Pek çok televizyon dizisine göre çok kısa sürmesine rağmen, en efsanesi, en unutulmazı o oldu. Aşkı, tutkuyu ve ihaneti Behlül ve Bihter'den, entrikayı, karmaşık planları, Firdevs Yöreoğlu'ndan, saf ve masum aşkı Nihal'den, sırtından vurulmasına rağmen dimdik ayakta durmayı Adnan Ziyagil'den, uzaktan da olsa, hiç bıkmadan, usanmadan sevmeyi Matmazel'den öğrendik. Böylesi bir efsanenin de hakkını vermezsek olmaz.
Nihal'in merdivendeki acı dolu çığlığı hala kulağımızda...
Sebastian yokken Katya vardı ulan!
O zamanlar masum bir sohbetti tabi bu. Kim bilebilirdi ki tutkulu ve yasak bir aşkın başlangıcı olacağını...
Oğlu gibi büyüttüğü, hiçbir fedakarlıktan kaçınmadığı Behlül'ün, karısına aşık olduğunu öğrenince yaşadığı hayal kırıklığının sonucuydu bu cümle...
Kızının mutluluğu bozulmasın diye her türlü planı yapan, her riskli adımı atan Firdevs Hanım'ın elinin kolunun bağlandığı andı bu an...
Her zaman olduğu gibi!
Tabi bu cümle şımarık Behlül'e çok dokunur ve hemen gidip saçlarını kestirir.
Behlül'ün bu cümleleri üzerine Bihter'in verdiği 'peki' cevabı ise o kadar çok şey anlatıyordu ki...
Nihal bir nefeste sönüverecek bir çiçek, peki ya Bihter : (
Nedense ben bu diziyi seyrederken kendimi günaha giriyormuş gibi hisederdim
En efsane olan söz yok ''nihal'i harcayacaklar matmazel''
üzerine tez yazılmalı bu dizinin hala izleniyor.. hala seviliyor... bambaşka tutkusu var..