UEFA Avrupa Ligi A Grubu son maçında, Fenerbahçe, Celtic ile 1-1 berabere kalarak 2. tura çıkmayı başardı.
UEFA Avrupa Ligi A Grubu son maçında, Fenerbahçe, Celtic ile 1-1 berabere kalarak 2. tura çıkmayı başardı.
Diego ile başlayıp Diego ile bitirmek lazım ama, maça bu kadar etkili, bu kadar iyi, bu kadar çarpıcı başlayan koca bir takıma haksızlık etmeyelim... Önce “Yiğidin hakkını yiğide” verelim... Saha Gaziantep’deki gibi “rezil” olmayınca, büyük kariyerine rağmen hızlı futbolun “el freni” gibi görünen Nani ilk onbirde yer almayınca Fenerbahçe maça olağanüstü bir başlangıç yaptı... Öyle ki, “Pirana” balıkları gibi rakibini yedi bitirdi... Nereden başlayım diye düşünmeme gerek yok, Markovic’ten başlamalıyım... Bizim kulüplere örnek olmalı...
Gruba Molde yenilgisiyle başlayan F.Bahçe savunma anlayışını geliştirince başarılı oldu.
Liderlik mücadelesi dışında çok sayıda beraberliğin etkisiyle puan barajının düşük olduğu bir grubu tamamladık. Fenerbahçe'nin amacı tabii ki gruptan çıkmaktı.
Bu yolda 6 maçlık lige 0 puanla (1-3'lük Molde yenilgisiyle) başlamak büyük bir dezavantajdı.
Ancak yavaş yavaş ligle beraber Avrupa kupalarında da 3-1'lik maçtan ders alınmış bir şekilde devam eden Fenerbahçe, daha sıkı takım savunması yapan bir ekibe dönüşerek, ilk rakibi olan Ajax'tan toplam 4 puan alıp bir daha maç kaybetmeyerek, özellikle de savunma anlayışını geliştirerek hedeflediği turu geçti...
Diego'nun atılması aptalcaydı. Gördüğü kırmızı kartla takımı satmasına rağmen arkadaşları onu satmadı. Mücadelelerini üst noktaya taşıdılar, maçı da turu da Diego'yu da kurtardılar
Bu tip maçlarda aptalca atılmanın bedeli bir üst tura çıkamamak olabilir... Çünkü bu bir lig maçı değil. Bunu yapan futbolcu, eğer bir takıma kurtarıcı olarak getirildiyse, büyük bir firma olarak transfer edildiyse ve o hiç olmayacak yerde bu hareketi yapıyorsa ya bu futbolcunun zihinsel bir sorunu vardır ya da bu futbolcu, bu camiada olmak istemiyordur...
Glasgow Rangers en alt kümeye düşürüldükten sonra, senelerin rekabeti bitince, Celtic artık sıradan bir takım oldu. Kadıköy'e grup sonunculuğu garanti bir durumda geldiler.Her şeye rağmen en iyisini yapabilmek için mücadele edeceklerini tahmin ediyordum.Bunu düşünen F.Bahçeli futbolcular da maça atak başladılar. Mehmet Topal ile çok erken bir skor avantajı kaleci ile birlikte direğe takıldı.
İlerleyen bölümde, F.Bahçe'nin saha içi görüntüsü vasatı aşamadı. İlerideki üç forvetin katkılarının çok yetersiz oluşuydu. Üretkenlik sağlanamıyor, baskı da artıyordu. Bir önemli rakip pozisyonunda Abdoulaye Ba, penaltı ve kırmızı kart riskini göz önüne alarak engelledi. Devre sonu takımın en başarılı ismi Gökhan Gönül'ün mükemmel uzun pasında, o dakikaya kadar sahada görünmeyen Markoviç, klasik sprinter atma şansını buldu...
İlk yarıda Topal ve Souza’yla iki net pozisyon buldu Fenerbahçe. Set oyununda, duran toptan değil. Yerleşik akın yapılırken, Topal bir verkaçla girip yakın direğe vurdu. Diego’nun şutunda ise kaleciden dönen topa Souza kaleciyle karşı karşıya vurdu. Bu, Mersin İdman Yurdu maçından itibaren oyun merkezini bir 10 metre ileri kaydıran Fenerbahçe’nin yeni oyunu. Doğrusu da bu. Bu iki oyuncuyu 2 ön stoper değil, 2 net orta saha olarak kullanmak gerek. Bunu yapabileceklerini biliyoruz. Yapıyorlar da işte...
Sadece beraberlik yetiyor olmasına rağmen Vitor Pereira 1-2 rotasyon dışında as kadrosunu sürmüştü sahaya. Yani rakibi ciddiye almama gibi bir durum yoktu ortada. Zaten futbolcuların isteği ve motivasyonu da üst düzeyde.
Bir Avrupa maçı hangi ciddiyetle oynanması gerekiyorsa o özveriyi sahaya yansıtıyorlar. Tribünler olabildiğince dolu ve sürekli takımlarını destekliyorlar. Kısaca her şey yolunda ama hâlâ Fenerbahçe hiçbir iddiası olmayan rakibi karşısında neden yeteri kadar pozisyona giremedi? İstenen sonuç alınmış olsa bile bu sorunun cevabı önemli. Daha hücumu düşünen ve gol bulan bir rakip olsa ne olacaktı? Son bölüm bu kadar stresli mi geçmek zorundaydı? Vitor Pereira’nın taktik dizilişle ilgili mutlaka farklı şeyler denemesi gerekiyor...
İsteyerek ve değişmeyerek başladılar maça. 'İyi oldu' dediğimiz oyun karakterine yeniden kavuşmuş ve bunu sürdürmek istiyorlardı. Celtic karşısında da 'Buranın sahibi biziz'diyerek oynamak istediler.
Baskı vardı, yardımlaşma ve hırs da... Ama eksik olan bir şeyler de...
Rakip ceza alanı çevresinde dolaşıyorlar, topa ve oyuna hakim oluyorlar ama bir türlü etkili atak dediğimiz, 'tehlikeli' hareketleri göremiyorduk.
Nani miydi o anahtar? Portekizli'nin yıldız karakteri, yaratıcılığı zorlaması ve klası, zor anların 'fırlatma' düğmesiydi. Sahada yoktu, dolayısı ile 'çare' yoktu. Öyle miydi?
Veya dört maç önce başlayan çıkışın kahramanı Alper mi? Sahadaydı genç oyuncu ve çok da zorladı bir şeyleri değiştirmek için. Fakat duvara çarpıyordu Fenerbahçe atakları...
Hafta başından bu yana yapılan antrenmanlarda Van Persie'nin kadroda olmayacağı düşünülmüş ve bir B planı hazırlanmıştı. Fernandao'nun markaj altında etkisiz kaldığı zamanlarda Markovic defans arkası koşular yaparak Fenerbahçe'nin gizli golcüsü olacaktı.
Antrenmanlarda neyin çalışıldığından çok yapılan çalışmanın sahaya yansımasıdır önemli olan...
İlk yarı bittiğinde, skor tabelasında F.Bahçe: 1-Celtic: 0 yazıyordu.
Maçlarının % 88'inde ilk golü atarak, bu konuda Avrupa'nın bile en iyisi olan, üstüne ilk yarıyı galip bitirme oranı % 77''yi bulan bir takım için normaldi bu.
Ya oyun? Aslında Celtic, öndeki dörtlüsünü bu sene ilk kez bir arada oynatıp, ön liberolar ve savunmada sadece 1 oyuncuyu değiştirerek 'Savunmam sağlam olsun, sürpriz adamlarım gol atarsa iyi olur' mantığıyla çıkmıştı...
Sadece sertlik konusunda eğitilmiş ve bu garip sertliğiFenerbahçe'yi tahrik edecek boyuta getirmiş rakip karşısında sonuç önemliydi.
Hele en iyi adamlardan biri sahadan atılmış ve 10 kişi kalınmışsa.
O yüzden Diego'nun yarattığı yangında ilk kurtarılacak olan turdu.
Bunun beraberlikle veya galibiyetle alınmış olmasının hiç hükmü yoktu...