Küçük kardeşin hayatını kabusa çeviren, büyük kardeşin ise en büyük eğlencesi: bir kıskançlık hikayesi...
1. Evin büyük çocukları için her zaman “durgun, mantıklı, olgun” gibi sıfatlar kullanılır. Çoğu zaman da bu doğru olabilir belki.
2. Ancak biz küçük çocuklar, onların ciğerini biliyoruz ciğerini. Bizi kandıramazlar.
3. Bir zamanlar her şey yolundadır. Abimiz veya ablamız, evin tek çocuğudur, adeta evin tek sahibi, ailenin göz bebeğidir.
4. Derken onun için dünyanın en kötü günlerinin başlangıcı olan haber gelir: “Annecim sana kardeş geliyor bak annenin karnında kardeş”
5. Ne kardeşi, ne gerek vardı şimdi buna, nasıl karnına girdi falan derken 9 ay göz açıp kapayınca kadar geçer ve büyük çocuk için zor günler başlamıştır.
6. Kısa bir süre içinde evdeki hakimiyetinin yerinde yeller esecektir. Evin göz bebeği, herkesin sevgilisi artık o değil yeni gelen minik kardeşidir.
7. Bu büyük travmayla bir şekilde başa çıkması gerekir. Bu yüzden küçük ve sinir bozucu oyunlarına başlama zamanı gelmiştir.
8. Önceleri, minik kardeş konuşmayı bilmediği için, oyuncaklarını kırma, kimse görmediği zamanlarda çimdikleme, kafasına vurma gibi sinsice davranışlarla başlar.
9. Sonra minik kardeş konuşmayı öğrenir ve artık gizli gizli kafasına vurma, oyuncaklarını kırma dönemi sona ermiştir. Çünkü artık her şeyi gidip anneye, babaya söyleyebilir.
10. Artık ikinci aşamaya geçme zamanı gelmiştir: Çeşitli yaralayıcı yalanlarla küçük kardeşi yıpratmak.
11. Bunun değişik formatları vardır. Kimisi seni çöpten aldık, seni cami avlusunda bulduk gibi seçenekleri tercih ederken kimisi de seni çingenelerden aldık, hastanede karışmışsın, seni evlat edindik gibi seçenekleri tercih eder.
12. İşte gerçek eziyet budur. Sizi kıskanan büyük kardeş, bulduğu her fırsatı sizi hırpalamak ve ağlatmak için kullanır.
13. Evdeki hakimiyetini kaybetmesinin bedelini size fazlasıyla ödetecektir. Çünkü siz birdenbire ortaya çıkıp onu tahttan indiren bir insansınız onun gözünde.
14. Güne, “anne beni çöpten almışsınız siz abim öyle söylüyor” diye ağlayarak başlayıp, geceleri anne ve babanızın sizi cami avlusunda bulduğu kabuslar görüp, sıçrayarak uyanırsınız.
15. Üstüne bir de “bak sen hiç bize benzemiyorsun senin boyun kısa, gözün de renkli değil” gibi destekleyici cümleler gelince, uzun yıllar boyunca ailenizin öz çocuğu olmadığınızı düşünürsünüz.
Bitsin bu zulüm artık. Büyük çocuk baskısına, seni çöpte bulduk, hastanede karıştın yalanlarına dur diyelim artık!
Ablam beni küçükken çamaşır makinesini atmaya çalışmış, bunlar benim için değersiz şeyler.
yaşasın büyük olmak
benim bir de küçüklük fotorafım yoktu iyice inanmıştım cami avlusunda bulduk yalanına (╥﹏╥)