Koronavirüs pandemisinde doğan çocukların muhtemelen ilk süper kahramanları filyasyon ekiplerindeki beyaz kostümlü insanlar… Ev ev gezerek gece gündüz demeden salgının önlenmesinde büyük rol oynayan filyasyon ekipleri yaşadıklarını anlattı.
Koronavirüs pandemisinde doğan çocukların muhtemelen ilk süper kahramanları filyasyon ekiplerindeki beyaz kostümlü insanlar… Ev ev gezerek gece gündüz demeden salgının önlenmesinde büyük rol oynayan filyasyon ekipleri yaşadıklarını anlattı.
Koronavirüs salgınının yayılmasını önlemek için canla başla çalışan filyasyon ekipleri, evlerinde izole edilen pozitif hastaları, temaslı kişileri ziyaret edip takiplerini yapıyor, ilaçlarını veriyor, acil durumlarda bu kişilerin hastaneye sevkini sağlıyor. Bizler bir tek maske ile bunalıp rahat nefes alamıyoruz diye şikâyet ederken onlar filyasyon kıyafetlerinin içinde günde yaklaşık 8 saat sokak sokak geziyor. Ancak onların bu zorlu mücadelede karşılaştığı tek zorluk kıyafetleri değil elbette...
Sahada uzun süre kalıyorlar, bizim köşe bucak kaçtığımız virüs ile her an burun burunalar ve bin bir türlü olumsuz muamele ile karşı karşıyalar. Geç saatte geldiler diye filyasyon ekibine saldıran da var, test vermek istemeyip görevlileri küfür kıyamet evden kovan da…
Hürriyet'ten Sedef Batı'nın haberinde, filyasyon ekibinde yer alan kahramanlar, yaşadığı ilginç olayları anlattı.
Ankara’da filyasyon ekibinde çalışan D. P. yaşadığı ilginç bir olayı şöyle anlattı:
'Testi pozitif çıkan hastaya ilaçlarını vermek ve temaslıları tespit etmek için apartmanın girişine geldiğimizde binanın dışına çalışan ustaları fark ettik. Üst katlardan bir teyze ustalara 'TV seyredemiyoruz, bir an evvel bitirin işinizi, sonra da gelin benim televizyonumu düzeltin!' diye bağırdı. Usta da 'Tekrarını seyredersin Teyze, gir içeri!' diye karşılık verdi.
Biz bu ikisinin arasında geçen bu diyaloğa gülümseyerek pozitif vakanın olduğu daireye geldik. Bir baktık ki bize kapıyı açan teyze meğer camdaki teyzeymiş. Kızı koronaymış, testlerini yaptık, ne yapmaları gerektiğini anlattık, kimse ile temasta olmamaları gerektiğini sıkı sıkı tembih ettik. Teyze bize 'Tamam anladık 5 kere söylemenize gerek' yok diye çıkıştı hatta, TV seyredemediği için aşırı sinirliydi.Biz işimizi bitirip araca binmek üzereyken teyze yine camda belirdi ve ustalara seslendi 'Evladım ne zaman geleceksiniz televizyona bakmaya? Patladım sıkıntıdan...' Sözün bittiği yer tam da burasıydı işte. 'Teyzeciğim TV’de gördüğün ölümler gerçek, izlemek istediğin programların tekrarını izleyebilirsin ama filmi istesen de geriye saramazsın, insanların hayatını böyle hiçe sayamazsın' demek istedim ama nafile… Bunca sağlık çalışanının emeklerini boşa çıkaran bu insanları gördükçe umudumu yitiriyorum ne yazık ki.'
İstanbul Küçükçekmece'de filyasyon ekibinde görev yapan R. K. adlı çalışan, 'Benim en ilginç hikayem de biz test yapmaya gittiğimizde komşusu ile gizlice konuşan teyzenin sözleriydi' dedi ve şunları anlattı:
'Temaslı oldukları için test yapmak için sırada bekleyen hane halkından bir teyzemiz telefonu çalınca yan odaya geçti ama kapı hafif aralık olduğu için konuştuklarını rahatlıkla duyabiliyordum.
Telefondaki komşusuna 'Covid'ciler geldi şimdi, burnumuza çubuk sokacaklarmış, sonucu yarın çıkacakmış. Şunlar bir gitsin sonra ararım ben seni kahvemizi içeriz, sonuç pozitif çıkarsa kimse ile görüşmeyecekmişiz, en azından sonuç çıkana kadar ağız tadıyla kahvemizi içelim değil mi?' diyordu.'
Samsun'da görevli S. Y. ise şunları anlattı:
'Hem sahada hem de ev ziyaretlerinde gülsek mi ağlasak mı diye donup kaldığımız çok ilginç olaylara tanık oluyoruz. Geçen hafta testi pozitif çıkan bir hasta ile temaslı olan birini aradım. 'Sağlık Bakanlığı'ndan arıyorum, test yapmaya geleceğiz' dedim. “Şu an gelmeyin alkol alıyorum, keyfim kaçmasın, yarın gelirsiniz' dedi.
Alkol olarak virüsü alt edeceğini düşündüğüne eminim ama bu şekilde teste gelmeyin diyenlerin sayısı hiç azımsanmayacak derecede. 'Benim bir şeyim yok, kötü olursam haber veririm' diyen de var, 'Başımıza yeni yeni icatlar çıkardınız' diye direnen de...'
Pozitif hastaların ve temaslıların ev karantinasında olup olmadıklarını kontrol amacıyla gönüllü olarak filyasyon ekibine katılan öğretmen F. Ç. ise yaşadığı bölgede bu işi büyük bir zevkle yaptığını söyledi:
'Her gün önce telefonla arayıp evde olup olmadıklarını kontrol ediyorum, sonra da evlerine gidip hepsini tek tek cama çıkartıp yoklama yapıyorum. Telefonda evdeyim deyip sokakta çıkan insanların sayısı hayli fazla. Bir de hane nüfusu hayli fazla olan yabancı uyruklu aileler var. Geçen hafta bir pozitif vaka olan evde bugün 8 kişi birden pozitif çıktı. Her sabah gidip kontrollerini yapıyorum ve 'Açsındır sen, gel bizimle kahvaltı yap' diyorlar. 'Hepiniz koronasınız, nasıl gireyim içeri?' dediğimde de 'Bir şey olmaz! Bak bize, hepimiz iyiyiz. Gel hadi, korkma!' diyorlar. Misafirperverlikte on numarayız, yardımseveriz ama bence koronanın ciddiyetini hastalığı atlatanlar bile hala anlamış değil. Ben evlere girmediğim halde yine de tedirgin oluyorum, sağlık çalışanlarını ve ailelerini düşünemiyorum.'
buram buram cehalet kokuyor memleket.
Samsundaki arkadaşa gayet de hak verdim. Pandeminin başında temaslı olup, veya semptomların bazılarını gösteren hastalara hastanede test yapmadan geri gönderiyorlardı vaka sayısı az çıksın diye. O zamandan bu zamana ne değişti? Oyuncak ettiniz halkı elinizde. Avrupa'daki protestolara gülüp geçiyorduk ama bu kadar saçma politika sonrasında insanlara başka çare bırakmamaya başladınız.
Abim salgının ilk başladığı bahar aylarında filyasyonda görevliydi . Bir tane adam ve ailesi sistemde temaslı olarak görülmüş. Eve gittiklerinde aileden örnek filan almışlar ama adam yokmuş. Eşi, o dağa çıktı gelmez demiş. Adam o arada terörist olarak gitmiş resmen. Aile de bunu gayet olağan bir şekilde anlatmış. Yer: Bitlis