Elazığ’daki Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesi’nde 1965 yılında vefat eden bir hastanın Allah’a yazdığı mektubunu paylaşacağız bugün sizlerle…
Kimin ruh sağlığının yerinde olup olmadığını bilemediğimiz bugünlerde bu mektup size o kadar iyi gelecek ki…
Yazdığı mektupta yaşadığı acıları anlatırken bir yandan da sitem eden akıl hastası, Allah'a sığınarak her şeyi hallettiğini ifade ediyor.
İşte o mektup...
Ben gam deryasında, fakirlik vatanında, horluk ve rezillik kaftanında padişah yapılmışım. Meyvalardan dağdağana, çalgılardan ney-kemana kapılmışım… Benim yatağım akasya dikeninden, yorganım kirpi derisinden farksızdır. Kalbim Ayizman’ın fırını ve sahranın çöl fırtınasıdır. Ruhum aşık-ı hüda mahbubperesttir, lakin aklım kaderin cilvesi ve talihin sillesiyle gurestir. Bana gelen derd ü gamın kilosu beleştir. Nerede bir güzel varsa bana karşı keleştir, bütün yiğitler de bana hep ters ve terestir.
Ol Resul-i zişan ve Sultan-ı Dü-cihan: ‘Cenab-ı Allah’ın insanları dünya, dünyayı ise insanlar için yarattığını; ruhları vücut için, vücutları ise ruhlar için yarattığını; erkekleri kadınlar; kadınları erkekler için yarattığını; cenneti mü’min kullar, mü’min kulları da cennet için yarattığını; cehennemi inkarcılar ve münafıklar, inkarcıları ve münafıkları da cehennem için yarattığını’ hadisleriyle haber vermiştir.
Allah sana iman verdi, sen tuğyan edersin; O in'am etti, sen küfran edersin; O ikram etti, sen inkar edersin; O ihsan etti, sen isyan edersin; bir de kalkıp bana deli divane diye bühtan edersin! Bu söylediklerimin hepsi ruhumun içinde cenk etmektedir. Eğer dilekçemin cevabı gelirse bu manevralar sona erecektir. Şimdi adresimi arz ediyorum: Kur’an’ı geldiği yere, yine Kur’an’ı getiren geri taşısın. Madem ki ahkamı ve ahlakı kalmadı, Kur’an’ın kağıdı ve yazısı neye yarasın?! Ta ki Hz. Muhammed Mehdi (A.S) gelince yeniden okunup yaşansın!
Ey cemadi, nebati, hayvani, insani, ruhani ve nurani her şeyin ve herkesin yegane sahibi! Ey iman ve şuur ehli kalplerin en yüce habibi! Ey dertli bedenlerin kederli gönüllerin ve yaralı yüreklerin tabibi! Ben biçare kulun ki garipler garibi, hüzünlerin esiri, zulümlerin muzdaribi, öksüz, yetim ve sahipsiz bir tımarhane delisi… Ama kutsi muhabbet ve hasretinin divanesi!
Yurdumdan yuvamdan, evimden barkımdan ayırdın, gurbete ve hasrete saldın ama onları ararken sana ulaştım, sevdana daldım! Böylece fani ve hayali görüntülerden kurtarıp hakiki tecelline mazhar kıldın. Yüceler yücesi Rabbim, Efendim! Hakk'tan saparak ve haddimi aşarak, haşa senden, Burak bineği, Cebrail seyisi, Sidretül Münteha menzili, cümle mahlukatın en şereflisi, Rahman’ın en mükemmel tecelli ve temsilcisi…
Hanif dinin üstadı ve nice nebilerin atası Hz. İbrahim’in haliliyetini, Hz. Süleyman’ın saltanat ve servetini Hz. Musa’nın celadet ve cesaretini, Hz. İsa’nın ruhaniyetini mi istedim? Hz. Ebu Bekir Sıddık’ın yüksek fazilet ve kurbiyyetini, Hz. Ömer’ül-Faruk’un dirayet ve teslimiyetini, Hz. Osman’ı zinnureynin asalet ve sehavetini, Hz. Aliyyül Murtaza’nın ilim ve velayetini mi istedim? Senden mülkü hakimiyet, şan-ü şöhret, mal-ü servet mi talep ettim? Senden vücuduma sıhhat ve afiyet, aklıma ziya ve selamet, hayatıma huzur ve istikamet dilendimse, bunlar için de bin kere tevbe ettim! Çünkü Şeriat’ın iptal, tarikatın ihmal, hakikatın ihlal ve mü’minlerin iğfal edildiği bir zillet ve rezalet döneminde, bana akıl ve mükellefiyet verseydin, bu sadece benim mesuliyet ve mahzuniyetimi ziyadeleştirecekti!
Rabbim, elbet vardır hikmeti ki bu kuluna böyle zillet ve zahmet çektirirsin. Ben haşa itiraz değil, naz ederim ama umarım sen niyaz kabul edersin. Aile efradımı, aklı izanımı alıp beni hicrana saldın. Ama yine de şükür; ya akıllı kalıp ama hain ve hilekar olaydım… Ya varlıklı kalıp ama zalim ve sahtekar olaydım… Ya alim ve saygın kalıp ama gafil ve riyakar olaydım… Ya arkalı ve etraflı kalıp ama azgın ve zulümkar olaydım… Ya sağlıklı ve sefalı kalıp ama sapıtmış, ahlaksız ve vicdansız olaydım! Derd-ü bela ki, sabredenlerin vesile-i miracıdır. Müminler kalbimin tacı, mücrimler rahmetin muhtacı, münkirler hikmetin icabı, sadık ve aşık ehli cehd adaletin ilacıdır. Velakin bu münafık hain ve zalimler ise çıban başıdır, akrep gibi sancıdır; şerefli insana, helali dışında bütün kadınlar kızlar ana-bacıdır.
Ne onurlu ve huzurlu seyahatlerim ve seyranlarım oldu… Ne etrafımda hizmet ve rağbet gösteren dostlarım ve hayranlarım oldu… Lezzet ne imiş, izzet ne imiş ve fazilet ne imiş tatmadım ama şikayet şekavettir; bütün bu fani ve fena nimetlerin asıl sahibi olan Padişahlar Padişahını buldum…
Şimdi son dileğim beni yanına al ve bir daha huzurundan ve sonsuz nurundan ayırma, ne olursun! Umarım bu dilekçeyi yazdım diye bana darılmazsın; çünkü zaten zatından gayrıya yalvarıp yakarmanın şirk olduğunu buyurdun! Selam ve dua ile…
bu nasıl muhteşem bir uslüp. sanki karşımda divan edebiyatı yazarı var öyle bir anlatım. çok okumaktan. tasavvuftan adamı deli sanıp hastaneye mi kapattılar acaba:? acaba başka yazıları var mı? çok muhteşem çok
O nasıl kendini ifadedir. O nasıl güze betimlemedir.. Güzel abiciğim senin akıl hastanesinde ne işin var? Sen ülkenin en yüksek okulunda, öğrencilere edebi eserleri veyahut muhteşem anlatım biçimi dersi veriyor olmalıydın. Bir süre bu okuduklarımı unutamayacağım sanırım. Rahmet diliyorum
deli olan biz miyiz o mu