Yüz yıldan uzun bir süre önce tanımlanan Lilliput görüşü, bireylerin her yerde minik cüceler görmesine neden olan zihinsel bir bozukluk. Her ne kadar uzun zaman önce bilinen hastalıklar arasına girmiş ve vakalar raporlanmış olsa da, bu hastalık üzerinde en kapsamlı çalışma yeni yapıldı. Lilliput halüsinasyonu veya Gülliver sendromu olarak da adlandırılan bu hastalığın ne olduğunu ve yapılan çalışmada neler bulunduğunu merak ediyorsanız içeriğimize buyurun. 👇
Birdenbire gözlerinin önünde rengârenk, 'dost canlısı' ve farklı görünüşlere sahip birden çok figür belirdi. Bu figürlerin tek bir ortak özelliği vardı: hepsi minnacıktı. Leroy bu karakterleri yazdığı bir makalede tek tek anlattı ve yaşadığı bu görsel deneyime Gülliver'in Gezileri'ndeki Lilliput ülkesinin küçük insanlarından esinlenerek 'Lilliput Görüşü’ adını verdi.
Kısa bir süre önce Dr. Jan Dirk Blom bu zihinsel bozukluğu sistematik olarak inceledi. Raporları inceleyip vakaları karşılaştıran Dr. Blom, bu hastalığın bireylerde görülme sıklığını, tedavi edilme yöntemlerini ve bozukluğa yakalanan hastalar için oluşturduğu tehditleri tek tek irdeleyip hastalık üzerine kapsamlı bir makale yazdı.
Bu karakterler etrafta dolaşıyor ve çevredeki nesnelerle etkileşime giriyor. Görülen karakter sayısı ise hiç de az değil. Binlerce, hatta bazı vakalarda milyonlarca karakter görüldüğü oluyor. Ortalama 23 santimetre boyundaki bu cüce insanları kimi hastalar sadece birkaç saniye, kimi hastalar ise onlarca yıl boyunca gördüklerini belirtiyor. Dr. Blom görülen figürlerle ilgili olarak, 'Bu figürler genellikle soytarı, palyaço, dansçı, asker, köylü ve benzeri kılıklara bürünmüş minik erkek ve kadın cücelerden oluşuyor. Hastalar bu figürleri son en ufak detayına kadar tarif ediyor' diyor.
Araştırmanın amacı bu vakalar arasındaki ortak noktaları bulup zihinsel bozuklukla ilgili bilimsel çıkarımlarda bulunmaktı. Raporların çoğu onlarca yıl öncesine dayandığından pek güvenilir olmamakla birlikte kayda geçirilen bilgiler detay bakımından farklılık gösteriyordu. Tüm bunlara rağmen Dr. Blom elindeki kaynaklardan en iyi şekilde yararlandı.
Bu hastalık fazlasıyla nadiren görülse de, halüsinasyonların Leroy'un en başta düşündüğü kadar zararsız olmadığı, görülen halüsinasyonların %18'inin kronik hâle geldiği ve hastaların %8'inin halüsinasyon gördükleri esnada vefat ettiği belirlendi. Hastaların doğrudan halüsinasyonlar yüzünden öldüğü düşünülmese de görülere neden olan sebeplerin ölümlerde etkisinin büyük olduğu sanılıyor. Araştırma, Leroy'un bu figürlerin 'dost canlısı' olduğu açıklamasını çürütmüş oldu. Vakaların %46'sında hastalar gördükleri cüceleri 'korkunç' veya 'rahatsız edici' gibi olumsuz ifadelerle tanımlıyor.
Vakaların yarısında bu minik karakterlerin, hastalara şizofreni spektrum bozukluğu, alkol kullanım bozukluğu veya görme kaybı teşhisi konulduktan sonra ortaya çıktığı tespit edildi. Vakaların kalan yarısında ise halüsinasyonların görülmesine neden olabilecek çeşitli nedenler sıralandı. Bu bozukluğun doğrudan başka nörolojik durumlardan kaynaklanması oldukça muhtemel olduğu sonucuna ulaşıldı. Dr. Blom da tedavinin halüsinasyonlara yönelik değil, hastalarda görülen asıl sorunlara yönelik uygulanması gerektiğini düşünüyor.