Sizlere yıllardır üşengeçlik yüzünden sürekli ertelediğim ehliyet alma maceramın geçen hafta gerçekleşen direksiyon sınavı bölümünü anlatmak istiyorum çünkü neden anlatmayayım? 😁 Sonraki direksiyon sınavına girecek insanlara ışık olur, bişey olur, olur yani. Belki heyecanınız varsa o gider.
Neyse konuya girelim: Ehliyet sınavına girmiş, başarıyla geçmiştim ve sırada direksiyon sınavı vardı...
İlk sınav günü sabahın köründe rüzgarlı ayazın ortasında sınava girecek ilk kişi olacak olmam bile moralimi etkilememişti. Aldığım direksiyon dersleri sonrası kendime güvenim tamdı ve bu ehliyeti alıcaz, başka yolu yoktu. Zaten ilk olmak avantajdı belki de, diğer adayların yaratacağı amatör trafiğe takılmadan parkurumu tamamlayacaktım.
Sınavdan önce direksiyon sınavına giren insanların deneyimlerini falan okudum hep. Denk gelen psikopat kurulların yaptıklarını okuyup okuyup epey bi çekindim ama sonra düşündüm lan zaten çok düzgün kullanırsam sıkıntı olmaz, ben işime bakayım.
Sonunda dışarıdaki ayazda bekleme sürecim bitmiş, sınav saatim gelmişti. Direksiyon dersini aldığım ve artık az biraz parçam olan arabama oturdum. Hava buz gibi olduğundan sıcak bir selam vermek zor olsa da tüm içtenliğimle günaydın dedim, snapchat eklentisi olmadan gökkuşağı kusuyordum nerdeyse. Komisyon başkanı ve görevlisinden beklediğim yönde bir tepki gelmeyince ilk gerilim ve heyecan kanıma karışmaya başladı...
Kemerimi taktım, aynalarımı düzelttim, arabayı güzelce kaldırdım. Sınavımın ilk hareketi olan yokuşta kaldırmaya doğru yol alırken komisyon başkanı hava kadar soğuk bir sesle arabayı stop ettirirsem sınavımın başarısız olacağını, kesinlikle kurallara uygun bir şekilde gitmem gerektiğini söyledi. Söyledikçe gerildim, konuştukça dertlendim. Stres bir anda tavan yapınca mantıklı düşünemiyor insan, acaba arabayı şu şarampole mi yuvarlasam hepimiz kurtuluruz diye düşündüm bir an için. Ama sonra bu fikrin ne kadar gülünç olduğuna karar verip yoluma devam ettim. Çünkü ben arabayı şarampole sürsem bile komisyon başkanının ayağında fren vardı, kaza yapamazdık...
Arabayı stop ettirmeden kaldırmam gereken noktaya usulca geldik. Direksiyon derslerindeki o hafif bıçkın, hafif asi çocuk yok. Bir İngiliz asilzadesi gibi yanaşıyorum kenara falan görücen. Araba neredeyse yavaşlıktan gitmeyecek öyle bi garanticilik. Girdim kenara, bıraktım gazı falan, ardından kalkışımı yaptım. Hani bayramlarda uzun duran misafir hadi biz kalkalım dediğinde içine bi ferahlık gelir ya, adeta bu kalkışta da bu rahatlığı verdim arabadaki diğer üç kişiye.
İlk aşamayı atlattıktan sonra epey ferahladım. Temkinliği de elden bırakmadım, 50 kilometre hız sınırına uyarak paralel park yapacağım yere doğru gidiyoruz Arabayı bağırtmıyorum, vites geçişlerim yumuşak. Camların da kapalı olmasıyla iyice ısınan arabanın içi sayesinde daha bi canlandım. Arada bir konuşan komisyon görevlisi, komisyon başkanı ve direksiyon hocama da neşe gelmiştir diye düşünerek 'oh iyi bari ısındık' dedim. Kimseden ses gelmezken komisyon başkanı 'valla ben daha arabaya ısınamadım' dedi...
O an içimden 10 Rasim Ozan Kütahyalı gücünde bir HOOAYYDAAAAAAA çektim. Noldu da böyle demişti şimdi? Bişeyi yanlış mı yapmıştım? Lan yanlışlıkla vitesi 4'e 5'e mi aldım kendimi kaptırıp? Neyse allahtan o ara komisyon üyesi konuyu değiştirdi, ben de tekrar parkurun olduğu yola doğru sinyalimi verdim kırmızı ışıkta bekliyoruz. Girilecek yol tek şerit, başkan durmadan sola geçmemi söylüyor. Lan dedim lanet olsun tamam, çıktım kuyruktan sola doğru yanaştım. O ara baktım ki sinyal vermeyi unutmuşum bir yandan 😁 Neyse bu kadar hataya bişey demezler diyip yola devam ettik.
Paralel park yapılacak noktaya geldik ve ben biraz hızlı girer gibi oldum. Komisyon başkanı yine laf çakacak fırsat kolluyordu, bu konuda adeta Burak Yılmaz'dı, habire deniyordu. Ama bu sefer de ofsayta düştün başkan efendi. 'Yolda yavaş gide gide öldürdün bizi buraya hızlı giriyorsun ehe ehe' dedi. Dedim valla hocam kurallara uyuyorum kusura bakmayın. Bunu böyle bozuk atarak içimden dedim, dışımdan tam olarak 'ehehehe hocam kurallar ehehehekeke' dedim.
Paralel park için usulca posizyonumu aldım ve yavaş yavaş girmeye başladım. Direksiyon derslerinde hoca bu kısımda sürekli yavaş olmamı söylüyordu ama ben o kadar da yavaş olmasak diyerek hızlı giriyordum. Sınavdaki park sırasında da tam geri geri kaykılırken hocam arkadan kolumu cimdirdi. O an telaşla gaza bassam sıçtık yani. Neyse ki frenledim de şahane bir park oldu. Dışarıya inip parkımı izleyen komisyon üyesi abi 'az kalsın kukaya değiyordun geçen bi çocuk çok güzel sürüyordu ama sırf bundan kaldı' dedi. Ya dedim bırakmasaydınız madem, bu kadar detaycılığa ne gerek var, puanını düşür nedir yani. İçimden dedim tabi bunu. İçe vurumumun dışa vurumu yine 'eheh yazık olmuş ya geçmiş olsun ne diyelim' şeklinde oldu.
Zor kısımları birer birer eksiksiz atlattım ya, benden mutlusu yok, sınav bitmesin istiyorum araba kullanmaya devam edeyim. Ne kadar gaza gelsem de arabayı gaza getirmiyorum, böyle böyle 25 metre geri gidilecek kukaların olduğu yere geldik. 'Hocam bizde R olmaz delikanlıya yakışmaz ama sizi kırmıyım' diyorum (yine içimden) tak geriye alıyorum vitesi, havam o biçim.
O kadar rehavete girişim parkurun en kolay olayı olan 25 metre geri geri gitmede neredeyse içimde patlıyordu. Gayet kolay girdim, direksiyonu da düzledim falan ama geri geri giderken araba sola sağa kayıyor. Öbür tarafa çeviriyorum oraya çok kaçıyor, toparlayım diyorum öbür tarafa. Neyse ki aşşşşırı yavaş gidiyorum da bu bir paragraflık olay 5 metre içinde gelişiyor 😁 Bunu da bir sıkıntı olmadan bitiriyorum ve yapmam gereken her şeyi yapmış olmanın haklı gururunu yaşıyorum. Geriye kalan tek şey başlangıç noktasına gitmek.
Vay efendim şöyle zor vay efendim gözünün yaşına bakmıyorlar falan, hepsi geride kaldı. Stres yapmadan gayet kolayca tamamlanıyor ama bitirdikten sonra benimle beraber sınava çıkan arabaları hocaların geri getirdiğini görünce insan bi ucuz yırttık diyor içinden. Başlangıç noktasına gelince de şovumu yaptım, hocanın gösterdiği park yerine biri meyilleniyordu, dedim hocam öndeki yere gireyim. Bir park şov da burada yaptıktan sonra indik arabadan.
Arabadan inince eee dedim hocama, bu kadar mı? Bu kadar dedi. İyi bari dedim. Eve doğru yola koyuldum. Yıllarca aman bir gün alırım diye ötelediğim ehliyete sonunda kavuştum.
Yıllarca araba kullanmamış halimle 5 saat kadar dersle rahatlıkla geçtim sınavı. Heyecan yapacak bir şey de yok, sürdükçe insanın kendisine güveni geliyor zaten. Aranızda daha önceden ehliyet alanlar illaki vardır, eh yaşadıklarınızı başınıza gelenleri falan yorumlara bekliyoruz 🚗 🚗 🚗