Ergenliğiniz o döneme denk geldiyse her maddede aklınıza gelecek bir tanıdığınız mutlaka vardır. 😅
Ergenliğiniz o döneme denk geldiyse her maddede aklınıza gelecek bir tanıdığınız mutlaka vardır. 😅
Sivil polisler gelecek korkusuyla adrenalini yukarılara çekmeye bayılırlardı.
Headbang yaparken başı dönenler ocak dışıdır.
Gotik olmayı abartanların 'Rüyalarımı bile siyah beyaz görüyorum abi.' gibi iddiaları olurdu.
Konur veya Karanfil'deki çeşitli mekanlarda bedavaya sahne alıp kendilerini Rock müziğin ilahı/ilahesi gibi hissederlerdi.
Aman ne havalar. O müzik grubu muhtemelen bir sene içinde iç çatışmalar yüzünden dağılmıştır.
Ay tövbe estağfurullaf, ne garip saç modelleriydi, ne bitmek tükenmek bilmez bir karanlık, acı çekme haliydi o öyle.
Yolunu şaşırıp Konur'daki Dost'un önünde bekleyen Rapçiye varlığını sorgulatacak ölçüde ters ters bakanlar olurdu.
Günün sonunda kâra geçildiği bile olurdu.
Selfie'nin temelleri bu platformlarda atıldı.
İnsanın midesi bayram ederdi.
Bugün bu iş, toplu taşıma duraklarında daha profesyonel bir şekilde yapılıyor. Hüzünle gitarını tıngırdatan bir müzisyeni ergenliğini Ankara'da geçirmiş biri kadar iyi anlayan yoktur.
Felsefeye ilgi duyan arkadaş grubuyla Nietzsche tartışanlar, ergenliğin getirdiği hayatla kavga etme hali yüzünden, 'batsın bu dünya' felsefesinde fikir birliğine varırlardı.
Renkli saçlar şimdi çok moda oldu, azizim, bu devrimin mimarları ergenliğini Ankara'da geçirmiş asi ruhlardan başkası değil.
Piercing'le eve gidilince, aile üyelerinden minik hık hık diye gitme nidaları yükselirdi. Torunun şeytanlı yollara saptığını düşünen büyükanneler gözlerini belerte belerte bildiği tüm duaları okuyup üflerdi.
İçlerinde kim bilir ne fırtınalar kopuyordu.
Vans ve Converse markacılığı arasında anlamsız bir kavgaya tutuşmak da bonustu.
16 yaşında olup da o kadar arabeske gömülmeyi nasıl başarabildikleri büyük bir sırdır.
Kitap kurdu bir ergen için Olgunlar eşsiz bir cennettir.
Özellikle Adnan Ötüken'in büyülü atmosferine giden Kumrular Caddesi'ndeki düzenli yapılar ve sonbaharda tatlı tatlı yaprak döken ağaçlar insanın içini açar.
Genç olunca kanı kaynıyor insanın tabii, Kamıkaze'ye arka arkaya dört tur binebiliyor.
Ankara'nın meşhur ayazında kulak memelerim kırılıp düştü de hissetmiyor muyum, diye kontrol ettikten sonra elbette.
Bu garip dönem arkasında, ister Konur Tayfa içerisinden olsun, ister Dost önündeki tatlı bir tesadüf sonucu, isterse deli dolu lise sıralarından, ömür boyu yanınızda olmasını isteyeceğiniz arkadaşlar bırakmıştır. Ankaralı birini gördüğünüzde gözleriniz yaşarır, kırk yıllık dostunuzu görmüş gibi sevinçle dolar, o güzel günlere geri dönersiniz.
Bu ne amk ben ergenken arkadaşım yoktu evden okula okuldan eve başka bir aktivite yapmazdım
Zafer Dershanesi, Zuhal Müzik, Ona On Kafe, Fantasy Land ve Time...Bilenler anladı ;)
Bunlar varken ben öğrenciydim. Neredeyse hepsi yalan oldu.