Kocaeli'nin İzmit ilçesinde yaşayan 46 yaşındaki Z.U., 20 yaşında evlendi. Evlendikten kısa süre sonra eşi E.U.’dan şiddet görmeye başladı. Sadece kendisi değil, 4 çocuğu da defalarca ağır şiddete maruz kaldı. Z.U. şiddetin nasıl başladığını şöyle anlatıyor: “Evlendikten sonra ailemle görüşmemi istemedi. 2 sene kayınvalidemlerle oturduk. Sedef hastası oldum üzüntüden. Belediyede işçiydi. Öfke kontrol problemi vardı. Sürekli dayak atardı. Galatasaray berabere kalsa ailece dayak yer, sokağa atılırdık. Annem 2003’te vefat etti ve her şey tepetaklak oldu. Annemden çekinirdi.”
Hürriyet'ten Ece Emre'nin aktardığına göre, Z.U.’nun evliliğinde yaşadığı problemler sadece şiddet değildi. Eşi E.U.’nun aile dostlarına attığı taciz mesajlarını yakaladı. Uzun yıllar eşi tarafından aldatılan Z.U. bir gün eşinin sosyal medyada sahte hesaplar açtığını ve kendi fotoğraflarını orada paylaştığını gördü. Z.U, “Cinsel anlamda sapkındı. Beni sürekli cinsel birlikteliğe zorluyordu. Eve başka bir kadın bile getirdi. Hayır dedikçe dayak yedim. İnternetten swinger (eş değiştirme) sitelerine üye olmuş. Beni zorla oralarda tanıştığı çiftlerle görüştürmek istedi. Döve döve 3 kez götürdü” dedi. Bu olaylardan sonra eşinden ayrılmak isteyen Z.U. ailesinden destek göremediğini, ailesinin E.U.’dan korktuğunu ve çocuklarıyla sokakta kalmamak için katlanmaya devam ettiğini dile getirdi.
Çocuklarının da uzun yıllar şiddete maruz kaldığını anlatan Z.U, “Birkaç gün okula gitmediği için kızımın sırtında badana sopası kırdı. Oğlumun kafasına sürahi attı. Defalarca öldüresiye dövdü. Ergenlik çağındaki oğlumu devamsızlık yaptığı ve kantine borçlandığı için evden kovdu. Onu eve almak için sürekli dayak yedim. Sonra bir kavgaya karışmış, hapse girdi. Oğlumun da hayatını kararttı” dedi.
Z.U, 2017 yılında sedef hastalığı için gittiği doktordan Alo 183 Sosyal Destek Hattı’nı öğrendi. Ağır şiddeti gördüğü bir gecenin sabahında 183’ü aradı:
“Hazırlandık. Çocuklarıma ‘sığınma evine gidiyoruz’ dedim. Hangi çocuk, sığınma evine gidiyoruz denildiğinde mutlu olur? Nasıl mutlu oldular anlatamam. Önce emniyete gittik, ifade verdik. Birkaç gün sonra onu içeri almışlar. Ama bir ay sonra ara mahkemede serbest bırakıldı. Birkaç ay sonra sığınma evinden ayrıldık. İş bulmuştum. Ama bizi buldu. ‘Oğlunu hapisten çıkaracağım, her şey düzelecek’ dedi. Çocukları kullanarak beni kandırdı. Eve döndük ama 2 ay sürdü”.
Z.U, eve döndükten sonra yaşadıkları korkunç olayı şu sözlerle anlattı: “Bir gün küçük kızımın okulu için bir şeyler lazım oldu, kırtasiyeye gittik. 12 yaşındaki ortanca kızım da babasıyla evde kalmıştı. Ertesi sabah kızım yanıma geldi. ‘Anne sana bir şey söyleyeceğim ama babamdan korkuyorum’ dedi. Meğer biz evden gidince kızımı istismar etmiş. Gece de ben uyuduktan sonra gizlice odalarına girmiş. Kızım sabah bana anlatmaya başlayınca dondum kaldım.”
Olayı öğrendikten sonra eşini öldürmek istediğini söyleyen Z.U, “O sırada içeride uyuyordu. Mutfağa 3 kere gittim geldim. Et bıçağımız vardı. Şeytan dedi ki öldür gitsin. O an düşünürken bir aile dostumuza yazdım. O da bir avukat arkadaşını aradı. Hemen çocukları aldım, ağlaya ağlaya savcılığa gittik. Ocak ayıydı. Tekrar sığınma evine gittik. Bu olaydan sonra oğluma da sordum sana bir şey yaptı mı diye. Yok dedi ama mahkemede tanık olmak istedi. Benim çocuklarımın akıttığı her gözyaşının bedelini ödesin' dedi.
Okudukça insanın kanı donuyor. Ailesinden soyutlanan kadının bütün savunma mekanizması çöküp, her türlü işkenceye evlilik adı altında maruz kalabiliyor. Kızlarımızı, kız kardeşlerimizi koca bulup yuva kurmaya zorlamadan önce, üreten toplumun birer parçası haline getirmeliyiz. Kendi parasını kazanıp, ayaklarının üzerinde duran bireyler olmaları her şeyden daha önemli. Üstelik liselerdeki vatandaşlık derslerinde, bütün genç kızların sosyal haklarını, karşılaştıkları zorluklarda izleyebilecekleri hukuki yollar ayrıntıları ile yer verilmeli. Bu haberleri okuyup da, sadece vah vah diyerek, kendi ailelerimizde yaşanan çifte standartı görmezden gelemeyiz.
Hangi çaresizlik insanın 26 yıl susmasına sebep olur ki. 26 yıl işkenceye sapkınlıklara maruz kal sus, çocuklarının yaşadıklarına şahit ol sus, cehalet çaresizlik güçsüzlük deriz ama bundan kötüsü ölmek mi. 26 yıl kendine de çocuklarına da yazık etmiş. Sonu gelmez bu tür haberlerin, kadın ve erkeğe biçilmiş rollerin dayatılmasından vazgeçilmedikçe de bitmeyecek.
Dikkatimi çeken bir durum var önce kayseri bir otopark baba kız araba arkasında yarı çıplak ,ertesi gün bu,sonra öz kızını hamile bırakan adam,neden böyle iğrenç haberler birbiri arkasına çıkıyor bu nasıl tesadüf eşşeğin aklına karpuz kabuğu mu düşüyor? Birisi çıkıp sevgilisinin vücudunu parçalıyor hoopp arkasına eşini,sevgilisini,nişanlısını canice bu hale sokan insanlar hortluyor neye yormalı