#24 Düşüncesi bile fenalaşmama yetti!😱
#24 Düşüncesi bile fenalaşmama yetti!😱
Antik Roma'da insanlar kuduzu tedavi edebileceklerini düşünmüşlerdir. Bir doğa bilimci ve yazar olan Büyük Plinius'a göre kuduz bir köpek tarafından ısırılan kimse yaraları açılıp üstü çiğ dana etiyle kapatılarak tedavi edilmeliydi. Sonrasında hasta limon ve domuz yağından oluşan bir yemek yemeli ve ardından şarap ve haşlanmış porsuk dışkısı ile yapılan bir karışım içmeliydi.
İlk kez 1740'ların sonunda yayınlanan 'Primitive Physick' ya da 'An Easy and Natural Method of Curing Most Diseases' kitabında İngiliz John Wesley astımı tedavi etmek için 2 hafta boyunca sadece havuç yenilmesini önermiştir.
Kalp çarpıntıları için John Wesley'nin tedavileri arasında 'bir bardak soğuk su içmek', 'vücuda sirkeye batırılmış bir bez sürmek' ve 'elektrik verilmesi' vardı.
Wesley diş ağrısı olan hastalar için de elektrik verilmesini tavsiye etmiştir. Elektro terapi fikri 1700'lerde oldukça yeniydi ancak epilepsi, felç, iktidarsızlık, tenyalar ve daha fazla hastalık için 1900'lerin başlarına kadar düzenli olarak kullanıldı. Bazı insanlar genel sağlıkları için elektro terapi almıştır.
Burun kanamalarını engellemek için Wesley 'burnun altına bir fener çiçeği tutmayı ya da keskin sirkeye batırılmış keten bezi yakıp bir kamışla burnunuza doğru üflemeyi' öneriyor. Wesley'nin zamanında burnu kanayan insanların vücutlarının başka bir bölümünden de kan alınabilirdi. M.S. 200'e kadar giden dokümanlara göre burnu kanayan kişiler dirseklerinden kan almalıydı. O zamanlar her insanın vücudunda dört mizah olduğuna inanılıyordu: siyah safra, sarı safra, balgam ve kan - ve herhangi bir hastalık, mizah dengesizliğine indirgenebilirdi. Kan alma onları yeniden dengeye getirmesi için gereken terapilerden biriydi. Avrupa'da orta çağda veba, çiçek hastalığı ve gut için de kan alma yöntemi kullanılmıştır.
Sıtma için birçok garip tarihi tedavi yöntemi vardır. En gariplerinden biri M.S. 3. yüzyılda Romalı bir doktor tarafından sihirli kelimedir. Hastalar bir kağıda her satırda bir harf eksik olacak şekilde harflerin altında sadece bir A olan bir üçgen oluşturana kadar bir kağıda defalarca Abrakadabra yazmaları söyleniyordu. Ardından kağıdı ketenle bağlamaları ve doğuya doğru akan bir dereye atmadan önce dokuz gün boyunlarına takmaları gerekiyordu. Bu işe yaramazsa kendilerini aslan yağıyla ovmaları gerekiyordu.
1700'lerde çok büyük bir sorun olan kuduz hastalığına dönmek gerekirse o zamanlarda yazılmış bir kitap olan 'The Book of Phisick'de 'Yarım litre süte 40 tane öğütülmüş ciğer otu ve 20 tane biber atılması...bu miktarın dört sabah içilmesi ardından gün aşırı bir ay boyunca soğuk banyo yapılması' önerilmiştir.
'The Book of Phisick' aynı zamanda epilepsisi olan hastalar için de bir çözüm önermekteydi. Bu kitapta geyik bacak kemiğiyle güçlü bir adamın saçını pişirip onu toz haline getirmek ve ardından yeni aya doğru bunu yemek önerilmiştir. Uzun süre boyunca insanlar ayın nöbetleri etkileyip etkilemediğini tartışmışlardır. 2004 yılında 'Epilepsy and Behavior' dergisinde “The influence of the full moon on seizure frequency: myth or reality?” başlıklı bir makale yayınlanmıştır. Bu makalede dolunay ile epileptik nöbet sıklığı arasında bir bağlantı bulunmadığı söylenmiştir.
1743'te Alman anatomist Lorenz Heister elde veya bileklerde görünen İncil kistleri için tedavi seçeneklerini yazdı. Bir hayvanı öldüren bir mermiyi kiste bağlamak veya ona ölü bir adamın eliyle kiste dokunmak bu tedavi seçeneklerinin arasındaydı. Ancak önerdiği tedavilerden biri olan ağır bir kitapla kiste vurmak bugün hala kullanılıyor. Kistlerin İncil kistleri olarak adlandırılmalarının nedeni budur. İncil çok büyük olduğu için kistlere vurmak için iyi bir kitap olarak düşünülmüştür. Fakat tıp uzmanları muhtemelen bunu yapmanızı istemezler.
Astım sigaraları 19. yüzyılın sonlarında ve 20. yüzyılın başlarında oldukça popülerdi ve stramonyum, belladonna ve tütün gibi bir dizi toksik bileşenle yapılıyordu.
1382 civarında yazılmış bir kitap olan 'The Red Book of Hergest' sarhoşluğu gidermek için 'çürük safranı suyla yemek' de dahil olmak üzere bazı bitkisel tedavileri içeren bir Galce el yazmasıdır. Hergest'e göre üzüntü bir miktar da olsa safranla da tedavi edilebilirdi. Kendisi 'Her zaman mutlu olmak isterseniz safranı et veya içeceğinizle birlikte yiyin ve böylece asla üzülmeyin: ama çok fazla yemekten sakının yoksa fazla mutluluktan ölebilirsiniz. ' demiştir.
Radyum bir zamanlar yasal bir tıbbi tedavi olarak kabul edilmiştir. İyileştirdiği varsayılan rahatsızlıklar arasında eklem iltihabı, iktidarsızlık ve yaşlanma vardı. Suyu radyumla birleştiren 20. yüzyılın başlarından kalma bir güveç olan Revigator yüz binlerce Amerikalı tarafından alınmıştır. Artık radyumun yaşlanmayı geciktirmediğini ve insanları radyasyon hastalığı riskine soktuğunu biliyoruz. Revigator kullanıcılarının sularına ayrıca arsenik ve kurşun sızmaktaydı.
Yaklaşık 16. yüzyıldan 20. yüzyıla kadar cıva yenerek veya vücuda uygulanarak sifilizin birincil tedavisi olarak kullanılıyordu. Aynı zamanda kabızlık gibi daha az şiddetli hastalıkları tedavi etmek için de kullanıldı. Aslında, Lewis ve Clark’ın adamları cıva klorür içeren o kadar çok hap tüketmişler ki tarihçiler ve arkeologlar sadece bölgenin cıva içeriğine göre kamp yaptıkları yerleri bulabilmişlerdir. 18. yüzyıla gelindiğinde doktorlar cıva zehirlenmesinin farkına varmışlardır ancak sadece kullanılan miktarı sınırlayarak cıvayı frengiyi tedavi etmek için kullanmaya devam etmişlerdir.
Dr. Thomas Jefferson Ritter'ın 'Mother’s Remedies: Over One Thousand Tried and Tested Remedies from Mothers of the United States and Canada' kitabı 1910'da yayınlanmıştır ve saman nezlesi gibi hastalıklara tedavi yöntemleri sunmuştur. Bu kitapta saman nezlesi için buruna '%4 kokain solüsyonu' püskürtülmesi önerilmiştir. Bu o zamanlar için görece olarak normal kabul edilmiştir ve kokain hazımsızlık, yorgunluk, göz ağrısı ve hemoroit için kullanılmıştır.
Kitap ayrıca astım için kloroformun solunmasını önermektedir. Kokain gibi kloroform anestezi olarak kullanıldığı Amerika Birleşik Devletleri'nde alışılmadık bir tedavi değildi. Artık toksik olduğu bilinmektedir.
Dr. Ritter'in çatlamış eller için ilginç bir çözümü vardır. Bir beze ekşi krema koyup bir gece boyunca dışarıya gömmeyi ve ardından ertesi gün ekşi kremayı ele uygulamayı önermiştir.
Saçkıranı iyileştirmek için 'Mother's Remedies' kitabı enfeksiyona barut ve sirkeden yapılmış bir macun sürülmesini önerir. Bu yöntemin ilk seferde işe yaramazsa saçkıran ortadan kaybolana kadar tekrarlanması gerektiği söylenir.
Bazı baş ağrıları için Dr. Ritter bir damla kargabüken ağacı meyvesini bir yemek kaşığı suyla karıştırılmasını önermiştir. Bugün kargabükenin çok zehirli olduğu ve sıklıkla fareleri öldürmek için kullanılan strikninin birincil kaynağı olarak bilinmektedir.
16. ve 17. yüzyıllarda insan vücudunun tıbbi tedavilerde kullanımı Avrupa'da her zamankinden daha popüler olmuştur. Tıpta baş ağrısı ve epilepsi gibi rahatsızlıklar için kullanılmıştır. Cesetler için Mısır mezarları yağmalanmıştır. Eğer bir yara veya morluğunuz varsa bunu cildinize uygulamanız ya da pudraya dönüştürüp bir içecekle yutmanız gerekiyordu. Fransız kralı I. Francis ve Francis Bacon bu yöntemi kullanmışlardır.
1800'lerin ortalarında ve 1900'lerin başında çocuklar için Mrs. Winslow'un Yatıştırıcı Şurubu alınıyordu. Bu şurup karın ağrısı, diş ağrısı, ishal ve tüm acılar için çözüm olarak öneriliyordu. İşe yarıyordu çünkü çok fazla miktarda morfin içeriyordu.
10. yüzyılda yazılmış bir tıp kitabı olan 'Bald’s Leechbook'unun sadece bir kopyası vardır ve bu kopya Londra'daki British Müzesi'nde bulunabilir. Katarakt için bu kitapta göze yanmış Cezayir menekşesi çiçekleri ve bal konulması önerilmektedir.
Tifüsün 10. yüzyılda daha dini bir tedavisi vardı. Bir hastanın dışarı çıkıp bir parça kağıda dua yazması ve bunu sol göğüslerinin üstünde tutmaları gerekmekteydi.
'Bald's Leechbook'a göre şişmiş gözleri tedavi etmek için canlı bir yengeç alıp gözlerini kesmek, yengeci tekrar suya atmak, sonra gözlerini ihtiyacı olan adamın boynuna sürmek gerekiyordu.
Bir önceki maddeye benzer olarak şişlikleri indirmek için canlı bir tilkiye ihtiyaç olduğu söylenmiştir. Tilki'nin bir dişini alıp geyik derisine sabitleyip sonra şişmiş yerin üstüne konması tavsiye edilmiştir.
Eski Asur'da kuş gagaları öğütülür, reçineyle birleştirilir ve yenirdi. İddiaya göre bu sarhoş olmaktan kaçınmanıza yardımcı olurdu.
Cengiz Han'ın zamanında Moğollar akşamdan kalmalıklarından kurtulmak için kahvaltıda koyun gözü turşusu yemiştir. Günümüzde bu turşu yerine domates suyu kullanılmaktadır.
Söylentilere göre Vahşi Batı'da popüler akşamdan kalmalık tedavi yöntemlerinden biri tavşan dışkısından yapılmış bir çay içmektir. Pliny'nin önerisiyse üç gün boyunca şarapla karıştırılmış baykuş yumurtalarını içmektir.
Bu konuda ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım...