İnsanlık, tarih boyunca sağlık sorunlarına çare ararken oldukça yaratıcı (!) ve çoğu zaman korkutucu yollara başvurdu. Bu 'tedavi' yöntemleri arasında; kafatasını delmekten, leke çıkarıcı olarak idrar kullanmaya kadar pek çok şaşırtıcı uygulama yer alıyor. Hazır olun, okurken tüyleriniz ürperecek! İşte sizi hem şaşırtacak hem de 'İyi ki modern tıp var!' dedirtecek insanlık tarihinin en ilginç 10 tedavi yöntemi. Gelin beraber bakalım 👇🏻
Antik Yunan, Mısır ve Avrupa'da hastalıkların 'dört sıvı' dengesizliğinden kaynaklandığına inanılıyordu. Çözüm ise fazla kanı dışarı çıkarmaktı.
Bu işlem için sülükler ya da damar kesme tercih ediliyordu. Kan aldırma, baş ağrısından epilepsiye kadar her şeye çare olarak görülüyordu. Ancak bu yöntem çoğu zaman hastaları güçsüz bırakıyordu.
Antik Mısır'da yaralara sürülen hayvan dışkısı, bazen enfeksiyonlara neden olsa da şifa umuduyla kullanılmaya devam etti. Daha ilginç bir uygulama ise İskoçya’da burun kanamasını durdurmak için domuz dışkısı kullanılmasıydı. Tarihin bu kısmı, hijyenin pek önemsenmediğini gösteriyor.
Antik Romalılar idrarı temizlik ve tedavi için kullanıyordu. Diş beyazlatmaktan leke çıkarıcıya kadar her şeye çare olarak görülen idrar, aynı zamanda çeşitli cilt hastalıkları için de öneriliyordu. Bugün ise bu 'doğal yöntem' daha çok şaşkınlıkla anılıyor.
Arsenik, cilt güzelliği için kullanılan popüler bir 'ilaçtı.' Ancak bu ölümcül madde aynı zamanda baş ağrısı ve çeşitli hastalıkların tedavisinde de yer buldu. Kadınların arsenik kullanarak ciltlerini parlatmaya çalışması, güzellik uğruna sağlığın nasıl hiçe sayıldığını gösteriyor.
Antik Mısırlılar diş ağrısını geçirmek için ezilmiş farelerden yapılan macunlar kullanıyordu. Daha ileri bir uygulama ise, yaralara bütün fareler koymaktı. Bu yöntem, Elizabeth dönemi İngiltere'sinde bile popülerdi. Ancak enfeksiyon riskini artırdığı da aşikâr.
Fil safrası kötü nefes için; köpek, sığır ve balık safra sıvıları ise çeşitli hastalıklar için kullanılıyordu. Ancak safra tüketimi, genellikle mide bulantısı ve diğer yan etkilere yol açıyordu. Modern bilim, safra tedavisinin pek de mantıklı olmadığını kanıtladı.
1700'ler ve 1800'lerde konuşma bozukluklarını tedavi etmek amacıyla dilin bir kısmını kesmek oldukça yaygındı. Ancak bu yöntem konuşma sorunlarını çözmek yerine hastaların yaşam kalitesini düşürüyordu. Günümüzde bu işlem yalnızca kanser gibi ciddi durumlarda uygulanıyor.
1500'lerde Fransız cerrah Ambroise Paré, bebeklerin diş çıkarma sürecini kolaylaştırmak için diş etlerini kesmenin gerekli olduğunu savundu. Ancak bu yöntem enfeksiyon ve ölüme neden olduğu için zamanla terk edildi.
1920'lerde Avusturyalı doktor Julius Wagner-Jauregg, sıtmayı kullanarak frengi tedavi etmeye çalıştı. Sıtma ateşi, zihin üzerindeki etkilerini düzeltmek için kullanılıyordu.
Bu yöntemle Nobel Ödülü bile kazandı, ancak tedavi sürecinde hastaların %15’i hayatını kaybetti. Wagner-Jauregg’in Nazi ideolojisini desteklemesi ve öjenik görüşleri de kendisini etik açıdan tartışmalı bir figür haline getirdi.
17. yüzyıl Avrupa’sında bazı doktorlar, “sempatik büyü” adı verilen bir yöntemle tedavi uyguluyordu. Bu yöntem, yaranın kendisine değil, yarayı açan silaha merhem ya da pansuman uygulanmasını içeriyordu.
Teoriye göre, yaranın daha hızlı iyileşmesi bu şekilde mümkün olacaktı. Ancak tahmin edileceği gibi bu yöntem hiçbir şekilde etkili değildi.