Son dönemde dizi sektöründe basamakları hızla tırmandığımız tartışılmaz bir gerçek. Dizi ihracatında Amerika'dan sonra ikinci sıradayız! Başarılı yapımlarla dünya çapında ses getirsek de her dizi için benzer şeyleri söylemek pek mümkün değil. Özellikle bu klişelere yer veren diziler, seyirciyi izlediği diziden soğutma konusunda çok başarılı 😅
Bu modeli bir türlü aşmadık, aşamadık... Neredeyse her iki diziden birinde aşırı çapkın ve bir o kadar serseri esas oğlan mevcut. Bu esas oğlan genellikle çok zengindir ve fakir bir kıza gerçekten aşık olacaktır.
Arkada duygusal bir şarkı, birbirlerine dakikalarca hüzünlü hüzünlü bakan insanlar... Türk dizilerinin klişesi haline gelmiş bu olay, 2 saati aşan bölüm sürelerinin de ana sebebi.
Bu tarz klişelere yer verilen dizilerde o geçiş aşkları o kadar sığ ve kötü yansıtılıyor ki izlerken bir çay demlemeye gidip bir daha asla geri dönmemek istiyor insan. (Eğer o kapıdan çıkarsan bir daha asla geri... 😓 )
Sebebi bazen diziye sonradan eklenen bölümler, bazen de konu bulamamak olsa gerek. Alt yapısı hazırlanmadan, duygusal bağ yeterince yansıtılmadan şak diye gösterilen bu ilişkiler maalesef yapmacık ve klişe olmaktan öteye geçmiyor. Dolayısıyla izleyici diziden ışık hızıyla soğuyabiliyor.
Dizi sürelerinin bu kadar uzun olmasının sebebini biri anlatabilir mi? Gerçekten, dizi ne kadar kaliteli olursa olsun kondisyon yetersizliğinden dolayı bölüm sonunu göremeyen insanlar var. 😅
Artık sağ alt köşede 'yeni bölüm' yazarken bile bir önceki bölümün özetini yayınladıklarına şahit oluyoruz. Bir süre sonra insan neyi ne zaman izlediğini ve zaman çizelgesini komple kaybediyor.
Reklam verilmesini eleştirecek halimiz yok elbette ancak en azından dizilerin sürükleyiciliğini korusaydınız....
Aman Ali Rıza Bey, bir sofrada da gerginlik çıkmasın!
Elbette televizyon dizilerinin sanat filmleri gibi ilerlemesini beklemiyoruz ancak şu arka plan müziğine arada bir mola versek iyi olmaz mı? O müziklere o kadar alıştık ki 30 saniye ara verilse ne yapacağımızı şaşırıyoruz. 😂
Bize nerede gülmemiz gerektiğini söyleyen bu efekt, genellikle izleyiciyi diziden buz gibi soğutuyor. Zamanında güzel örneklerini gördüğümüz bu uygulama, artık yersiz bir klişe haline geldi.
Dil bilgisine fazlasıyla hakim olduğu her cümlesinden belli olan yabancı oyuncular, her nedense konuşurken gerçekten uzak, aşırı abartılı bir aksana sahip oluyor. Aynı durum farklı şehirlerde yaşayan insanlar için de geçerli.
Bu geçmişten sahne gösterme olayı genellikle görülmeyen geçmişe, karakterin çocukluğuna falan dönülerek yapılıyor. Klişe dizilerde ise geçen bölümün yarısını yeni bölümde flashback olarak izlemek mümkün.
10 dakika boyunca dizinin başrolünün en duygusal sahnelerini izledikten sonra karakterin yatağında uyanması ve tüm bunların aslında rüya olması... Bırak bizi gidelim ağam. 😓
Bu tarz hikayeler ilk kez denendiğinde iyi sonuç vermiş olabilir ama aynı şeyi bin defa izledikten sonra biraz sıkılmış olabilir miyiz?
Sebebi anlatılmamasına rağmen çocuğunu evden kovan zengin ebeveyn figürüne hepimiz alışkınız. Çocuk ailesininin serveti olmadan da kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenir ve en sonunda barışılır. İyi de bu insanlar en başta neden küstü? Neden bu durumu olduğu gibi kabullenmek durumundayız? Sebebini de işleseniz de biz de inansak...
Türk dizilerinin çoğu çöp. Konu, kadro her zaman aynı şeyleri görmekten çok sıkıldık. Gerçi her sene bunlara yine hayran olacak bir kitle var o da ayrı bir şey.
bu saydıklarınız olmazsa türk dizisi diye bir kavram olmayacak
Hepsinin çözümü belli: bu devirde tv izleyen mi kaldı aq? Hele ki çöp Türk yapımları... Not: Bu dediğim IQ'su 3 olanları kapsamıyor.