Bazen insanlar gülse de gülmez, ağlasa da rahatlamaz, her şey aynı gelir. Duygusal olarak boş hissetmek hayatın belli dönemlerinde ortaya çıkabilir. Böyle zamanlarda “Neden böyle hissediyorum?” sorusu bile ağır gelir. İşte tam o anlarda, insanın kendine sorması gereken birkaç doğru soru olabilir. Belki cevaplar hemen gelmez ama bu sorular zihni ve kalbi biraz kıpırdatabilir. Duygusal olarak cansız hisseden biri için bazen küçük bir başlangıç, en büyük adımdır.
Duygusal olarak tamamen yorgun hissettiğinde, insan yaptığı hiçbir şeyden keyif alamaz gibi gelir. Ama geri dönüp bakıldığında bazen küçük şeyler fark edilir. Gerçekten iyi gelen bir müzik, yürüyüş, sohbet ya da sadece bir kahve molası bile olabilir. İnsan bazen bu iyi gelenleri unutup tamamen hissizleştiğini sanar. Bu soruyu sormak, belki de çoktan bıraktığın bir şeyi hatırlamana yardım eder. O küçük iyi gelen anlar, yeniden hissetmeye başlamak için bir ipucu olabilir.
Duygusal olarak boş hissettiğinde, çoğu insan kendine fark etmeden çok sert davranır. Kendini sürekli eleştirmek, yeterince çabalamadığını düşünmek ve sürekli suçlamak aslında duygusal yorgunluğu daha da derinleştirir. Oysa bazen sadece biraz şefkat göstermek, biraz durmak ve kendini anlayabilmek, o hissizliği yavaş yavaş çözebilir.
Herkes bazen ne istediğini ya da neye ihtiyacı olduğunu unutabilir. Sanki bir listeyi tamamlamaya çalışıyormuş gibi yaşanır. Oysa insanın gerçekten neye ihtiyacı olduğunu düşünmesi, o boşluğu fark etmesine yardım eder. Bu bir dost sohbeti olabilir, biraz yalnız kalmak olabilir, bazen de sadece bir derin nefes olabilir. İhtiyaçlarını sormadan yaşamaya devam etmek, o duygusal boşluğu daha da büyütebilir.
Duygusal olarak cansız hissetmek bazen bir günlüğüne olur, bazen aylarca sürer. Bu soruyu sormak, sorunun kökenini fark etmeye yardım eder. Belki bir olaydan sonra başladı, belki bir dönemden sonra hiç bitmedi. Ne zamandır böyle hissettiğini bulmak, bazen insanı şaşırtır. İnsan bazen çok daha uzun süredir içinde olduğunu ancak soruyu sorunca fark eder. Ne zaman başladığını bilmek, iyileşmek için ilk adım olabilir.
Duygusal olarak hissiz hissetmek çoğu zaman utanılacak bir şey gibi gelir. “Neden böyleyim?” sorusu yerini “Ben yanlış biriyim” düşüncesine bırakabilir. Oysa bu bir duygu durumu ve yargılanması gereken bir şey değil. Kendini böyle hissettiğin için suçlamak, o hissizliği daha da derinleştirir. İnsan bazen sadece hissetmediğini kabul ederek, kendine biraz zaman vererek bile iyileşmeye başlayabilir.