Bir varmış bir yokmuş ile başlayan bir hikaye bu; ve mutlu son da var!
Bu hikayenin kahramanları aşağıya bakmayanlar olacak çünkü.
Bir varmış bir yokmuş ile başlayan bir hikaye bu; ve mutlu son da var!
Bu hikayenin kahramanları aşağıya bakmayanlar olacak çünkü.
Bu nedenledir ki bugün Mustafa Kemal Atatürk'ün İstikbal Göklerdedir fotoğrafıyla bilime ve değerlere tutunanların ve ülkenin kurucusuyla vatan sevgisini yaşatanlar aşağıya bakmaz.
Bu ülkenin anne-babalarının alın teriyle dersini çalışan, potansiyelini ülkenin bilimsel altyapısı için üniversite kapılarından girip, gece gündüz bu ülke için eli kalem tutan gençler aşağıya bakmaz.
Bugün akademik özgürlüğün savunucusu eğitimcilerin ve yetiştirdiği öğrenciler aşağıya bakmaz.
Herhangi bir zamanda ya da yaşam alanında demokrasinin olası bir zedelenmeyle karşı karşıya kaldığını fark ederek barışçıl bir seslenişle yetişkinlere seslenen evlatlar aşağıya bakmaz.
Bu ülkenin değerlerini, bugünün dünyasıyla entegre ederek, hem evrensel hem kültürel değerleri seve seve tarafsızca koruyan ve asıl derdi taraf olmak değil, koruyucu ve önleyici olmak olan yeni nesil kuşak aşağıya bakmaz.
Kendisini ifade etme becerisi olan, zihniyetinde bilimin ve özgürlüğün iyileştirici gücünü önemseyen, zeki, ahlaklı ve dayanışma ruhu güçlü gençlik aşağıya bakmaz.
Aşağıya bakmamak;
ahlaki bir temel,
bilimsel bir zihniyet,
barışçıl bir iletişim,
özgüvenli bir donanım,
kucaklayan bir ses tonu,
ayrıştırmayan bir irade,
iyi niyetle beslenmiş bir kalp,
hak ediş ile vicdani rahatlık sağlayan bir zeka gerektirir.
Boğaziçi sahip olduğu 'gerektirir' yeterlilikleriyle,
bugün bize bir kez daha
neden aşağıya bakmayacağımızı hatırlattı.
Aşağıya bakmıyoruz.
-Mutlu Son-
Yok mu bu kadar kavgadan gürültüden başka yol? Bu çocukların gençliğini burda heba ediceklerine niye bir siyasetçi de dönüp bu insanları dinlemiyor? Kaç kişiye adli dosya açıldı kim bilir. Herhangi bir üniversite değil burası. Ülkenin en yüksek puanına sahip kişilerin çoğu orda. Boğaziçi bir çok insanın hayali. Bu kadar insanın önemli bir derdi var ki okullarını riske atıp konuşmaya çabalıyorlar. Devlet devlet dedik durduk halkı dinlemeyen devlet bırakın olmasın bi zahmet. Suriyeliler olsa nasıl da önemsenir kim bilir. Bu çocuklar bizim ya başkasının değil. Polisle ya da zor kullanarak değil konuşarak anlaşmamız lazım. Konuşmayı bilmiyorlarsa yazı yoluyla anlaşmak lazım. Bide şu yandan düşünün. Üniversite 1. sınıf öğrencisi 18 yaşında ve okulunun bahçesinde uzaktan üstlerine doğru tetikçi tutmuş bir devlet var. Kapısında polis. Ayıp artık bu kadarı. Biri de kalkıp dinlesin. Bitsin bu kavga.
İfadelere takılı kalmak saçma geliyor. Yok Sağa bakma yok sola bakma Yok aşağı bakmıcaz yok yukarı bakıcaz. Bu saçmalıklar haricinde Boğaziçi gençliğinin özgürce kendini ifade etmesini destekliyorum. Türkiye Cumhuriyeti'nin gelişmesine odaklanalım çabamız bu doğrultuda olsun.