İnziva deneyimlerine sahip insanlarla yaptığım görüşmelerden derlediklerimi aktarıyorum.
Boşluk ve doğaya uyumlanma
“Günlük yaşantımda hiç deneyimlemediğim bir şeyi deneyimledim. Cep telefonu, saatler ve iletişim sağlayan tüm cihazlar alındığında sanki bir boşluktaymış hissi yaşanıyor. Kuş seslerini, ağaçları, doğal ortamı bu boşluk hissinin etkisiyle kendinin bir parçası olarak görmeye başlıyorsun.”
Kendinle baş başa
“Senden yapmanı istedikleri hiçbir şey yok, hiçbir sorumluluğun da yok. Kendinle baş başasın. Bu dünyaya doğduğumuzdan itibaren bize dayatılan sorumluluklarımızın tam aksine, bir şey yapmanın gerekmediği bir ortama girince sudan çıkmış balık gibi afallıyorsun.”
Sezgisel akış
“Ruhsal olarak çok güçlendiğini hissediyorsun. Pozitif duygularla anda kalma deneyimi yaşıyorsun. Bu birkaç gün üst üste sürdüğü zaman artık bedeninin ve ruhunun bir parçası haline geliyor bu ortam ve başka şeyler hissetmeye başlıyorsun. 5 duyunun dışında şeyler. Sezgisel bir akış başlıyor.”
Varoluşun kalbinde
“İzole bir ortamda konuşmak yok, konuşmaya ihtiyaç yok. Herhangi bir ihtiyacın da yok zaten. Dünyada hiç bulamayacağın bir ortam yaratılıyor sana. İşe git, öğle yemeği ye, çalış, toplantı yap, akşam yemeği ye, alışveriş yap vs. bunlar olmadığı zaman alıştığımız uyaranlar ortadan kalkıyor. Hiçbir haber almıyorsun, seni rahatsız edecek dikkatini çekecek hiçbir mesaj yok, arkadaşların, eşin dostun yok, yalnızca sen varsın. Varoluşun kalbindesin.”
Çabasızlık
“Bu fark edişi yaşamak için inzivaya katılmak gerekiyordu. Başka türlü olabilseydi zaten sürekli yapardık. Kendine nefes alma imkânı yarattığın tüm ortamlarda bir şekilde kişilerle, dış uyaranlarla iletişim halinde olunuyor. Burada konuşmaya ihtiyaç yok. Çan çalıyor anlıyorsun ki yemek vakti, çan çalıyor anlıyorsun ki ders var, her şey kendiliğinden ve akışta gerçekleşiyor.”
Kendine giden yolu anlamak
“Kampa girerken telefon ve saatler alınınca çıkışta onlarca yüzlerce mesaja, aramaya, haberlere telaşla dalacağımızı düşünüyorduk fakat inzivaya o kadar akışta alışıyorsunuz ki, çıkışta telefonum elimde olduğu halde 4-5 saat hiç bakmak istemedim. İnsan dünyadan kopuşa alışabiliyormuş onu fark ettim. Elbette dış dünyaya dönecektik, burada önemli olan kendine giden yolu olabildiğince anlayabilmek.”
Bir başka olasılık yolculuğunda buluşmak dileğiyle!
Instagram
Twitter