Sevgili ergen kardeşim, justin bieber’dan zaman bulup bu yazıyı okuyacağını sanmıyorum. Zaten sonuna kadar okuma zahmetine girersen hedef kitlemin sen olmadığını da fark edeceksin. Sen git twitter’da aforizma ya da metin2’de karakter filan kas. Hadi çocuğum bakiiiim.
Her şeye rağmen ilk paragrafı başarıyla tamamladıysan gözlerinden öperek ilk dersini veriyorum.
Evet, bu acı haberi doğrudan vermek istemezdim ama dost acı söylermiş. Hani sen kendini önemli sanıp yolda giderken herkesin sana baktığını düşünüyorsun ya. Hatta bu yüzden sivilcelerinden ve vücudunda çıkan diğer fazlalıklardan bile utanıyorsun. Aslında sokaktaki insanların hiçbirinin umurunda değilsin. Millet günlük telaşesinde koşuşturup duruyor ve dikkatini çekecek önemli bir olay olmadıkça otomatik pilota geçmiş uçak misali sürükleniyorlar sokaklarda. Zaman zaman istem dışı bazılarının bakışları sana temas ederse bile bil ki o an bakıyorlar ama görmüyorlar. Senin o düşüncen tamamen kendi hüsnü kuruntun olup psikolojide egosantrizm (benmerkezcilik) ismiyle anılan minik bir rahatsızlıktır.
İkinci yumruk darbesi daha sert oldu ama kendin kaşındın. Teknoloji hızla ilerliyor ve sürekli yeni cep telefonu modelleri çıkıyor, çıkacak. Bunun sonu yok. Markası modeli fiyatı ne olursa olsun hiçbir cep telefonu, olmayan itibarına itibar katmayacak. O yüzden zavallı anne babana eziyet ederek en pahalısından telefon aldırmaya çalışma. Belki kısa süreliğine kendin gibi olan arkadaşların arasında dikkat çekmeni sağlayabilir. Ama emin ol, yeni model çıkınca bir başka arkadaşın gidip onu alacak ve senin havan sönecek. Bana sorarsan beş-on yıl bekle. Kendi paranı kazanmaya başlayınca gider o günkü en son modeli alırsın. Tabi alabilirsen!
11-12 yaşından itibaren vücudunu esir alan hormonlar 22-23 yaşına kadar kontrolü ellerinde tutacaklar. Bu sürede yaşadığın tüm değişimler gayet doğal ve bütün insanlar yaşıyor. Ancak aklının kontrolünü ne kadar çabuk eline alırsan o kadar iyi. Zaten ileriki zamanlarda şimdiki yaptıklarını düşünüp bu halinden iğreneceksin.
Bu haberle birlikte yıkılmadıysan daha yıkılmazsın bence. Hani okulun en güzel kızı (ya da en yakışıklı erkeği) diye peşinden koştuğun kişi var ya, o sana asla yüz vermeyecek. Boşuna yıllarını onun peşinde harcama. Aynada kendine bir bak. Sonra kendine uygun birini bul. Çocukların süt dişleri -ne kadar güzel olursa olsun- yedi yaşından sonra dökülür. İşte senin yaşlarında güzel olan insanlar da ileriki zamanlarda bu kadar güzel gelmeyecek gözüne. Şimdi çirkin dediklerin ise tomurcuğun güle dönüşmesi gibi zaman içerisinde başkalaşım geçirecek. Görünüşe aldanmayı bırak!
Çoğu zaman babandan izinsiz ve annenin uyarılarına kulak tıkayarak aldığın araba seni önemli yapmıyor. Eskiden yokluk vardı. Arabası olan insan sayısı azdı. Bu nedenle araba az da olsa ayrıcalık sağlardı. Şimdi en fakirimizde bile istediği arabayı kolayca alıyor. Hem senin olmayan araba sana ne katabilir ki? O arabayı kullanabilmen için gereken ehliyetin parasını bile hala babandan isteyeceksin. Neyin havası bu? Ayrıca, sen arabayı kaçırınca baban kızıyorsa bil ki araba değerli olduğu için değil, başına bir şey gelmesinden korktuğu içindir. Bunu bir düşün!
Dış görünüşle ilgili hayat dersinde açıkladım. Dış görünüş çok da önemli değildir. Ambalajı ne kadar parlak olursa olsun içindeki hayvan gübresiyse çöpe atılmaya mahkûmdur. Hem de ambalajıyla birlikte. Evet, saçını taramak, kendine bakım yapmak güzeldir. Ama bir parmak jöleyle kolayca şekil alan saçlara bir avuç jöle sürüp havaya dikmek seni çekici yapmayacak. Unutma, hayvan gübresinin cazibesine sadece sinekler ve böcekler kapılır.
Kendin gibi eziklerin yaptığı tambur tumbur müziği sokak ortasında açıp havalı göründüğünü sanıyorsun ama tek yaptığın eşek anırtısıyla milletin kulağını tırmalamak. Olmayan beyninin kafanda bıraktığı boşluğa şunu sok: dinlediğin müziklerin tamamı iğrenç. Aklı başında olan hiçbir insan evladı onları dinlemez!
Seni dünyaya getirip her ihtiyacını karşılayan ailenin gözünde daima bir çocuksun. Onlar ömürlerinin sonuna kadar seni böyle görecek. Bu algıyı yıkabilmek, büyüdüğünü gösterip seni adam yerine koymalarını sağlayabilmek için bağırıp çağırıyorsun ya, aslında hiçbir işe yaramıyor. Ailen sana büyümüş gibi davransa da hep çocuk olarak görecekler. Yaptığın şey bir yandan doğru olsa da yöntemin şiddeti aileni kırıyor. Bazen öyle ağır sözler kullanıyorsun ki kendinden tiksindiriyorsun. Özellikle, bu yaptığının normal olduğunu bilmeyen bir ailedensen beddua bile alabilirsin. O tarz ailelere bir çift sözüm var: “kendinizi üzmeyin, bu günler geçecek, ya çocuğunuzun yemini suyunu verip odasına kapatın ya da ondan biraz büyük, aklı başında biriyle arkadaşlık etmesini sağlayın.”
İstediğin kadar çabala, ne kanunlar önünde ne ailenin gözünde ne de toplum içinde yetişkin sayılmıyorsun. Henüz çocuk kalmış beyninin düşünebildiği kadarıyla yetişkin gibi davranıyorsun, bu da seni komik duruma düşürüyor. Toplum içinde “birey” sayılıyorsun ama “bir rey” bile etmiyorsun.
İşte siz ergenlerde en nefret ettiğim şey. Ailen seni adam etmek için elinden geleni yaparken sen gidip en olmayacak şeylere özeniyorsun; zengin çocuklarına, sigaraya, uyuşturucuya, serseriliğe, justin bieber’a… Bu özençlerinin bundan sonraki hayatında seni rezil edeceğini aklının ucuna bile getirmiyorsun çünkü senin gibilerin aklı bile yok! Çocuğu bu durumda olan ailelere tavsiyem: mümkünse çocuğunuzun şu anki çevresini değiştirin ve olmasını istediğiniz insanlarla dolu bir çevrede yetiştirin.