Bazen deterjan kokusu, bazen süpürgenin uğultusu... Fark ettin mi, en yaratıcı fikirler genelde cam silerken ya da evi toparlarken geliyor. Sanki her temizlik seansında bir 'hayatımı düzene sokmalıyım' iç sesi eşlik ediyor! İşte temizlik yaparken en iyi kararları alma nedenlerini tek tek anlattık.
Elinde süpürge, yerleri hışır hışır süpürüyorsun ama aklın bambaşka yerlerde… Kafanda dönüp duran “acaba şunu mu yapsam?” soruları, süpürgeyle birlikte bir sağa bir sola savruluyor. O an fark etmeden kendi iç sesinle baş başa kalıyorsun. Süpürgeyi nereye götürsen, düşüncelerin de peşinden gidiyor. Sonra bir bakmışsın, sadece evin köşelerini değil, zihnindeki dağınıklığı da toplamışsın. Belki farkında bile değilsin ama o karar çoktan verildi bile.
Temizlik dediğin aslında bir çeşit mini egzersiz. Oraya eğil, buraya uzan, halıyı kaldır, camı sil… Tüm vücut çalışıyor ve bu sırada beyin de boş durmuyor tabii. Harekete geçen kaslarla birlikte sanki beyin kıvrımlarında da bir şeyler çözülmeye başlıyor. “Hayatımda ne istiyorum ben ya?” gibi sorular, cam silerken aklına düşüveriyor. Hatta bazen en yaratıcı fikirlerin, “bu kova neden her zaman kayıyor acaba?” diye düşünürken gelmesi hiç de şaşırtıcı değil.
İtiraf edelim, temizlik yaparken bir çeşit görünmezlik pelerini kuşanmış gibi oluyoruz. Kimse yanına yaklaşmıyor, herkes usulca ortamdan sıvışıyor. Çünkü seni gören hemen “Aman şimdi bulaşmayayım, yoksa bana da iş çıkar” diye düşünüyor. E bu da sana bir lüks sunuyor: Sessiz, sakin bir ortam. Telefon çalmıyor, kimse laf atıp dikkatini dağıtmıyor. O sessizlikte kafandaki meseleleri döndürüp çevirmek çok daha kolay oluyor. Ve sonuç? Mantıklı, net kararlar.
Bazı kokular vardır ya, insanı anında geçmişe ışınlar. Deterjan, çamaşır suyu, yüzey temizleyici… Hepsi çocukluğundaki o temizlik günlerini hatırlatır. Belki annenin “şunu sil de ferahlayalım” deyişi, belki eski evin parke kokusu. İşte o an, zihninde bir film şeridi dönmeye başlar. Geçmiş kararlarını, yaptığın hataları, doğru bildiklerini yeniden gözden geçirirsin. Ve bazen, o koku sayesinde “Artık bu döngüyü kırmalıyım” deme cesareti gelir.
Dolapları düzenlerken, bir yandan da hayatını organize etmeye başlarsın fark etmeden. Eşsiz çorapları eşleştirmek mi? Hayatındaki uyumsuzlukları sorgulatır. Eski kıyafetleri ayıklamak mı? Artık sana hizmet etmeyen şeylerden kurtulma vakti geldiğini hatırlatır. Fiziksel olarak düzenlemek, duygusal olarak da toparlanmayı beraberinde getirir. Temizlik bittikten sonra sadece odan ferahlamaz, ruhun da bir nebze hafifler. İşte tam o noktada en mantıklı kararları almaya başlarsın.
Süpürgeyi açarsın ve “vuuuuu” diye bir uğultu başlar ya, işte o ses var ya, bazen terapi gibi gelir insana. İç sesini bastırmaz, tam tersine diğer sesleri susturup gerçek seni ortaya çıkarır. Çünkü gün boyunca kafamızı meşgul eden küçük sesler –ne giyeceğim, kime mesaj atacağım, şu ne dedi, bu ne yaptı– o uğultuda kaybolur gider. Geriye sadece öz düşüncelerin kalır. Net, saf, arıtılmış. Süpürme seansı bittiğinde de kafanda bir karar çınlamaya başlar: “Tamam, bunu yapacağım.”
Aynayı silerken göz göze gelirsin kendinle. Ve o an, dışarıdan değil, içerden bakarsın. Belki saçların dağınık, belki üstünde eski bir tişört var ama gözlerindeki kararlılık seni şaşırtır. “Ben aslında düşündüğümden daha güçlüymüşüm” dersin. Bazen o ayna karşılaşması, en büyük yüzleşmeyi getirir. “Hayatımı değiştirmem lazım” dediğin anlardan biri olur.
Temizlik yaparken zamanın nasıl geçtiğini anlamazsın. O bir saatlik bulaşık yıkama süreci, aslında sana kendinle kalmak için verilen bir lütuftur. Ne kadar çok iş yaparsan yap, içindeki sessizlik artar. Çünkü o esnada sadece fiziksel değil, zihinsel olarak da bir ritme girersin. “Zaman geçiyor” hissi yerine “şu anda buradayım” hali gelir. Bu farkındalıkla, geçmişte ertelediğin kararları bir bir ele alırsın. Ve bu sefer onları hayata geçirmek için yeterince güç bulursun.
Temiz bir ev, başarılmış bir görev gibidir. “Bak ben bu koca evi pırıl pırıl yaptım, başka neyin üstesinden gelemem ki?” dersin. Üretmiş olmanın verdiği tatmin, bir anda sana bir özgüven patlaması yaşatır. O an içinde bir ses yükselir: “O projeye başla, o kursa yazıl, o cesur adımı at!” Çünkü temizlik sadece yüzeyleri değil, özgüvenini de parlatır. Kendine güvendiğin her an gibi, bu anda da en net ve kararlı adımlarını planlarsın.
Sonunda koltuğa oturursun. Evin mis gibi, her şey yerli yerinde… İçinden bir “oh be” çıkar. İşte o an, kafandaki tozlar da kalkmıştır. Rahat bir zihin, doğru kararlar için en iyi zemin.