Eminiz ki siz de bu durumu fark ettiniz ve 'Yahu bu insanlar neden bu kadar mutsuz duruyorlar?' diye düşündünüz. İnanın bunun sebeplerini öğrenince yaşadığınız sorgulamayı mantıklı bir temele oturtabileceksiniz.
Gelin, insanların eski fotoğraflarda hiç gülümsememesinin altından yatan birbirinden ilginç sebeplere birlikte göz atalım...👇
Bununla beraber 19. yüzyılın en büyük akım ve yeniliklerinden birisi olan fotoğrafçılık, o dönemlerden itibaren birçok kişinin bu sanata saygı duymasını sağlamıştır. Peki bu sebeple mi fotoğraflarda hiç gülmez insanlar? Gelin aralarında teorilerin de yer aldığı birbirinden farklı sebepleri birlikte inceleyelim;
Günümüzde fotoğraf çektirmek, saniyelerimizi alan tek bir parmak hareketine kadar indirgenmiş olsa da, bu durum maalesef eskiden böyle değildi. Öyle ki, 19. yüzyılda fotoğraf çektirmek oldukça zaman alan bir şeydi.
Şimdiki şartlarla kıyaslandığında çok daha fazla zaman isteyen bu süreç, insanların eski fotoğraflarda gülümsememesinin nedenlerinden bir tanesidir.
Bu nedenle insanlar, farklı pozlar vermektense daha rahat hissedecekleri şekilde fotoğraflarda çıkmayı tercih etmişlerdir. Yani üzgün ya da duygudan yoksun oldukları için değil.
Şimdilerde her ne kadar çocuk oyuncağı gibi de olsa fotoğraf çektirmek, eskiden insanlar için çok daha ürkütücü bir aktiviteydi. Fotoğrafçılığın ilk günlerinde insanlardan, fotoğraf çektirmek için daha önce hiç bulunmadıkları bir ortama girmeleri ve daha önce hiç görmediği alet edevatların önünde poz vermeleri isteniyordu.
Her ne kadar bu soruna çözüm getirmek isteyen şirketler olsa da ne yazık ki, o dönemlerde insanların çekindiği bu duruma çözüm bulmak biraz zaman almıştır.
Yirminci yüzyılın başlarında fotoğrafçılar, objektif karşısında poz verirken insanlardan 'Prune', yani okunuş olarak 'Burun'a benzeyen bir kelime söylemelerini isterlerdi. Fotoğrafçılar bu tekniği, insanların dudaklarını fotoğrafta daha küçük göstermek için kullanıyorlardı.
Aynı zamanda bu pozlama, kişinin yaşına göre ne kadar mütevazi ve çekingen olduğunu da ortaya koyuyordu. Hiç gülümsememelerine şaşırılmamalı.
Günümüz şartlarında ağız bakımı ve diş sağlığı her ne kadar herkes tarafından benimsenmiş ve kişisel bakımımız söz konusu olduğunda vazgeçilmez bir yer edinmiş dahi olsa, eskiden insanların böyle bir imkanı yoktu.
Bizi yanlış anlamayın; dişlerin sarartısından bahsetmiyoruz. İmkanların kısıtlı olmasından dolayı birçok insan çürümüş dişlere ya da eksik dişlere sahiptiler. Bu nedenle insanlar fotoğraflarda, bu durumdan utanç duymamak adına ağızlarını kapalı tutmayı tercih ediyorlardı.
Yukarıda belirttiğimiz nedenleri çürütmek için söylemiyoruz bu cümleyi ancak bu durumun altında yatan en belirgin sebep, şüphesiz insanların nasıl algılanmak istediği ile alakalı.
Öyle ki güçlerini, ihtişamlarını ya da sahip oldukları serveti göstermek isteyen insanlar, bunu yansıtacak pozları tercih ediyordu. Gülümsemeyi değil.
Bu algıdan rahatsız olan pek çok insan, fotoğraflarda gülümsememeyi tercih etmiş; saygı duydukları, hatta imrendikleri insanların fotoğraf çektirirken verdiği pozları kendilerine örnek edinmişlerdir.
Bu resmiyet, fotoğrafçılığın insanların gözündeki yerini şekillendirmiş ve bir sanat olarak görüldüğü için saygı duymalarını sağlamıştır.
Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz? Yorumlarınızı bizimle paylaşmayı unutmayın...
bir konu da şu fotorafın çıktığı ilk dönemlerde bu işlem pahalı ve çok zor yani insanlar hayatlarında belki de sadece bir kez fotoraf çektirebiliyor ve genellikle aileler ölmüş yakınlarının son hallerinş fotoraflamayı tercih ediyorlar. Ölüler biliyorsunuz yurt dısında belli bir işlemden geçirilip en güzel halleri ve giysileri ile bielikte bir süre sergilendikten sonra gömülür ya da yakılır. işte bu işlem sonrasında o son hallerini fotoraflayan bir çok aile vardı o dönemde bu fotoraflar genelde genç yaşta hayatını yitiren insanların fotorafları bildiğim kadarıyla