“Bir ağıt yaktım kadere” diye bitiyor şarkının sözleri; çünkü sevda kaderdi.
Peki kader diyemeyeceğimiz; vicdanımızı, mahkûm olduklarımızı, vatandaş olarak yüzleştiklerimizi sarsan bu depremin ağıta doymayacak enkazı?
Kaçtığımız bir enkaz gerçeğimiz var; neye mecbur olduğumuz ve hangi ihmal edilen standartlarla tabuta dönüştüğümüz var Ege’de.
Tabutta, kabullendiklerimiz var.
Tabutta, sustuklarımız var.
Tabutta… Yetmeyen paramız, bugün inşallah o deprem olmaz umudumuz, duamız, vergimiz, yaşamadıklarımız, ertelediklerimiz, insanlığımız, karanlığımız var…
Doğayla savaşımız var enkazda.
İnsanın insanı öldürdüğü cinayet var enkazda.
Kandırılışımız, eksik bina harçlarımız, güvenimiz, yurttaş sorumluluklarımız, coğrafya kederimiz var.