Konvoylar halinde kaçıyor, kamplara yerleştiriliyorlar. Ancak kamplarda görülen manzara, fiziksel yara almadan kaçan her bireyin psikolojik olarak çöküntüler yaşadığını gösteriyor.
Ezidi halkıyla kamplarda ilgilenen doktor ve psikologların anlattıkları, yaşları 10’u bulan Ezidi çocukların IŞİD tarafından gördükleri zulmün ölümle sonuçlanmamasının da bir şans olarak görülmediğini açıkça gösteriyor.Ailelerin nerdeyse tamamında görülen psikoloji ise utanma psikolojisi...
Uygulanan tedavilerden biri de toplu resim çizme etkinliği olmuş. Psikolojinin dışavurumlarını görmek adına uygulanan etkinlikte, 6 yaşından 17 yaşına kadar pek çok çocuk var. Ancak çizdikleri resimler durumun ne denli büyük bir acı yaşattığını gözler önüne seriyor.
Çizdiği resimlerin her biri ise, 17 yaşında bir genç kızın ne denli zorluklarla hayatta kaldığını ve kabuslarını nelerin süslediğini an acı şekliyle bize gösteriyor.
Resimdeki yazan yazı şöyle: “Annemi kardeşlerimden birinin etini yedirmeye zorladılar ve diğer kardeşim kayıp. Tanrım, yalnız başıma nasıl yaşayacağım?”