Parlak yıldızları, parlayan tozu ve yakındaki diğer ışık kaynaklarını karanlık gökyüzünden çıkardığınızda bile uzayın arka planında bir parıltı kalır. Bu parıltı, uzak galaksilerin kozmik denizlerinin ilk yanan yıldızlarından ve uzaklardaki gaz kaynaşmalarından gelir. Ve görünüşe göre bu karışımda, araştırmacıların gözünden kaçan başka bir şey gizem var. Biz de bu yazımızda bu gizemden bahsediyoruz.
Gökbilimciler, 2015 yılında Plüton'un yanından geçen New Horizons uzay aracını gökyüzünde çoğunlukla yakındaki yıldızlardan ve galaksilerden yoksun bir noktadan geçirerek kozmosu kaplayan görünür ışık miktarını ölçmeye çalıştılar. Bu ölçümlerin, evrenin tarihi boyunca galaksilerden gelen toplam ışık miktarının ölçümleriyle eşleşmesi gerekiyordu, fakat durum böyle olmadı.
Onlarca yıldır gökbilimciler, radyo dalgalarından gama ışınlarına kadar farklı dalga boylarında galaksi dışı arka plan ışığını ölçtüler. Bu, evrenin genel bir sayımını sağlar ve araştırmacılara bu tür ışık yayan süreçler ve objeler hakkında ipuçları verir. Ancak arka plandaki görünür ışığın iç güneş sisteminden ölçülmesi zordur. Burada, çok sayıda gezegenler arası toz, güneş ışığını saçarak çok daha sönük olan arka plan ışığını yok eder ve görünmez kılar. Ama Plüton'u ziyaret eden New Horizons uzay aracı, güneşten yeterince uzaktadır ve saçılan güneş ışığı uzay aracının görüntülerini bozamaz.
Tüm ışık kaynaklarını, tek tek yıldızları, yakındaki galaksileri, ve hatta uzay aracının nükleer güç kaynağından gelen ısıyı, bunların hepsini dijital olarak kaldırdılar, ve arka plan ışığını tespit etmek için geride kalan ışığı ölçtüler. Daha sonra, evrendeki tüm galaksilerin yaydığı ışığı hesaplamak için Hubble Uzay Teleskobu'ndakiler gibi büyük galaksi gözlem arşivlerini kullandılar. Ortaya çıkan arka plan ışığı, bu arşivlerdekinden kabaca iki katı kadar daha parlaktı.
Baltimore'daki Uzay Teleskobu Bilim Enstitüsü'nde bir astronom olan ortak yazar Marc Postman 'Açık bir şekilde anormallik var. Şimdi bunu anlayıp açıklamaya çalışmamız gerekiyor' diyor.
Postman'a göre galaksilerinden kopan yetim yıldızlar, galaksiler arası boşlukta dolanıyor olabilir. Ya da belki de, 'Hubble'ın tespit sınırlarının hemen altında olan çok küçük birçok kompakt gök ada popülasyonu' olduğunu söylüyor. Eğer bu tutarsızlık ikinci durum yüzünden oluyorsa gökbilimciler bunu önümüzdeki birkaç yıl içinde anlayabilir, çünkü NASA'nın yakın zamanda fırlattığı James Webb Uzay Teleskobu'nun ana görevi daha sönük gökadaları görecek olması.
“Bittiğine sevindim; Bu kesinlikle gerekli bir ölçüm,' diyor New York'taki Rochester Institute of Technology'den astrofizikçi Michael Zemcov. Belki de New Horizons uzay aracından ve LORRI cihazından gelen bazı ek parıltıları kaçırıyorlar ya da bazı ek önplan ışığını hesaba katmamışlar. Zemcov 'Bu durumda ayrıntılar hakkında daha derine inmek gerekli' diyor.
Bu arada Lauer ve meslektaşları, arka plan ışığının ölçümüne olan güvenlerini güçlendirmek ve uzay aracının kendisinden gelen ışığıyla ısıyı daha iyi anlamak için LORRI ile uzayın daha fazla fotoğrafını çekecekler. Zemcov, 'Burada beklemediğimiz ve anlamadığımız bir şeyler oluyor,' diyor 'bilimin eğlenceli kısmı işte tam bu noktada başlıyor.' diyor.
Siz bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım!
Salih eline sağlık onlyfans kevaşesi güzellemesi yapan ya da kerhane tarihi profesörü editörler arasında senin gibi böyle iyi içerikler hazırlayan insanlarda var bu platfromda.