Kaynak:
https://twitter.com/didem_sarman
Sonuçta kazanılması gereken bir zafer olarak görüldüğü için 'Annelik' bilincini erken yaşlarda aşılamanın daha garanti bir başlangıç olduğunu düşünüyorlar. Birçoğumuz bunun hayaliyle büyüdük... Kimisi gelinliğini, kimisi düğününü kimisi çocuğunun nasıl görüneceğini kimisi de eşini düşünüp durdu. Anlayacağınız kendimizi belirli bir yaştan sonra evliliğe hazırladık, bazılarımız da tamamen bu 'görev' için yaşadı/yaşatıldı...
Gelin hep birlikte okuyalım.
Kazayla veya isteyerek bir çocuk meydana gelmiş. Anne; çocuğundan vazgeçmemiş (aldırmamış ve terk etmemiş), çocuğunu kullanarak bir adama kendini yamamaya çalışmamış, artısını ve eksisini düşünmüş hem kendi hem bebeğinin sorumluluğunu üstlenmiş. Yargılamak kimseye düşmez. Önemli olan hatasından ve yaşadıklarından ders çıkarıp güzel bir gelecek oluşturabilir. Hayat bu; kınadığın şey başına gelir. Büyük konuşmayın...
Mevcut anne baba orneklerindense boylesini tercih ederim. Birlikte mutlu olmayan anne babalarla buyuyen cocuklara yani bize yazik aslinda. Babama gecen gun bu kadar mutsuzsan nerede mutlu olacaksan oraya git ve mutku ol lutfen, anneme de seni bu kadar bize nefretle konusturan nedir neyse onu bulalim ve cozelim dedim. Ama tabi ki onlar mutsuz olmayi tercih ettiler cunku onlara gore insanoglu mutlu olmamali.
İlişki yaşamayı götünüzden anlarsanız, böyle şeyler olur. Birlikte olacağın kişiyi tanıdıktan sonra çocuk yapman gerekiyordu, önce çocuk yapıp sonra babasını tanımaya çalışırsan, sosyal medyada ahkam kesersin anca.