Herkesin ağzında bir ruh ikizi dolanıp duruyor. Nedir kardeşim bu ruh ikizi? Güya bir gün karşımıza öyle biri çıkacak ki, boyu boyumuza huyu huyumuza denk olacak. Masallardaki gibi muradımıza erip sonsuza kadar mutlu yaşayacağız. Mutluluk öyle kolay mı ya? Yedirirler mi bize öyle havadan mutluluğu?
Şahsen ben o doğru kişiyi bulacağıma dair bir inanç beslemiyorum. Kimi sevsek o doğru kişi oluyor zaten. Hem benim hayatımda zaten bir ruh ikizim var, o da en yakın arkadaşım!
Fıkrasına gülünmeyen adam konumuna asla düşmezsin çünkü o, en kötü şakalarına bile güler. Yemek yerken birden durup ağzını açar ve ona gösterirsin. Evet ona bile güler. Çünkü neden gülmesin ki!
Bir bakışınız bir mimiğiniz, geçmişte yaşadığınız bir olayı hatırlamaya yeter çünkü. Ne güzel şeydir birisiyle hiç konuşmadan anlaşabilmek!
Telefonunuzla ilgilendiğinizde trip atıp “Hoff bırak şu telefonu” diyen arkadaşlardan değildir o. Birlikteyken saatlerce konuşmadan da durabilirsiniz. Onunla birlikteyken hiçbir şey yapmamak da güzeldir.
Bir insana her şeyinle açılmak kolay iş değildir, cesaret ister. Karşındaki kim olursa olsun birgün seni o zayıf noktandan vurabilir çünkü. Bu yüzden kimseye kendini tam olarak açamazsın, haliyle de samimi ilişkiler kuramazsın. Amaaa ruh ikizin can yoldaşın farklıdır. O seni asla yaralamaz.
Ailen sabahın bir köründe ya da gecenin bir yarısında evde onu gördüğünde hiç yadırgamaz. Ailenin bir parçası olmuştur artık. Annen onun en sevdiği yemeği, çayı nasıl içtiğini bilir. Senden hiçbir farkı yoktur onlar için.
Sadece yapacaklarınızın değil hayallerinizin de destekçisidir. Öyle gaza getirici kalabalık desteği değildir ama. Sizinle oturur. İstediğiniz şeyin avantajlarını dezavantajlarını konuşur. Hayatınıza etkilerini değerlendirir.
Destekçinizdir dediysek, hiç eleştirmeden her şeyinizi alkışlıyor da demedik. Sizi kırmadan, üzmeden, en mantıklı eleştirileri hep o yapar. Çünkü sizin olabileceğiniz en iyi konumda olmanızı, en güzel hayatı yaşamanızı ister. Eğer bir yerde ufak bir yanlış yapıyorsanız, bunu hiç çekinmeden dile getirir.
Oha saat nasıl iki oldu!
Sizi hatalarınızla, eksiklerinizle, gaflarınızla, kusurlarınızla, her şeyinizle kabul eder. Zaten sizi yargılayan insanın hayatınızda ne işi var ki!
Siz bir derdinizi anlatırken “Yhaa canım bana da ne oldu biliyor musun?” deyip kendi derdini anlatmaya başlamaz. Sabaha kadar mı anlatacaksınız derdinizi? Sabaha kadar dinler. Sizinle ağlar, sizinle sinirlenir, sizinle yorulur ama sabaha kadar dinler.
Senin paran benim param, benim param yine benim param eheheh gibi şakalar yapsa da, sizinle her şeyini paylaşır. Eşyalarını da paylaşır, arabasını da paylaşır, mutluluğunu ve acısını da paylaşır.
Birbirinizi iyi veya kötü her alanda etkilersiniz. En yakın arkadaşınız, sizin sevdiğiniz bir insanı sevmiyorsa, bir süre sonra siz de o kişiyi sevmemeye başlarsınız. Her şey “Buna da uyuz oluyorum he” cümlesiyle başlar. Başlarda “Neden ya tatlı kız bence. Ben seviyorum” dersiniz ama artık çok geçtir. Yavaş yavaş o kişinin hareketleri sizi rahatsız etmeye başlar ve bingo! Artık siz de onu sevmiyorsunuz.
Bir saatlik dizi onunla izlerken üç saat olur. Her sahneyi yorumlarsınız. O an ekranda olan oyuncunun kilosuna, yaşına bakmak için diziyi durdurur sonra o bilgiyi yorumlarsınız. Dram dizisi izlerken bile eğlenecek bir şeyler bulursunuz.