Ebeveyninizi Emzirdiğinizi Bir Düşünün: Cimon ve Pero'nun Destansı Hikayesi

17.09.2021 - 09:30

Hiç kendinize sordunuz mu 'ebeveynlerime sevgimin sınırı nedir' diye? Sormadıysanız bile eminim bu içeriği okuyunca soracaksınız. Sadece bu soru da değil, karşılıksız sevgi ne demek ve birine en fazla ne kadar yardım edebilirim gibi sorular da kurcalayacak beyninizi, iyi okumalar!

Kaynak: Marilyn Yalom

Tarih ve arkeolojinin gösterdiği kadarıyla bu hikaye ilk kez 1. yy.da yaşamış Roma tarihçisi Valerius Maximus tarafından "Gerçekler ve Hatıralar" adlı eserinde "onurlu bir davranış" olarak kaydedilir.

Kültürde ismi "Roma Hayırseverliği" ile anılan böylesine bir olayın da resimleri ardı sıra yapılır tabii ki. Bilinen en eski resme ise Pompei'nin duvarlarındaki bir freskte rastlanır.

Bu arada yaptığım kısa araştırmada gördüm ki hikaye birçok şekilde ve çok defa resmedilmiş. Mesela sadece British Museum'da 69 tane kayda rastladım. Bu yüzden içerikte bunların bazılarını kullanarak okuyacağınız hikayeyi size aktarmaya çalıştım.

Avrupa'nın bir şehrinde Cimon adında yaşlı bir adam yaşar. Cimon bir gün ya inanışından ya da bildiklerinden ötürü bir yakını tarafından iftiraya uğrar ve zindanda açlığa mahkum edilir.

Hükumet her ne kadar yaşlı adama ziyaretçi izni vermese de tek yakını olan kızı Pero onlara yalvarır ve izni koparır. Ancak yaşlı adam açlığa mahkum edildiği için Pero içeri yiyecek sokamaz.

Hatta bu durumdan emin olmak için Pero her ziyarete gittiğinde gardiyanlar onun üstünü arar ve yanında yiyecek olmadığına emin olurlar. Ancak Cimon günbegün eriyor ve Pero buna kahroluyordur.

Bu kahroluş ile ilk günlerde aklına gelmeyen bir fikir sonrasında kendisine çok mantıklı gelir. Bu arada unutmadan Pero yeni doğum yapmış bir kadındır ve memesi süt doludur.

Pero aç babasını artık bir evlat gibi değil bir anne gibi görmeye başlar. Ve onu hayatta tutmak adına her gün zindana giderek babasını emzirir. Sonuç olarak Cimon bir şekilde hayata tutunur.

Gel zaman git zaman Cimon'un ölmemesinden şüphelenen gardiyanlar bir gün Pero'nun ziyaretinde onları gizlice gözlerler ve kadını yakalayıp yargının önüne çıkartırlar.

Yargıç ise bu özveri karşısında bir bakıma çaresiz kalır ve hem Pero'yu hem de Cimon'u serbest bırakır. Tarihçi Maximus'a göre insanlar bu resmi ilk gördüklerinde şaşıracaklardır.

Ancak ona göre görmemiz gereken uzuvlardan ayrı olarak nefes alan bedenlerdir.

Bu arada Maximus'tan sonra yine 1. yy.da Yaşlı Pliny adlı bir tarihçi olayın "ana-kız" versiyonunu da aktarır. Ancak sanat tarihine bakıldığında din gibi çeşitli nedenlerden ötürü...

Maximus'un anlatımının daha popüler olduğu görülür. Sonuç olarak ise bu destansı olay tarihten tarihe, medeniyetten medeniyete sanat eserlerinde hem ebeveyn sevgisi hem karşılıksız sevgi hem de yüce gönüllülük ile ilişkilendirilir.