Zaman hızla akıp geçiyor ve biz sadece arkasından bakakalıyoruz. Değişen sadece biz değiliz; bizimle birlikte soluk alan mekanlar. Bunlardan en önemlisi de şüphesiz ki herkesin imrenerek baktığı güzel İstanbul'un en nostaljik yerlerinden biri: İstiklal Caddesi... Artık o görkemli zamanlarını geride bırakan cadde, sevenleri tarafından kaderine terk edildi ya da terk edilmek zorunda bırakıldı. Peki neden artık İstiklal Caddesi bizi eskisi gibi kucaklamıyor? Buyurun birlikte bakalım sebeplerine...
2005 yılında başlayan yeniden yapılandırma, cadde üzerinde bulunan ağaçların kesilmesi ile başladı. Büyükşehir Belediye Başkanı Kadir Topbaş ise bu durumu ağaçların vitrinleri kapattığı ve yürüyüş alanlarını daralttığı gerekçesiyle esnafın talebi doğrultusunda oluştuğunu söylemişti.
Şimdi ise İstiklal'de yeşil ağaçlar yerine beton, yapraklar yerine kafanızın üstünde salınan çeşitli propaganda bayrakları görebilirsiniz.
Bir flüt ya da herhangi bir enstrümanla gelişi güzel çıkarılan sesler, insanın hoşuna gidecek türden olmuyor haliyle. Üstelik aralarında az bir mesafe ile caddede bulunları büyük bir gürültü kirliliğine yol açıyor.
Şimdi ise o renkli sokak müzisyenlerinin yerinde sadece gürültü yapanlar yok. Minicik bedenleri ile dilendirilen çocuklar ve birkaç adım sonrasında da kaldırım üstünde yaşamaya çalışan aileleri var.
Galatasaray Lisesi'nin önünü bilmeyen yoktur. Caddenin en önemli buluşma ve toplanma yerlerinden bir tanesi. Elbette önünden geçen tramvay ile o çok bilindik fotoğraf mutlaka canlanmıştır kafanızda. Ancak...
Fotoğraf: MUSZKA
Şu an kafanızda canlanan o fotoğrafın yerine yığılmış kaldırım taşları, iş makinaları, tırlar ve bariyerler koyun. Çünkü uzun bir süredir İstiklal Caddesi'nde alt yapı çalışmaları devam ediyor. Sökülen kaldırım taşları yerinde açılan boşluklara çakıl taşları doldurularak geçici çözümler sağlanıyor. Bu durumun yaklaşık 6 ay kadar süreceği yetkililer tarafından belirtilmiş.
Cadde üzerinde neredeyse adım başı açılan kebapçılar, çiğ köfteciler ve yemekçiler büyük bir tüketime hizmet ediyor. Hal böyle olunca oldukça fazla atık da açığa çıkıyor.
Hızlı tüketim dükkanları en büyük yığın sebebi. İş yeri sahiplerinin bu konuda pek de hassas olduğunu söylemek oldukça zor. Elbette idari yetkililere de bu konuda büyük pay düşüyor.
Bu konunun en özet ifadesi azalan insan trafiği diyebiliriz. Yerli halkın artık başka merkezleri tercih etmesi, turistlerin ise güvenlik gerekçesi ile caddeye uğramaması esnafı sekteye uğratmış durumda.
Artık İstiklal Caddesi'nin her köşesinde kocaman harflerle yazılmış satılık ya da kiralık ilanları görürseniz sebebi işte bu.
Son olarak Emek Sineması'nın da içinde bulunduğu Cercle d'Orient binasının restorasyonu ile devam eden dönüşüm, büyük bir kitle tarafından tepki ile karşılanmıştı. İstiklal Caddesi'nin üzerinde bulunan bu tarihi yapılar, mimari güzelliği ile caddenin vazgeçilmez bir dokusuydu adeta.
Fotoğraf: Kamil Park
Şimdilerde ise Cercle d'Orient binasının etrafı inşaat iskeleleri ile çevrili. Restorasyonu üstlenen firma ise bu yapıyı dünya standartlarında kültür, sanat, eğlence, moda ve gastronomiyi kapsayan bir yaşam merkezi yapmak için çaba sarf ettiklerini söylüyor.
Galata Kulesi'nin dibinde yer alan meydan, gençlerin bir zamanlar toplanıp vakit geçirdiği bir alandı. Ancak geçtiğimiz senelerde burası özel bir işletmeye devredilerek çay bahçesi haline getirildi ve halka kapatıldı.
Şu an eğer burada vakit geçirmek isterseniz bu çay bahçesinde çayınızı yudumlayarak size ayrılan masa ve sandalyelere oturabilirsiniz.
Fotoğraf: Ekin Karaca
Nereden baksan hüzün...
Her alana kendi ruhsuz, vizyonsuz, görgüden, zevkten uzak ideolojilerini yerleştirme çalışmalarının sonucu bunlar.Mevcut ne kadar tarz varsa yok edip kendi yaşanmamışlıklarının ruhsuzluğunu empoze etmeye çalışıyorlar.Bir alt yapı çalışması var evet ama bu alt yapı çalışması ülkenin ruhunu,neşesini ve yaşam enerjisini yok etmeye yönelik mutasyona uğramış bir ülke oluşturma çalışması.Ülkenin yapısı , dokusu değişti , yavan ve yabancı bir ülke oldu sayelerinde.Turizmden anladığı görgüsüz araplar, yaşamdan anladığı yasaklar, gelişmeden anladığı ucube yapılar, tarihten anladığı bir ülkenin ortak geçmişini yok etmek, kültür ve sanattan anladığı içine tükürmek, yönetmekten anladığı korku salmak, karmaşa yaratmak olanların ortaya çıkaracağı sonuç budur.Tam anlamı ile zihniyetlerinin yansımasıdır İstiklal.
Ben Bahçelievler-Bakırköy sınırında oturuyorum bizim semt Şirinevler karşımızdaki Bakırköy'e bağlı semt Ataköy diye geçiyor. Bizim meydanda tek tük ağacı bile zor görürken Ataköy'ün her tarafı yemyeşil, yolları temiz, arabalar karşıdan karşıya geçerken yol veriyor. Bunu siyaset için söylemiyorum ama bizde Ak Parti karşı ilçede CHP kazanıyor. Ben hem İstanbul genelinde hem de ilçeler özelinde Ak Partili belediyelerin neden bu kadar ağaç düşmanı olduklarını anlamıyorum. Ağacı kesip beton dökmenin mantıklı bir açıklaması olamaz bence.
maalesef ki öyle. fransız bir arkadaşım ile ufak bir sohbetimiz vardı . Sohbetimizin anafikri binaların ve yapıların ruhsuzluğuydu. Garip bir şekilde yapılan ultra lüks gökdelenler şehri güzel göstermekten ziyade beton yığını olarak gösteriyordu. Osmanlı mimarisi olsun, antik mimariler olsun hepsi bir ruha tarihe sahip. Fakat son zamanlarda beraber sınıflandırdığımız muhafakar mimari maalesef ki onca çabaya rağmen beton yığını olmaktan ileriye gidemiyor.Alışveriş merkezi ne için yapılıyor?? tabiki toplumu tüketmeye yönlendirmek için. .tüketen toplum önce üretme yetisini ardından da düşünme yetisini kaybeder çünkü. Konya'yı bilen bilir. Tertemiz sokaklar. yüksek ruhsuz binalar. İçi boş parklar. Uzunca boş asfaltlar. inanılmaz boş, inanılmaz ruhsuz bir şehir. Ha temiz olmasına temiz. fakat insan sonradan farkına varıyor. Sadece mimari de değil, insanlların kültürü, ufku kadar o şehir.