Araştırmalar ortaya koymuş ki, Y jenerasyonu olarak ekonomik durumumuz ebeveynlerimizin yanına bile yaklaşmıyor... Doğal olarak bu durumun da psikolojimiz üzerinde iç karartan etkileri oluyor.
Araştırmalar ortaya koymuş ki, Y jenerasyonu olarak ekonomik durumumuz ebeveynlerimizin yanına bile yaklaşmıyor... Doğal olarak bu durumun da psikolojimiz üzerinde iç karartan etkileri oluyor.
Hayallerimiz şu şekilde artık: '30'da evlensem, 35'te ilk çocuk, 40'ta araba, 45 gibi bir ev alırız, borçları 50'de bitse...'
Öyle ya, çoğumuzun ebeveynleri bizim yaşımızda çoktan çocuk sahibiydi. Kazandıklarını eve, arabaya dönüştürmeleri çok da uzun zamanlarını almamıştı... Kime sorsanız böyledir bu, 25 yaşında arabaları vardır eskilerin, bir iki sene sonra evlerini almışlardır. Biz ev tutamıyoruz şimdi.
Hatta daha iyisini de unutun, en kötüsü bile o kadar pahalı ki!
Zaten dışarı çıktığınız an gidiyor bir şekilde para, anlamıyorsunuz bile. Gerçekten arkadaşlarımızla parkta oturup gülebildiğimiz günleri özledik. Böyle ayda 4 kere görüşüp maaşın çeyreğinin gittiği günler bizi üzüyor.
Elinizden geldiğince yardımda bulunursunuz ama zaten kendiniz de zar zor geçiniyorsunuzdur. Ailenize bağlı yaşıyorsanız da ihtiyacınız varsa bile söyleyemezsiniz. En ufak sıkıntıyı belli etmemek için kırk takla atarsınız o yüzden...
Nerede o ninelerimizin, dedelerimizin otobüse atlayıp tüm akrabaları şehir şehir gezdiği günler? 6 ayda bir ya da iki kez gücümüz yetiyor bilet almaya.
Bu sırada borçlar birikir, ihtiyaçlar çoğalır, altından kalkılamayan şeylerin ağırlığı artar da artar...
Küçükken 5 lira harçlığa sevinirdiniz, ergenlik yıllarında 5 liranın çok olmadığını fark etmiştiniz. Şimdiyse o 5 lira tıpkı bir küçük çocuk gibi büyür oldu gözünüzde.
Doğrusunu söylemek gerekirse pikniğe gitmek bile sarsıyor artık bütçemizi. Hafta sonu havuzu falan da unutun o yüzden...
En eski evler bile el yakan fiyatlara kiraya verilir oldu. Mutfak alışverişi, aidat, fatura derken o maaşlardan biri zaten gitti. Evden çıkmayalım bari artık, ne yapalım...
Çünkü elektronik aletlerin en kalitesizi bile maaşınızla neredeyse aynı fiyata çıktı. İhtiyaçtan onu alsanız o da iki gün sonra bozulacak.... Ne yapacaksınız?
Öyle ya, ebeveynlerimiz 'yastık altı' bankalarına çok güvenirlerdi biz büyürken. Ele geçen para hemen altına yatırılır, birikim yapılırdı... Soruyorum size, kaçımız bugüne kadar ihtiyaçlardan artırıp da köşeye biraz birikim koyabildik?
Küçükken meyve tezgahlarında pahalı diye ananaslara bakar, tadını merak eder, büyüyünce alabileceğimizi hayal ederdik 😅 Dümdüz elma alırken iki kere düşündüğümüz günlere hoş geldiniz...
Öyle ya, artık bir maaş neredeyse kimsenin ihtiyaçlarını karşılamıyor. Bu yüzden birçok kişi ikinci bir iş arıyor, yarı zamanlı çalışıyor, yevmiyeli işlere gidiyor... Dinlenecek zaman bile bulamıyorlar bu yüzden de. Bu gözler köfte ekmek satan bilgisayar mühendisi gördü, daha ne olsun?
Kişisel hijyen için temel ihtiyaçlar: Şampuan, sabun, duş jeli, diş macunu, diş fırçası, hijyenik ped... Bunlardan en ucuzunun fiyatı 8-14 lira civarında. Onlarda da resmen kimyasal şeylerin vücudunuza temas ettiğini hissediyorsunuz. Bir yandan da almak zorundasınız. E, ne olacak şimdi? Bir pazar alışverişi kadar para da bunlara gidiyor.
Maalesef ailecek oturabileceğiniz en lüks sofra gözlemecinin yer sofrası falan artık. Boşuna insanlar ailecek zaman geçirmek için AVM'leri tercih etmiyor... Hiçbir şey satın almak zorunda kalmadan zaman geçirebileceğiniz bir yer çünkü.
Sizin içinize dert olan benzer konular neler? Yorumlarda paylaşmayı unutmayın!
mevcut trendin 2 ana nedeni var: birincisi globallesme, ikincisi otomasyon. globallesme starbucks, g00gle, apple gibi cok basarili sirketlerin dunyanin her kosesine kolayca ulasmalarini, yerel sirketleri kolayca sektor disi birakmalarini sagliyor. ikincisi otomasyon bu sirketlerin minimum is gucu ile cok buyuk uretim ve hizmet sunma gucune ulasmalarini sagliyor. neticesinde ortalama vasifdaki bir insanin is bulabilecegi yerel secenekler azaliyor. otomasyon ve globallesme yeni bir sey degil, ama gecmiste yok olan her is kolu icin yeni is alanlari hizmet sektorunde aciliyordu. bugun ise makinalar her gun yeni bir isi insandan daha iyi yapmaya basladilar. ornegin artik bankalari aradiignizda karsiniza insan cikmiyor. sorularinizi once makina cevapliyor. batida koca koca fabrikalar bir kac on kisi ile calisiyor. tum uretimi otomasyonla makina yapiyor. neticesinde bir suru insan issiz kaliyor. ortalama insanin bulabilecegi is imkanlari azaldikca hali ile geliride dusuyor.
Hatırlıyorum. Altın 293 lira iken elimde biraz nakit vardı. "Oha 293 olmuş beee altın almak içimden gelmiyor" demiştim...