Bazı türküler vardır, sözleriyle unuttuğunuz bir yaraya tuz basarlar.'Ben ayrılmaz idim felek ayırdı, ağlama gözlerim mevlâ kerimdir.'Ağlama sızlama Çerkez kızıSen allar giy ben kırmızıÇıkalım dağlar başınaSen gülü topla ben nergiziŞurda bir garip ölmüşKuşlar yasına gider.Bizim pencereler yele karşıdırMuhabbet dediğin karşı karşıdırGirebilsen bu sinemde neler varGülüp oynadığım ele karşıdır.Ben sevdim eller aldıNiye ben ölmüş müyem?Şarkının ismi bile kırık kalpleri sızlatmaya yetiyor.Bugün benim efkarım var, Zarım var değme felek değme telime benimGül yüzlü cananı yar yar elden aldırdım Ecel oku değdi yar yar gülüme benimDeğme felek değme telime benimŞu geniş dünyaya sığmayan gönül,Şimdi bir odaya kapandı kaldı.Günü gelir sende benden çekip gidersenGidipte bir daha, dönmeyeceksenAl ömrümü koy ömrünün, üstüneSenden gelsin ölüm başım üstüneBen seni severken sen ele baktın Mecnun gönlüm senden vazgeçti LeylamYâr deyince, kalem elden düşüyor Gözlerim görmüyor, aklım şaşıyorAzrail'e borçlu kaldımCanan aldı canımı