Pandemi sürecinde dijital dünya yaşamı iliklerimize kadar işledi. Pandemiden önce hayatımıza giren sosyal medya platformları, asla kullanmam diyen “anneanne ve dedelerimizin” bile ortak paylaşım alanı oldu. Pandemi hepimizi eve hapsederken bir yönüyle dijital dünyanın içine daha çok çekerek yan yana oturan ama birbirinden uzak insanlar oluşturdu. Eskiden karikatürlerde her aile bireyinin elinde bir cep telefonu birbirlerinin yüzüne bakmayan figürler “olumsuz” sıradanlaşan davranışlar olarak sergilenirken, pandemi sürecinde iş ortamının eve taşınmasıyla bu davranışlar normal hale geldi. Aile bireylerinin her biri evin bir köşesinde iş veya eğitim ile ilgili faaliyetlerini sürdürmeye çalıştı. Fiziksel olarak aynı havayı soluyan aynı çatı altında oturan aile üyeleri kendilerinin yanı sıra iş, oyun, eğitim her ne amaçla olursa olsun bulundukları dijital dünyayı paylaşan kendilerinden uzak insanlarla da duygularını paylaştılar.
Durumu çok anlaşılır bi dille özetlemiş gerçekten...
Yazıyı soluksuz okudum. Fatma Hocam derslerinizdeki kadar anlaşılır ve sürükleyici bir dil kullanmışsınız. Şu dönemdeki duygularımıza da tercüman olmuşsunuz. İyi ki sizin gibi bir hocadan ders alma şansını yakalayıp, böyle mecralarda yazılarınızı okuyabiliyoruz. Başarılarınızın devamı kesilmesin, harikasınız.
Böyle bir konuya dikkat çekmeniz cidden harika bir şey hocam, sizin yazılarınızın bu şekilde daha ulaşılabilir olması çok çok iyi oldu. Yeni yazılarınızı heyecanla bekliyoruz.