Üniversiteyi kazanıp, aile evinden uçma zamanınız gelmiştir ya da iş bulup ayrı eve çıkma zamanınız. Başlarda, artık özgürüm, hayatıma kimse karışamayacak diye sevinirsiniz. Bunun azap dolu bir süreç olduğunu ise çok geçmeden anlarsınız. Gecenin sonunda sorunlarınız ve siz birbirinize bakarak oturursunuz ve yapılabilecek hiçbir şey yoktur.
Bu çok da kötü bir şey değildir aslında. Sorunlarla tek başınıza başa çıkmayı öğrenir, büyürsünüz. Fakat kaç yaşına gelirsek gelelim, annemizin dizinin dibinde ağlayıp, ona danışma isteği duymaktan asla vazgeçemeyiz.
Evin kapısına yaklaştığınızda gelen kokulardan, evde hangi yemeğin olduğunu tahmin ettiğiniz o güzel günler artık geride kaldı.
Giderleriniz daima gelirlerinizden fazladır.
Annneeee diye bağırdığınızda, yanınıza koşa koşa gelip, geçti yavrum diyecek anneniz artık yanınızda değil : (
Tek kişilik yemek yapmak dünyanın en zor şeylerinden biridir. Hiçbir zaman ayarı tutturamazsınız ve yaptığınız bir kazan yemeği günlerce yemek zorunda kalırsınız.
Yalnız yaşamak, babasının prensesi kızları, birden Halit ustaya çevirir. Bir bakmışsınız musluk tamiri, priz tamiri, hepsi sizden soruluyor.
Şöyle bol limonlu tavuk suyuna bir çorba yapan, üstünüze battaniye örten, taze portakal suyu sıkan bir insan olsa fena olmazdı ama yok : (
Artık yapacak bir şey yok. Elinize bir bıçak alıp evin tüm odalarını tek tek gezeceksiniz!
Sonra gelsin migren krizleri, gelsin sese hassasiyet!
Makarna küfünü yaşayan bilir...
O elbisenin fermuarını kapatabilmek için bir tek amuda kalkmadığımız kalıyor. Sonunda bir şekilde başarıyoruz ama o çile dolu süreç bizi on yıl yaşlandırıyor.
Bulaşıkları yarın yıkasam da olur, şimdi dışarı çıkayım temizliği haftaya yaparım derken bir bakmışsınız ev çöp eve dönüşmüş.
Yalnızlık güzel. İnsan kendisiyle kalıp, dilediğince yaşayabiliyor ama bir süre sonra bu yalnızlık sizi bitirmeye başlıyor. Evde bir ses, bir nefes bulamayınca da, sürekli dışarı çıkıp, evi yalnızca uyumak için kullanmaya başlıyorsunuz.
Dezavantajları var tabi ama avantajlarının yanında lafı bile olmaz :) Yalnız yaşamak candır :)
1. "hiç ağlamam". 2. "sıcak yemek sevmem zaten. ısıtılınca hem yemeğin vitamini, minerali azalır". 3. ." yo... şimdi daha güzel para harcıyorum". 4. . "burun tıkanıklığından ötürü genelde uyanmak için kabus görürüm. görünce uyanır ve yeniden uyumak için beklerim". 5. ." çok az 2-3 gün yerim. hep tek öğünlük yiyecek hazırlarım". 6. "ne tek başınası işin ustasını çağırırım hep". 7. hasta olunca mutfak yakın, istediğimi gider alırım hemen". 8. ." çocukkendi o". 9. . "başka eve hiç gitmedim. gitsem de şikayet edecek kadar çok kalmam". 10. "çok az bozulma olur. yiyeceğim kadar alırım hep". 11. ." sadece pantolon fermuarım var. sırtımı kapı kenarıyla karışım gerektiğinde. bileklik kullanmam". 12. " hiç bir şeyimi dağıtmam". 13. "alakası yok. yapılması mecburi bir şey yoksa veya işe gitmek için değilse evden hiç çıkmak istemem, çıkmam da
Özellikle genç arkadaşlara öneririm. Zorluk çeker, üzülür, üşürsünüz ama kendiniz olursunuz... işte bu her şeye değer. Ben bunu yaptığımda yıl 1989 du ve henüz 19 yaşındaydım. Asla pişmam değilim iyi ki yapmışım