Evlenmek, bir ömür boyu birlikte yaşamak üzere imza atmak ve aynı evi, aynı hayatı paylaşmak çok zor... Peki insanlar nasıl oluyor da bu kararı alabiliyorlar?
Evlenmek, bir ömür boyu birlikte yaşamak üzere imza atmak ve aynı evi, aynı hayatı paylaşmak çok zor... Peki insanlar nasıl oluyor da bu kararı alabiliyorlar?
Peki siz bu kararı nasıl verdiniz ya da nasıl vereceksiniz? Yorumlarda buluşalım!
Bir de bu her zaman seninle ilgilenebileceğinden, sıkılmayacağından, heyecanınızı asla kaybetmeyeceğinizi düşündüren, önceliği olacağından, seni ikinci plana atmayacağından emin olup evlenip kısa süre sonra iki yabancıya dönüşenler var. Bir anda kendini sonsuz bir yalnuzlığın içinde buluverirsin, artık ona söyleyecek hiçbir şeyin ve enerjin kalmamıştır. Sinemaya, tiyatroya, denize, kahve içmeye gitmeye bile seninle gitmeye zamanı yoktur. Seninle muhabbet etmeye bile kelimeleri yoktur. Her şey evet diyene kadarmış dedirten bir değişim. Sadece yazık diyorum kendime. Her ne kadar işaretleri önceden alan biri olsam da sevgililik ve nişan döneminde asla almadım. İyi bir eş şansmış. Onu anladım.
Kızlar instagramda story paylaşmak ve arkadaşlarına bakın ben evde kalmadım demek hava atmak için evleniyor. Erkekler başka çareleri kalmadığı için
Ben önce bir düşündüm, sonra biraz daha düşündüm. Bak 10 sene olmuş hala düşünüyorum ben ne bok yedim diye. Düşünürsen bu işler olmuyor. Aynı antibiyotik yutmak gibi. Düşünürsen, duraksarsan ağzına boktan bir tat gelir. Önce evlenip sonra düşünmek daha mantıklı bence. Ben karar vermedim mesela carpe diem dedim. Baktım ev bakıyoruz. Bir daha dedim. Tarih almışız. Sonra bir ara ayılır gibi oldum. O sıra bankada kredi çekiyoruz. Sonra bir baktım 10 sene olmuş, oğlanın atını temizliyorum. Bak şimdi düşündüm de bu evlilik denilen şeyin hiçbir mantıklı açıklaması yok ya...