne olursa olsun ayrılmaz bunlar bak ben yazıyorum buraya...
Çocuk ayılık etiği için, 'Söylediklerim geçerli ama seninle ilişkimiz olamaz.' diyor bu da gülerek 'Anladım' ben diyor. Gel de çıldırma. Sonuçta Gülben, en yakın arkadaşının ablası. Dolayısıyla kendisine kırgın olmasını istemez. Gülben de Esat'ın Han'dan çekindiği için kendisinden uzak durduğunu düşündü. Han da Gülben'in yanlış anladığını söylese de Gülben, yine bildiğini okudu. Ah Esat, kızı boş yere yine umutlandırdın. Bazen iyi niyetli olmak, kötü durumlara vesile olabilir. Bunların sonu ne olacak bilemiyorum. Hayat sürprizlerle dolu ama bir bakarsın ilerleyen bölümlerde Esat ve Gülben'in elinde bir bebek. :D
İtiraf edelim çoğumuz İnci'deki iradeye sahip değiliz. Sürekli sizi tersleyen, sevdiğiniz insanın yanında size iğrenerek bakan biri olsa siz ne yaparsınız? Ben alır kafasını görümce falan dinlemeden yere sürterdim. :) İnci, zıtlaşmadan çok güzel davrandı Gülben'e. Neriman'a zaten bir şey demiyorum çünkü zaten çiçek gibi bir genç kız.
Her yalnız kalışında Safiye'yi bu acı vurdukça vuruyormuş meğerse. Bu olay olmasa annesi, sevdiği çocukla onu yakalamasa belki de çok başka bir hayatı olacaktı Safiş'in. Ona sadece acı anılar ve bir fotoğraf kalmıştı. Omuzundaki kesik yaraları saramamış bu yaşına kadar. Kanayıp dursa da etrafındakiler bu yaraları göremiyor. Öyle saklamış Safiye... Acıyı da bunca yıl peşine katarak yaşamaya çabalamış. Tabii buna yaşamak denirse...
Gök gürültüsünden de ayrıca korkan Safiye, apartmanın girişine sığındı. Haline çok üzüldüm. İçim parçalandı onu izlerken. O sırada da İnci'nin dedesi denk geldi Safiye'ye. Dedemiz yalnız bırakmadı onu. Oturdu onu dinledi. Birbirlerine karşı biraz da bu vesileyle yumuşadılar sanki.
Esat'ın Esra'ya aşık olduğunu düşünen Gülben demediğini bırakmadı kıza. Bir başkasının sevgilisine göz koyup ayarttığını, edepsiz, ahlaksız olduğunu ve daha bir sürü şey sıraladı. Esra'yı bir de 'sakın umutlanma' diye uyardı saf. Esat, sinirlense hakkı değil mi? Yani ben hem üzüldüm hem de sinirlendim açıkçası. Bu ayıp da yapılmaz Gülben. O kadar aklın çalışıyor. Aşk bu kadar nevrini döndürmesin be kuzum.
O kazadan sonra ne olduğunu, Safiye'nin neden onu öldü zannettiğini çok merak ediyorum. Hadi Safiye'nin hayatında güzel bir şeyler olsun. Önümüzdeki bölümde umarım Naci hocayı görürüz. Naci öğretmeni de Tansel Öngel'in canlandıracağı söyleniyor. Ben çok heyecanlandım, ya siz?
kitapta bu safiyenin sevdiği çocuk gerçekten ölmüş ama sanırım dizide bizim minik kalbimiz çok kırılmasın diye öldürmemişler
kitapta çocuk o kazada gerçekten ölüyor kitapla farklı ilerliyorlar ama güzel dizi yapmışlar aşk sahneleri dışında