Hayatınız boyunca bir sürü baskıya maruz kalırsınız. Okula gitmeniz için, doğru düzgün iş bulmanız için, evlenmeniz için, çocuk yapmamız için.. Neredeyse herkes bir olup sizi gördükleri her yerde köşeye sıkıştırır.
Bu dipsiz kuyunun orta yaş versiyonu da 'Eviniz kira mı sizin mi?' baskısıdır. Hele bir de henüz evlenmiş ve hayatınızı daha yeni kurmaya başladıysanız, kusura bakmayın ama bittiniz siz.
Size o evi aldırmadan kimse peşinizi bırakmayacak!
Semt bizim deseniz bile onlar için bir şey ifade etmeyecek.
Gerçekten keyiften almıyoruz. Yoksa bankada bir trilyon para var.
Kimse parasal durumunuzu merak etmez. İşiniz var nasılsa, isteyen alır.
İstedik aldık, para bizim dert bizim, değil mi? Değil işte, ev almalıydınız.
Ebenin köründen dolayı almıyoruz.
Tuvalete döküyorum anne! Faturalar var kira var, yemek yiyoruz hem, ne yapsak ki, aç kalalım da ev mi alalım?
Ne kadar dirayetli olursanız olun bir süre sonra kendinizi 'Evim yok benim yaa' diye düşünüp kederlenirken bulursunuz.
Atıf eve girdi bak, dördüncü kredilerini ödüyorlar. Açlıktan evdeki kedi mamalarını yiyorlar ama olsun ev sahibi oldular ev!
Evi olanlarla aranızda garip bir hiyerarşi doğar. Çok net değildir ama hissedersiniz.
En ufak harcamanız müsriflik olarak görülür. Sanki eviniz yok diye bir kuru ekmekle yaşamak zorundasınızdır.
Az önce içli köftenin ne kadar lezzetli olduğundan bahsediyorduk, konu içli köfteden ev almaya nasıl geldi?
İki işte birden çalışmış, senelerdir tatile çıkmamış, masraf olmasın diye çocukları kedi mamasıyla beslemiş... Sabri artık ailenin yegane gurur kaynağıdır.
Aç sefil bir halde 20 yıl geçirdikten sonra o berbat evin sahibi olabileceğinizi anlayınca, birden vazgeçersiniz. Allah canınızı alsa da kurtulsanız.
Kiradaysam ne var yani! Evim yoksa da haysiyetim var, deyip hayatınıza devam edersiniz.
Evde krallar gibi yaşattığınız kediniz Şakir, vakti gelince işleri düzene sokacağınızdan emin olan tek kişidir.
istanbulda 1+1 evde 5 kişi kalan sabah yumurta akşam makarnayla dönemi geçiren öğrenciler işçiler var parası olmadığı için bir kafeye bara bir restauranta götüremeyeği için sevgili olamayan gençler var. sevgilisi olup parayla sevgilisi elinden alınanlar var.para için terkeden adi kadınlar var..türkiyede açlıktan gerçekten ölenler var.evi hiç olmayan kağıt toplayanlar, evsizler var..ne kadar kapitalist varsa alayının a.q!
valla doğru. böyle soranlara genellikle 'parasını ver alalım' diyoruz susuyorlar
Ev alan ve tatile çıkamayan, sinemaya bile gidemeyen, aldığı evde oturmaktan başka bişey yapamayan arkadaşlarım gibi ev alıp 10 yıl kredi ödemeyi hayatta düşünmüyorum. ömrümün bitmesine ne kaldı ki zaten 10 yıl bazılarımız için bi ömür sayılır. yarın öbür gün sağ çıkacağımız ne malum. dünyayı gezerim o paraya daha iyi, bize miras mı kaldı sanki çoluğum çocuğum da okusun kendi alsın ev